บทที่ 38
เครื่องราง
ปู๊น
เสียงแตรครั้งที่สองดังขั้น อิสตรีหลายนางรีบเดินเข้าไปหาบุรุษในดวงใจ รวมถึงเป่าเซียวอวี้ ในขณะที่เป่าซูเม่ยเกิดอาการขาแข็งก้าวเดินไม่ออก อี้หยางเซียวหมิ่นกระโดดขึ้นหลังม้าไปแล้วราวกับไม่คาดหวังเครื่องรางของอิสตรี ทว่าในตอนนั้นเองที่เป่าซูเม่ยฝืนบังคับขาตนเองวิ่งมาถึงอาชาคู่ใจของบุรุษ เป็นจังหวะที่เสียงแตรครั้งที่สามดังขึ้น เป็นสัญญาณบอกเริ่มการแข่งขัน
บุรุษควบม้าเข้าไปในป่าอย่างรีบร้อน เพื่อที่หวังจะเจอสัตว์หายากก่อนผู้ใด มีเพียงอี้หยางเซียวหมิ่นที่ยังคงหยุดนิ่ง จ้องมองสตรีตัวน้อยเบื้องล่างด้วยแววตาอ่านยาก ทว่าหัวใจกลับเต้นระรัวเมื่อเห็นว่านางล้วงเข้าไปในอกเสื้อแล้วดึงบางอย่างออกมา
“ท่านพี่ ว้าย!”
ดวงหน้าหวานช้อนขึ้นมองอี้หยางเซียวหมิ่น เป็นจังหวะเดียวกับที่บุรุษกระโดดลงมาจากหลังม้า นางก้าวถอยหลังไปเล็กน้อยด้วยความตกใจ บุรุษจึงก้าวเข้ามาหานางหนึ่งก้าว แล้วจ้อง
