บทที่ 44
ความคาดหวังของหมิ่นอ๋อง
และแล้วอี้หยางเซียวหมิ่นก็พาเป่าซูเม่ยมาเยือนเมืองหลวงอีกครา แม้ว่าจะไม่มีสินค้าในแดนเหนือที่สามารถส่งออกได้ เนื่องจากยังไม่มีวิธีการเก็บไม่ให้ผลผลิตเน่าเสีย ทว่าอี้หยางเซียวหมิ่นก็ได้ลงทุนด้วยเงินก้อนใหญ่ ทำให้สามารถมีส่วนร่วมในเรือ
ทั้งสองเข้าพักที่วังรับรองด้วยความเอ็นดูของฮ่องเต้และฮองเฮา ระหว่างที่อี้หยางเซียวหมิ่นออกไปพูดคุยเรื่องกิจการกับนักเดินเรือ หลี่จวิ้นข่ายก็มาชวนเป่าซูเม่ยเดินเล่นและพูดคุยอย่างสนิทสนม
“แดนเหนือหนาวหรือไม่?”
“อากาศจะเย็นกว่าเมืองหลวงเพคะ”
“แล้วเจ้าหนาวหรือไม่?”
“ฤดูนี้ยังไม่เท่าไหร่เพคะ ทว่าอีกสามสี่เดือนเมื่อถึงเหมันต์ฤดูอาจจะหนาวจนไม่อยากออกจากเรือนเลยล่ะเพคะ”
“เช่นนั้นข้าจะส่งของกำนัลไปให้เจ้าเป็นอาภรณ์กันหนาวดีหรือไม่?”
“หม่อมฉันซาบซึ้งพระทัยเป็นอย่างมาก แต่อาภรณ์ของหม่อมฉันก็มีมากมายแล้วเพคะ”
“เช่นนั้นหรือ…”
“อื
