บทที่ 45
ผู้เคยผ่านความตาย
พิราบตัวน้อยบินโฉบลงมาเกาะที่หัวไหล่ของเป่าซูเม่ย นางคว้าตัวมันแล้วแก้เชือกที่ผูกกระดาษเล็กๆ ออกอย่างเบามือ ก่อนจะสั่งให้หรงฮวาไปนำอาหารและน้ำมาต้อนรับนกส่งสารตัวน้อย
เนื้อความในจดหมายทำให้เป่าซูเม่ยพึงพอใจ ก่อนจะสั่งให้ชุนเถาเอาไปเผาเพื่อทำลายหลักฐาน
“ซางจู ทำสำเร็จแล้ว”
หลังจากปล่อยตัวซางจูออกมาจากคุก ก็ได้เล่าถึงแผนการคร่าวๆ นั่นคือการให้ซางจูกลับไปรับใช้เป่าเซียวอวี้ เพราะซางจูคือผู้ที่นางไว้ใจที่สุด แน่นอนว่าครานี้ซางจูไม่ใช่ซางจูผู้จงรักภักดีต่อเป่าเซียวอวี้อีกต่อไป
…จุดจบจะเป็นเช่นไร ข้าอยากให้มาถึงเร็วๆ เหลือเกิน ท่านพี่เซียวอวี้…
ณ ท่าเรือ
เป่าซูเม่ยติดตามอี้หยางเซียวหมิ่นมาจนถึงท่าเรือ กลิ่นสาปคาวทำให้อิสตรีย่นจมูก
“ไปเดินเล่นรอข้าดีหรือไม่ หรือจะกลับวังเลยย่อมได้”เมื่อเห็นท่าทางของนาง บุรุษทั้งสงสารระคนเอ็นดูเหลือเกิน
“ไม่เจ้าค่ะ ข้าอยากขึ้นไ
