บทที่ 48
กระชับความสัมพันธ์
แม้ร่างกายของเป่าซูเม่ยจะเพิ่งฟื้นจากการเจ็บป่วยได้ไม่นาน ทว่าเมื่อนางเอ่ยปากขออนุญาตอี้หยางเซียวหมิ่นไปเที่ยวงานเทศกาลกับครอบครัว กลับได้รับอนุญาตโดยง่าย เพลานี้เป่าซูเม่ยจึงประทินโฉมเพื่อให้งดงามเข้ากับบรรยากาศของเทศกาลอำลาคิมหันตฤดู แล้วเข้าสู่สารทฤดู[1]
ทว่าเมื่อออกมาหน้าวังหมายจะขึ้นรถม้า กลับพบอี้หยางเซียวหมิ่นในอาภรณ์เข้าคู่กัน ดูอย่างไรก็ไม่เหมือนผู้ที่กำลังจะออกไปทำงาน ทำเหมือนผู้ที่กำลังจะไปเที่ยวงานเทศกาลพร้อมกับนางมากกว่า
“คำนับ ท่านพี่เจ้าค่ะ”
“อืม มาเถิด ก่อนจะค่ำไปมากกว่านี้”
“เจ้าคะ เอ่อ ท่านพี่จะไปด้วยหรือเจ้าคะ?”
“ใช่ ข้าอนุญาตให้เจ้าไปเที่ยวงานเทศกาลได้ นั่นก็เพราะข้าจะไปด้วย มิเช่นนั้นคงไม่อนุญาต”
“เอ่อ นั่นก็…”
“มิได้หรือ?”
“มิใช่เจ้าค่ะ คือ…ท่านจะอึดอัดกับครอบครัวของข้าหรือเปล่าเจ้าคะ พวกท่านค่อนข้างหวงแหนข้า…”
“เช่นนั้นยิ่งดี ข้
