EP.4
1935 คำ
(อาคิน)
5.15 pm.
ตืด..
แรงสั่นจากโทรศัพท์เรียกสติผมที่กำลังนั่งเหม่อมองจอคอมที่กำลังโชว์กราฟบิทคอยน์ให้หันไปหยิบโทรศัพท์มากดรับสาย
"ฮัลโหล"
(เสียงดูเหมือนคนไม่ได้นอนเลยว่ะ)
"มีอะไรองศา"
ผมขยับลุกจากโต๊ะคอมตัวเอง และเดินออกจากห้องทำงานที่วันนี้นั่งขลุกอยู่ทั้งวัน
(ก็จะโทรถามว่าอยู่ห้องไหมน่ะสิจะได้พาลูกสาวไปส่ง)
"ทำไมลูกกูไปอยู่กับมึงได้?"
(ก็ไอ้อลิซมันโทรมาบอกให้เอาไปคืนแทนอ่ะ มันรีบไปออกงานอะไรกับแม่ก็ไม่รู้)
"อืม ตอนนี้อยู่ห้อง"
(ดี กินเบียร์ป่ะ?)
"ที่ห้องมี"
(เยี่ยม งั้นเดี๋ยวแวะซื้อไก่เข้าไปกิน)
"อืม"
องศาวางสายจากผมผมจึงเดินไปหยิบน้ำในตู้เย็นออกมาดื่ม และเขาเป็นฝาแฝดของผมเองผมไม่ใช่ลูกคนเดียวแต่มีฝาแฝดถึงสองคน รวมผมเป็นสามแต่ถึงเราจะเป็นฝาแฝดกันแต่เราก็ไม่ได้หน้าตาคล้ายกันเหมือนแฝดสองนัก เราแค่มีบางอย่างที่คล้ายจนคนดูไม่ค่อยออกว่าเราเป็นฝาแฝดกัน
ผมมองถังขยะในครัวของตัวเองก่อนจะนึกขึ้นได้ว่ายังไม่ได้เอาขยะในห้องนอนไปทิ้ง เพราะงั้นผมเลยต้องรีบเดินไปในห้องนอนเพื่อจัดการกับขยะพวกนั้นก่อน มันมีแต่ถุงยางที่เพิ่งใช้ไปเมื่อคืนน่ะถ้าองศาเห็นมันเอาไปพูดให้พ่อฟังแน่ว่าผมพาคนอื่นขึ้นห้อง
พรึบ
ผมเก็บทุกอย่างให้เข้าที่เข้าทางก่อนจะมองเสื้อฮู้ดตัวเองจนมันทำให้ผมนึกถึงคนที่เพิ่งจะสวมมันเมื่อเช้านี้ เสื้อมันตัวหลวมมากพออยู่บนตัวเธอแต่ถึงอย่างนั้นชะเอมก็ยังน่ารักอยู่ดี และพอคิดถึงเรื่องเมื่อเช้ามันก็ทำเอาผมเหม่ออีกครั้ง...รึผมต้องปรึกษาเรื่องนี้กับองศาเพราะรายนั้นคงเจนจัดกว่า
เวลาต่อมา
แกร๊ง
"ไงพี่ชาย"
"ไง"
ผมเดินไปหาองศา และรับเอากระเป๋าเป้ที่มีลูกสาวผมอยู่ในนั้นมาถือไว้
เหมี๊ยว..
"ขับรถเร็วรึเปล่า?"
"โทษทีนะไอ้คุณพ่อแต่เวลามึงพาลูกสาวมึงไปแว๊นมึงขับเร็วกว่าพายุอีก"
"ฮึ"
ผมส่ายหน้าไปมาอย่างขำๆ และเปิดกระเป๋าให้ลูกสาวคนสวยของผมออกมาคลอเคลียก่อนเธอจะกระโดดขึ้นมาเกาะที่ไหล่ของผมอย่างที่ชอบทำเธอเป็นแมวพันธุ์ขาวมณีน่ะ เธอมีตาสองสีคือสีฟ้ากับเหลือง
"สีนวลกินข้าวรึยังครับ?"
"กินแล้วครับอลิซมันเลี้ยงยังกะบุฟเฟ่ต์"
"กินแล้วค่ะสิ ลูกกูผู้หญิง"
"อีนี่"
องศาตอบกลับอย่างกวนๆ ก่อนมันจะเดินเอากล่องไก่ทอดไปวางที่โต๊ะกินข้าวและเดินไปขนกระป๋องเบียร์ในตู้เย็นผมออกมาจนเกือบหมด เพราะมันล้นมือมันแหละมันถึงเหลือติดตู้อยู่น่ะ
"มึงไม่อยากลองเลี้ยงสีนวลบ้างเหรอ?"
"ไม่เอากูเอาตัวเองยังไม่รอดเลย แค่มึงสลับกันเลี้ยงกะอลิซก็พอแล้ว"
ผมยิ้มตอบองศามันอย่างขำๆ แต่จริงๆแล้วแมวตัวนี้ผมเป็นคนเอามาเลี้ยงก่อนนะเธอเป็นแมวจรจัดมาก่อน และที่อลิซมาช่วยเลี้ยงก็เพราะมาเห็นแล้วหลงรัก เราเลยผลัดกันเลี้ยงในช่วงที่อีกคนงานยุ่งซึ่งแบบนี้ก็ดีเลยนะสีนวลจะได้ไม่เหงาด้วย
"เมื่อคืนนี้ไปไหนมาวะ"
องศาเอ่ยถามในตอนที่มันกำลังกัดน่องไก่คำโต ผมจึงนั่งลงบนเก้าอี้และหยิบเบียร์มาเปิดขณะที่สีนวลก็ขยับลงมานอนเล่นบนตักผมแทน
"ก็ร้านเหล้า ถามทำไม?"
"มีคนมาถามกูไง"
"ใคร?"
"เพื่อนในกลุ่มเขาพูดกันว่ามึงออกไปกะหญิง"
ผมมองสบตาองศาขณะที่มันก็เลิกคิ้วพร้อมกับยกกระป๋องเบียร์ขึ้นกระดก
"แต่ถ้าไม่อยากเล่ากูก็ไม่ว่านะ"
"ก็ออกไปจริง แต่กูแปลกใจที่มีคนถามมึงเพราะปกติไม่เคยมีใครถาม"
"เพราะมึงออกไปกับคนดังล่ะมั้ง"
ผมขมวดคิ้วมององศาขณะที่มันก็เลิกคิ้วมองผมด้วยความสงสัยไม่ต่างกัน
"มึงรู้จักคนที่มึงพาออกไปไหมอาคิน?"
"รู้จัก หมายถึงเพิ่งรู้ชื่อตอนพาออกไป"
"เธอชื่อชะเอมถูกไหม?"
"อืม"
"เธอเป็นเด็กเอ็นเรทสูงน่ะพวกเพื่อนกูมันเลยถาม เพราะปกติเธอหยิ่งมาก"
"เด็กเอ็น?"
"เออ ที่ชงเหล้าตามงานไงแต่เรทอย่างชะเอมเธอชงเหล้าให้พวกมีเงินอะไรแบบนั้น"
"มึงไปรู้มาจากใคร?"
"เพื่อนกู พวกมันเคยอยากจ้างชะเอมมาเอ็นงานวันเกิดอ่ะแต่เงินไม่ถึงชะเอมเลยไม่ไปแต่กูไม่ได้รู้เรื่องมากนะพวกไอ้อ้นมันคุยให้ฟังแค่นั้น"
องศามองหยิบไก่มากินต่อท่ามกลางสายตาของผม ผมเพิ่งรู้จักชะเอมเมื่อคืนนี้และที่ว่าเพิ่งรู้จักคือรู้จักชื่อ..แต่ผมเคยเจอเธอมาก่อน
"แล้วพวกนั้นอยากรู้อะไร"
"พวกมันแปลกใจที่ชะเอมออกไปกับมึงเลยคิดว่ามึงคงจ่ายหนัก แต่กูว่ามึงไม่น่าได้จ่าย"
"ก็เธอไม่ได้ขายตัว เราก็แค่เจอกันแล้วถูกใจ"
"นั่นไงกูว่าอย่างมึงไม่น่าซื้อกิน"
"แต่เธอก็ไม่ได้ขายเข้าใจไหม?"
"เอ้าไอ้นี่กูก็ไม่ได้ว่าเธอขายมึงหงุดหงิดไรก่อน"
ผมถอนหายใจออกมาด้วยอารมณ์ขุ่นมัวก่อนจะส่ายหน้าไปมา
"กู..ไม่รู้ว่ะ"
"อาการมันเป็นยังไง?"
องศาวางมือจากไก่และเลิกคิ้วมองผมด้วยความสงสัย
"เมื่อคืนนี้มันดีมากเลยนะสำหรับกู"
"หมายถึงเซ็กส์เหรอ?"
ผมพยักหน้าตอบทันที เพราะปฏิเสธไปมันก็ต้องรู้อยู่ดี และอีกอย่างผมคุยกับมันทุกเรื่องอยู่แล้ว
"อืม มันดีมากจนกูคิดว่าเธอก็คงชอบไม่ต่างกันแต่พอเช้ามาเธอก็ไปเลย"
"เธอไม่อยากสานต่อ?"
"อืม และชะเอมก็ไม่ได้พูดด้วยว่าเมื่อคืนมันไม่ดี"
"เธออาจมีแฟนแล้ว"
"เหรอ?"
"แล้วมึงจะรู้สึกผิดไหมถ้าเธอมีแฟนแล้ว?"
ผมนิ่งไปทันทีที่องศาถามแบบนั้น ก่อนผมจะพยักหน้าและมองสบตาองศาด้วยความหนักใจ
"ทั้งรู้สึกผิดและรู้สึกแย่"
"อืม..ทำไมกูคิดว่ามึงชอบเขาวะเนี่ย"
องศาหรี่ตามองผมขณะที่ผมเองก็เลียริมฝีปากตัวเอง และยกเบียร์ขึ้นกระดกดื่มรวดเดียวจนหมดกระป๋องก่อนมองสบตาองศาอีกครั้ง
"กูชอบเขา"
"กูว่าแล้ว...เอาจริงดิ?"
องศาที่กำลังจะหันหน้าไปทางอื่นหันกลับมามองผมทันทีขณะที่ผมเองก็มองสบตาองศาอย่างไม่ละสายตา
"กูเคยเจอเธอมาก่อน"
"นานแล้วเหรอ?"
"หนึ่งปีที่แล้ว"
"ถึงว่ามึงไม่ควงใครเลย..แล้วมึงทำไมไม่จีบเขาตั้งแต่ตอนนั้น?"
"ตอนนั้นมันชุลมุนและกูหาเธอไม่เจอ เพิ่งบังเอิญเจออีกครั้งเมื่อคืนนี้"
องศาเม้มปากอย่างคิดหนัก ก่อนมันจะขยับเก้าอี้มานั่งข้างๆผมจนสีนวลรู้สึกตัวและกระโดดหนีไปนอนบนคอนโดแมวของเธอ
"คือมึงเพิ่งเจอเขาอีกครั้งแต่มึงดันเมคเลิฟกับเธอเลยเนี่ยนะ?"
"กูก็ไม่ได้รีบร้อน.."
"แล้วทำไมถึงจบลงที่เตียงก่อนมึงจะได้บอกเขาว่าชอบ?"
"เอาจริงๆชะเอมต้องการที่เงียบๆกูเลยพามาที่ห้องเพราะคิดว่าที่นี่เงียบสุด"
"แต่เขาจะคิดว่ามึงพามาเพื่อมีเซ็กส์กันน่ะสิ"
"ถึงว่าชะเอมถามกูทำไมไม่ไปเปิดโรงแรม"
องศาขมวดคิ้วมองผมด้วยท่าทางซีเรียสอย่างเห็นได้ชัด
"กูว่าชะเอมคงเห็นมึงเป็นแค่คู่นอนอ่ะ"
"ก็พอรู้"
องศาเม้มปากมองผมที่กำลังยกเบียร์ขึ้นกระดกอีกครั้ง ก่อนมันจะจับไหล่ผมไว้
"ประเด็นคือพอมึงได้เจอชะเอมอีกครั้งมึงเลยคิดว่ามึงชอบเขา แต่กูว่าจริงๆมึงอาจจะแค่.."
"กูมั่นใจนะว่าชอบ"
ผมหันไปตอบองศาด้วยแววตานิ่งเรียบจนมันพยักหน้าและเอียงหน้ามอง
"โอเค แต่ตอนนี้ปัญหาคือมึงไม่รู้อะไรเกี่ยวกับเขาเลยแต่มึงกับเขานอนด้วยกันแล้ว"
"อืม"
"ตั้งแต่กูเกิดมาและอยู่กับมึงจนโตมึงไม่เคยจีบใครก่อน"
"กูจีบ"
"จีบอะไรเวลามึงคบใครมึงคบเพราะเขามาสารภาพรักไอ้เวรกูก็อยู่กับมึง"
"ทำไมว่างั้น"
"ถ้ามึงถามน้องสาวที่รักของมึงมันก็จะตอบแบบกูครับ"
ผมถอนหายใจออกมาเบาๆ และเปิดเบียร์กระป๋องที่สอง
"เท่าที่กูฟังเพื่อนกูมากูว่าชะเอมยังไม่มีแฟนหรอก" ผมเหลือบมององศาอีกครั้งในตอนที่มันหยิบไก่ไปกินต่อ "ด้วยอาชีพเสริมเธอเธอเลยไม่สนใจใครล่ะมั้ง"
"ถึงว่า"
"ถึงว่าชะเอมไม่สนใจมึงถูกไหม?"
ผมพยักหน้าตอบองศาจนมันหัวเราะลั่นและตบบ่าผมอย่างปลอบประโลมไม่ก็สมเพชน่ะนะ
"พี่ชายยังไม่ได้ลองทำความรู้จักเธอเลยนะ และอีกอย่างเธอเจอคนโคตรหล่อโคตรรวยมาเยอะถ้าจะให้มาใจเต้นง่ายๆกับไอ้เนิร์ดที่เอาแต่ขุดบิทคอยน์นานๆทีจะออกจากห้องก็ยากหน่อยแหละ"
"แล้วกูต้องทำไง?"
"ออกจากห้องครับ นอกจากไปเรียนแล้วกลับห้องที่ต่อไปที่มึงต้องไปคือไปเสนอหน้าให้ชะเอมเห็น"
"มันจะไม่ดูน่ากลัวเหรอ?"
"มึงก็อย่าทำตัวคุกคามสิวะ จะไปตามเขาต้อยๆไม่ได้ไปแบบธรรมดาให้เขาเห็นให้เขารู้ว่านี่มาจีบนะ"
องศาถอนหายใจออกมาเบาๆ และมองผมอย่างเอือมๆ
"เดี๋ยวจะช่วยถามเพื่อนให้ว่ามีใครรู้จักชะเอมไหมจะได้รู้ว่าสังคมเธอเป็นยังไง"
"ขอบใจ"
"เออ ไม่เป็นไรแต่เอาเงินมาขอสักสองหมื่นหน่อย"
"เอาไปทำไมอีก?"
"แต่งรถดิเนี่ยเก็บเงินได้เกือบจะถึงเป้าแล้วขาดอีกสองหมื่นอ่ะเตง"
"ที่มาหาเพราะเรื่องนี้ด้วยสินะ"
"อืม ตอนแรกกะจะมายืมแต่ตอนนี้จะขอเพราะถือเป็นค่าเหนื่อย"
"ขอบใจนะแต่ทีหลังไม่ต้องไอ้เวร"
"พร้อมเพย์เดิมนะจ้ะพี่จ๋า"
ผมถอนหายใจออกมาเบาๆ แต่สุดท้ายก็หยิบโทรศัพท์มากดโอนเงินให้องศาเพราะยังไงผมก็คงต้องให้มันช่วยอยู่ดี เพราะมันเป็นคนเดียวที่ผมคุยทุกอย่างด้วยและถ้าไม่ได้มันผมก็คงไม่รู้ว่าชะเอมเป็นที่รู้จักมากขนาดนี้
ผมคิดว่าจะไม่ได้เจอกับเธออีกแล้วไงเลยไม่คิดหา แต่ถ้ามันเจอกันอีกครั้งผมก็อยากจะลองดูสักตั้งนะ...พ่อสอนตลอดว่าถ้าโอกาสมาให้คว้ามันเพราะงั้นครั้งนี้ผมจะไม่ลังเลอีกต่อไป
- ผู้เขียน
