บทที่ 11
แยกทาง
แม้จะหนักศีรษะมากแค่ไหน แต่ณิชาก็ต้องฝืนลุกขึ้นมาปั๊มนมเก็บไว้เนื่องจากรู้สึกคัดเต้า และรู้สึกว่ามีน้ำนมไหลซึมออกมา หญิงสาวค่อย ๆ พยุงตัวขึ้นนั่งพิงหัวเตียง เอื้อมมือหมายจะหยิบอุปกรณ์ปั๊มนมที่วางอยู่ข้างเตียงขึ้นมา หากก็เอื้อมไม่ถึง ซึ่งเป็นจังหวะที่วินทร์เปิดประตูกลับเข้ามาในห้องพอดี
“จะทำอะไร” ชายหนุ่มถามแล้วรีบเดินอ้อมเตียงไปยังฝั่งที่เธอนอนอยู่ ครั้นเห็นว่าเธอกำลังจะหยิบอะไร เขาจึงก้มลงไปหยิบมาให้แล้วเอ่ยถามอีกครั้ง “จะปั๊มนมเหรอ”
ณิชาพยักหน้าตอบว่าใช่ กล่าวขอบคุณเบา ๆ พร้อมรับเครื่องปั๊มนมมาจากเขา เธอถือไว้สักพัก รอให้เขาขยับออกไปก่อนถึงจะเริ่มปั๊ม หากก็ไม่มีทีท่าว่าคนที่กำลังยืนมองเธออยู่ตอนนี้จะขยับออกไป เธอจึงเงยหน้าขึ้นไปแล้วบอกเขา “พี่วินทร์”
“ว่า” ชายหนุ่มตอบรับ ทว่าสมองเขากำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่างอยู่ จึงยังไม่รู้ตัวว่าควรถอยไปจากตรงนี้
“ชาจะปั๊มนมค่ะ”
