Verañas Royales I: Of Blues and Fire

Kabanata 5

The bride to be of the second eldest of the Williams never thought those three words had the magic para mapatahimik siya. Nanatili lamang siyang nakatindig sa harap ng salamin while Prince Johannes is still behind her. She was the first one to look away. Mabuti na lamang at humakbang na ang prinsipe palayo sa kanya. Nakahinga siya ng maluwag. Nakita niya itong tumingin sa relo niya.

"It's almost time. We should go, now.."

Prince Johan faced a bit sidewards, his right elbow formed a triangle towards her. She then, looked up at him and eyed his gesture. Kumunot ang noo niya.

The prince sighed at napailing-iling sa direksyon niya. Kapagkuwan ay lumapit muli ito sa kanya at kinuha ang isa niyang kamay, which made her get pulled against him. She gasped. Thank God, it's not audible enough for him to hear. Napatikom si Lyca ng kanyang bibig ng mabilis.

"I know, you hate physical touches and all that but.." Inabresyete na nito ng husto ang siko niya sa kanya. Her one hand laying delicately on the corner of the formed triangle. "We need to attend the gathering now, or else.." Humarap ito sa may pintuan and wore that straight face, na para kay Lyca ay first time niyang makita.

Hindi naman itinuloy ng prinsipe ang kanyang sasabihin. Naudlot tuloy ang unti-unting bumubukol na kuryosidad niya sa sinasabi nito. She shrugged it all away at naglakad palabas kasama nito.

- - - - -

Mabibilis at malalaki ang ginagawang paghakbang ni Prinsipe Johannes kasama si Lyca sa kabuuan ng palasyo. Hindi maiwasan ng babae na higitin ang braso ng prinsipe, but to no avail, ay parang wala itong maramdaman. Diretso lamang ang paningin nito at di niya mawari kung nagmamadali ba para saan ang kamahalan. Gayong paakyat sila sa mahabang hagdan ng palasyo na nadadamitan ng engrandeng pulang karpet ay ni hindi 'man lang siya inalalayan na makahakbang ng maayos. Napahugot siya ng hininga. Lagay na ang loob niya na baka madisgrasya siya. She glared at the head of the prince.

Sa kahabaan ng paikot na hagdan ay di niya maiwasan na pagmasdan ang kabuuan ng dinadaanan nila. There were gold railings around them, may nakasabit na kung anong kulay na silver na maliliit at mga bato, na wari niya ay iba't-ibang klase ng diyamante. Her eyes gawked lovely at the sight of the huge chandelier atop of them.

This just really speaks royalty.

Nakita naman niya ang kalawakan ng hall na pagdadausan ng grandeng Cotillion mamaya. May ilan ng nagmamasid na bodyguards at assistants sa paligid, finding someone suspicious o di kaya naman ay nag-aayos ng mga table at mga upuan. She tapped the prince in his shoulder.

"Kamahalan, nakalagpas na tayo sa hall.."

"Oo, alam ko. I've been here for years."

"No! I mean—" Natapik ni Lyca ang sariling noo sa mabilis pero maling interpretasyon ng prinsipe sa sinabi niya. "We are past the Cotillion's area. Where are we going to, exactly?"

She saw the prince halted to a stop. Hinuli niya ng bahagya ang kanyang paghinga. Now, she felt hot. Pinaypay niya ang isang kamay sa mukha, kung sa paraan ba na iyon ay magkakaroon ng hangin at mababawasan ang init na nararamdaman niya.

"We're here.." The highness smirked a little.

Lyca eyed the golden door in front of them. Regular lamang naman na pinto iyon, pero hindi niya alam kung bakit parang tinitingila nila ito. It felt huge and powerful. She don't know who's inside and what the prince beside him wants to do behind it. Ang alam lang niya ay may kakaibang aura ngayon ang prinsipe.

"Kamahalan!"

Kakatok na sana si Prinsipe Johan sa may pintuan nang may lumapit sa kanila. It's Michael. The right-hand man of the great king. Sinuksok nito sa kanyang bulsa ang cellphone dahil kanina ay nakita niyang may katawagan ito.

"Michael.." Simula ng katabi niyang prinsipe.

"Prisipe Johannes.." Yumuko ito at pagkatapos ay yumuko rin pagkakita sa kanya. "Prinsesa Lyca.."

Tumaginting sa tenga ni Lyca ang katagang prinsesa. She had goosebumps. Hindi niya alam kung ano ang magiging reaksyon niya dapat at kung anong dapat niyang sabihin. Should she at least, say thank you or what? She didn't know how to respond from his gesture. It's very royalty and she's still new from it. She sighed. Tatahimik na lamang siguro siya at tutungo.

And so, she did.

"I hope you're comfortable and enjoying your stay here.." Winestra nito ang mga kamay sa kabuuan ng palasyo, ang isang kamay ay may hawak na tablet. "Afterall, it could be a lifetime scenario.." Tumingin ito sa katabi niyang prinsipe na sinuklian ang ngiti ng kanang kamay. Tumawa ito ng kaunti.

What does that mean?

"Okay na po ba kayo?" Magaan nitong tiningnan ang mga kamay niya at braso. "If you're not still okay, we can tell the—"

"She's already fine.." Humarap si Prinsipe Johan sa kanya, his other hand already invading the spaces from the one that holding his elbow. "I took care of her, so mabilis ang naging pagrecover niya. Right?" Kinindatan siya nito.

Napanganga siya sa naging galaw ng prinsipe. Maging siya ay hindi prepared sa sinabi nito. Paano naman siya magiging prepared kung sa simula pa lang naman ay hindi na kapani-paniwala ang mga salita nito. Her head weighed to the side and looked at Michael na tinitingnan sila ng may malisya. Oh, how she wanted to decline and told him it's nothing. She just smiled and played along.

Ah. This is just not like her. What the hell.

"Oooh.." Tumango-tango ito sa kanilang dalawa at hindi pa rin naaalis ang malisyosong ngiti sa mga labi nito. "I can already see na gusto niyo ng magpakasal.."

Nanlaki ang mga mata ni Lyca.

"Ah!" Pumitik sa hangin si Prinsipe Johannes. "We can't wait, any looonger.." Hinila siya nito para mas mapalapit pa sa kanya. "It would be great, kung matatapos na itong lahat para mapadali na namin ang kasal. Right, Love?"

The prince height towered her regular one. He smiled and she smelled the familliar mint fragrance at nanuot na naman iyon sa ilong niya. She cursed inside at talagang naalala pa iyon. She can already see him, playfully squinting his chinito eyes, whispering words like, "Go play along..", "This is extra points.", "I need to win.." Pinaikot niya ang kanyang mga mata at tumawa na lamang.

Ilan pang mukha ng prinsipe ang makikita niya. Tatlo. Apat? Higit pa sa lima? Sana naman malaman niya para naman prepared siyang magreact. Talented masyado ang katuwang niya eh. Lugi tuloy siya.

"Now, now.." May tawang pagpapakalma sa kanilang dalawa ni Michael. Halatang engrossed na engrossed ito sa kanilang pag-acting at convinced na may relasyon sila. "I'll let the Consuejos and the Great Majesty know this. Ah. Siyanga pala.." Tumingin ito kay Prinsipe Johannes. "Nandito rin ba kayo para bumisita sa Mahal na Hari?"

"Oo. Nandiyan ba siya?" Confusion was written in the prince's face. "Rin? May tao na ba sa loob?"

"Yes.." Tumango ang kanang kamay ng hari sa kanya. "Si Prinsipe Sid at iyong Kapares niya, si Prinsesa Anikka. They arrived, hmm.." He stopped and looked at his watch. "Maybe an hour ago?"

Nakita ni Lyca kung paano napalitan na naman ang mukha ni Prinsipe Johannes pagkarinig sa sinabi ni Michael. The prince clenched his hands and turned into ball of fists.

"If you're here to see the King, I'll let you spare a half hour. You're still aware of the Cotillion, I suppose?" They both nodded. "Alright."

Pagkatapos ay kumatok ng tatlong beses si Michael. "Kamahalan, nandito si Prinsipe Johannes at ang kanyang Kapares, Prinsesa Lyca.." Kapagkuwan ay unti-unti nitong binuksan ang pintuan papasok sa kuwarto ng sinasabing Mahal na Hari.

"Hahahaha! Palabiro ka pa rin talaga, Sidsonne.." Narinig nilang pumailan-lang ang tawa ng hari sa kabuuan ng silid. "You and your sense of humor, it will never fail to amaze me. Hahaha.."

Nakita ni Lyca ang dalawang pigura sa harapan nila. Ang lalaki ay nagngangalang Prinsipe Sid at ang katabi siguro nitong babae ay iyong si Prinsesa Anikka na pakilala ni Michael kanina. Behind them was the king who's laughing his heart out sa kung anumang pinag-uusapan nila. She moved her head to her side and saw Prince Johannes already gritting his teeth inside. His perfectly lined eyerbrows were crooked, the ball of fists were still there and his forehead was making wrinkles. She knew, the prince was angry.

She can already tell there's definitely going on, and she's been itching to know what it is.

Hinila siya nito papalapit sa kanya, gumapang ang isa nitong kama'y sa beywang niya para maalalayan siyang makapasok sa silid. She felt the familiar breeze through her spine. Napalunok siya. Fortunately, the king finally realized their presence.

"Oh." Tumingin ang hari sa direksiyon nila. "Mukhang may bisita pa ulit ako.."

"Kamahalan.." Nang nakarating sila sa harap nito ay sabay silang yumuko. "Ipagpaumanhin ninyo ang biglaan naming pagbisita. Sana ay hindi kami nakaka-abala sa inyo ng Prinsipe Sid.."

Sinenyasan sila ng mahal na hari na tumayo na ng maayos at humarap sa kaniya. "Hindi naman. May sinabi lang itong si Sid na nakakatawa.."

"Ah." Prince Johannes' lips quirked up a little at tinapunan ng tingin si Prinsipe Sid. "It's such a shame. Hindi ko 'man lang narinig ang biro mo, Prinsipe Sid. Pero alam ko naman, bukod sa inyo Kamahalan, na walang makakatalo sa kanya sa pagpapatawa.."

"Hahahaha.." Tumawang muli ang hari at tumango-tango. "Tama ka diyan.." Pinagsalikop naman nito ang mga kamay sa ibabaw ng lamesa at tiningnan siya. "Ikaw siguro ang Kapares ni Prinsipe Johan. You must be Lyca.."

"Kamahalan.." Bagaman medyo awkward ay yumuko siya sa hari. "Ikinagagalak ko kayong makita.."

"Ikinagagalak ko rin kayong makita at makilala.." The king's hands are now laying flat against the brown arms of the golden chair he's sitting. Sumandal ito rito while his eyes are fixated on them.

Gusto niyang ilinga ang paningin sa kuwarto ng hari, pero her position didn't let her do it. Kaya, nanahimik na lamang siya sa tabi ng prinsipe. She gripped the sides of her white gown.

"Siyanga pala, Prinsipe Johannes, tungkol sa pagpupulong niyo sa Wygheno. Anong naging pag-uusap ninyo?"

"Royal Sir, about that.." The said prince stepped forward, Lyca thought that's the oppurtunity to take a step backward.

She expertly and bit by bit focused on the little details inside the room of the great, king. Hindi niya mapigilan ang mapasinghap. Puno ito ng mga bagay na kailanman ay di niya alam ay makikita niya. There were lots of gold and treasures! Iyong iba pa ay ginawa lamang palamuti sa loob ng silid ng mahal na hari. She unexpectedly landed her eyes on the other couple inside with them.

Kung ikukumpara ang pigura ng sinasabing Prinsipe Sid kay Prinsipe Johannes, maaaring sabihin niyang mas lamang ito ng anim hanggang pitong porsyento. Makisig rin ito at may mukhang kababaliwan rin ng lahat. Ang kapansin pansin dito ay ang mga mata nito na kahit saan mo siguro tingnan ay hahabulin ka dahil sa angking kinang nito. Katabi naman nito ang siyang Kapares na may inosenteng pagmumukha. Kanina pa nga niya napapansin na tahimik lamang ito, pero mabilis at alam ang gagawin sa pagbati sa mahal na hari. She just shrugged her shoulders and looked again to Prince Johannes who's getting into his negotiating character.

"Halos kanila ang malaking produksyon ng papel sa bayan. They held many businesses with pertain to paper and paper materials. They actually knew we had wide and large corn fields. We all know what they used as their main ingredient in producing good quality papers." Nagkibit balikat ito. "It's corn. And they've asked us about it and I asked back about, 5% of their shares.."

"And?"

"We gained 10%, Your Majesty.."

Tumango-tango ang mahal na hari at halatang giliw na giliw sa pinagsasabi ni Prinsipe Johannes. "Good. Veryyyy, good.." Tumawa ito. "How about the Jashery? Hindi ba, nagdeklara sila na sasakupin ang bayan natin? Any news about it?"

This time, Prinsipe Sid took a step forward. "Umurong na sila, Kamahalan. Salamat sa pakikipag-usap ni Prinsipe Johannes.." Straight ang mukha nito at hindi kakakitaan ng anumang emosyon, habang yumuyuko sa sinabing prinsipe.

"Siyanga?"

"Kamahalan.." Ngumiti si Prinsipe Johan. "Kinausap ko sila kung bakit gusto nilang sakupin ang bayan natin. I've found out na kakaunti na lamang ang populasyon nila, specifically on male species and they are afraid na masakop ng iba pang bayan. They wanted an army to protect them. So, I propose, alongside the leader, Captain Sid about the matter, and he agreed na tulungan ang Jashery, kapag may mangyayaring gyera.."

"And.. what do we have in return?"

"Atin na ang Jashery, Kamahalan.."

Nabigla si Lyca nang biglang tumayo ang mahal na hari at pumalakpak ng malakas. Akala nga niya ay malalaglag ang tenga niya. Muntik niya pa itong hawakan.

"As expected of you, two.." Kinuha nito ang tungkod na nakasandal sa upuan at naglakad papunta sa direksyon ng dalawa.

"You're the most clever strategist and negotiator I've ever seen. Magaling ka sa pananalita at pangungumbinsi. Clearly, you are my brain and mouth, Johan. Magaling.."

"Salamat, Kamahalan.."

"Ikaw naman, Sid. Ipinakita mo na magiting ka. Magaling ka sa pakikipaglaban. You're very informative in terms of swordmanship and about war. Definitely, you are my skills and my arms to fight. Ipagpatuloy mo."

"Maraming salamat, Kamahalan.."

Kapagkuwan ay umatras ito at tinapunan kami ng tingin. Kaming dalawang Kapares na naroroon. "Kayong mga napili, napakasuwerte ninyo para maging kabiyak ang mga maharlikang anak kong ito. I hereby announce, that you should spend your lifetime with them.."

Hell no.

Sigaw iyon ng utak ni Lyca. Never pa rin siyang magpapatali kay Prinsipe Johannes. She was completely aware of how talented and how good he is as a negotiator and strategist of the king, as explained earlier. Kahit kanina niya lamang nalaman iyon at maging siya'y humanga rin sa angking talino ng prinsipe. Pero hindi. Hindi pa rin sapat iyon para gustuhing magpakasal sa prinsipe.

"Ikinagagalak namin, Kamahalan!"

Oo. Hindi maari. Hindi rin siya gagaya sa nararamdaman ng katabi niyang Kapares. In the end, she just bowed her head to the king.

"Ngayon na ang simula.." Tinaas nito ang tungkod niya. "Inaasahan ko kayong dalawa ang manguna.." Ibinaba nito ang tungkod niya at itinuro palabas ng pintuan. "Go. Entertain me with your game.."

Pamuli nitong nilapag ang tungkod sa sahig at nagkaroon iyon ng tunog na nag-echo sa apat na sulok ng kuwarto.

Was this somesort of entertainment to you? I see. Like father, like son.

Sigurado si Lyca. Hindi mababago ang desisyon niya.

- - - - -

Pagkalabas ng silid ng hari at makalakad lamang sila ng ilang hakbang ay agad kinompronta ni Prinsipe Johan si Prinsipe Sid.

"Akala ko ba, wala kang pakealam sa trono? Bakit parang baligtad ata ang ginagawa mo?" He already has an amused but sarcastic look over his face.

Tumigil sa paglalakad ang pangatlong prinsipe at humarap dito. Hindi pa rin kakakitaan ng anumang emosyon sa mukha. "Hindi ko alam ang sinasabi mo.."

"Tsk. Tsk. Tsk.." The second eldest walked towards the straight-faced prince, while the arms are crossed against his chest. "You were completely lying from the start, aren't you? Mabuti na lang at hindi ako naniwala sayo." He said, mocking him. "So now, you want the throne 'huh?"

"Tumigil ka na Johannes.."

Prince Johannes was quick enough. Nasa harapan na siya ni Prinsipe Sid at nakatingin ang mga chinito nitong mga mata sa kanya, his fine orbs, spitting ball of fire. "You'll never get the throne, Sidsonne.." Sikhal niya dito. "I'll make sure of that. I'll win this game.." Ang mga kamao nitong nakakuyom sa kwelyo ng pangatlo ay mabilis rin niyang inalis. The third prince fixes his collar after.

Habang nakatingin sa dalawa si Lyca ay parang sumasakit na rin ang ulo niya. She brought her arms against her chest at sumandal sa sementadong pader doon. Hindi niya akalain na ganoon nga palang kagahaman sa kapangyarihan ang Prinsipe Johannes na nakilala niya.

What's on the throne anyway? Anong kailangan niyang patunayan at anong kailangan niyang i-achieve para maging ganito ka competitive?

Naputol ang komosyon nang isa-isang dumating ang iba pa sa anim ng prinsipe pati na ang mga Kapares ng mga ito. Lahat nang mga ito ay lumakad sa pathway malapit sa hall kung saan gaganapin ang Cotillion kasama nila.

Nakita ni Prinsipe Brintton, ang pang-apat na matanda sa mga prinsipe ang dalawa at agad pumagitna sa mga ito. "Oh. Oi, may nalaglag na piso. Sayo ba 'to Johan? O sayo 'to Sid? Sayang naman 'to. Malaking halaga 'to. Don't tell me, nag-aaway kayo dahil dito?"

Unti-unting lumayo ang dalawang prinsipe sa isa't-isa. Lumakad papunta kay Lyca si Prinsipe Johannes at hindi pinansin ang prinsipeng unang lumapit sa kanila. Tinanggal nito ang salamin na suot at nilinis iyon gamit ang puting panyong kinuha sa bulsa ng kanyang polo.

Lahat sila ay nakasuot ng gown at mamahaling kasuotan, may iba't-ibang tabas lamang at kulay. May ilang mga prinsipe at Kapares na ngingitian at babatiin siya. May isa, dalawa, tatlo na hindi at nagpapakiramdaman lamang. Habang ang isa ay nagpaalam, ang isang iyon ay kilala ni Lyca. Sinenyasan siya na hahanapin ang prinsipeng katuwang. Tinanaw niya ito ng paningin. She sighed and looked at the prince who brought her there.

She might as well face this so it won't last long.