รอใบหย่าจากคุณสามี

บทที่4 อารมณ์ค้าง?

“คุณไฟ ขวัญขอร้อง อย่าทำแบบนี้เลย”

ปากอวบอิ่มกำลังร้องค้านเสียงแข็ง หลังจากพ้นอิสระจากปากหยักได้รูปทาบทับกดจูบแรก พระเพลิงมองหน้าว่าที่เมียสมบูรณ์แบบภายในอนาคตอย่างแปลกใจ ผู้หญิงเจนจัดกร้านโลกจูบเงอะงะ จูบไร้การประสบการณ์หรือว่าเธอแกล้งปั่นหัวเขาอีกรอบว่าเป็นสาวบริสุทธิ์ จูบใครไม่เป็น

“แกล้งทำเป็นจูบไม่เป็นเพื่อเรียกร้องค่าสินสอดจากฉันเพิ่มเหรอ แต่เสียใจ ผู้หญิงไร้ค่า ไร้ราคา ฉันจะไม่อ่อนโยนทะนุถนอมอะไรเธอ”

“พี่ไฟ เราแต่งงานไม่ใช่เพราะความรัก พี่ไฟเกลียดขวัญ บอกเองว่าไม่อยากแตะต้องเนื้อตัวขวัญ พี่ไฟคิดจะกลับคำพูด กลืนน้ำลายตัวเองเลยหรือคะ”

ขวัญข้าวช้อนสายตาเว้าวอน พลางกล้ำกลืนก้อนความข่มขื่นเสียใจลง เธอยังไม่พร้อมเตรียมใจเป็นของสามีเมามายไร้สติ ก่อนจะมาเข้าห้องหอ แอบเห็นว่าเขาชนแก้วดื่มเหล้ากับเขมิกา ลมหายใจเป่าอุ่นร้อนรดซอกคอขาวเนียน ได้กลิ่นแอลกอฮอล์ชัดเจน

“ฉันไม่ได้เมา มีสติดีพอ” เขาแค่แตะของมึนเมาดื่มกับเขมิกา อดีตคู่ควงกันเพียงแก้วเดียว

“พี่ไฟเมาค่ะ อ๊ะ อื้อ”

ลมหายใจห้วงสุดท้ายถูกริมฝีปากหนาฉวยชิงไป เธอร้องดิ้นขัดขืนได้ยินเสียงอู้อี้ในลำคอ เมื่อคนตรงหน้าไม่เต็มใจยอมเปิดปาก เขานี่แหละจะคนบีบบังคับเธอร้องขอความเติมเต็มจากปากตัวเอง ฝ่ามือหนาอีกข้างเลื่อนไล้ขึ้นจับเชยปลายคางมนบีบแน่น

“อ๊ะ อ๊า”

คนตัวเล็กเจ็บปวดจึงเปิดปากออกแล้วก็ถูกลิ้นหนาฉวยโอกาสสอดแทรกเข้ามาเกี่ยวกระหวัดลิ้นหวาน ความต้องการส่วนลึกที่เคยคิดครอบครองสาวน้อยคนนี้ที่เห็นตั้งแต่เล็กและเติบโตจนมีสามีเป็นของตัวเองแล้ว

ขวัญข้าวคือผู้หญิงคนแรก คนเดียวที่ทำให้เสือเพลย์บอยสยบต่อเธอ ทว่าความคิดพวกนี้มันเปลี่ยนไปแล้ว

จูบแรกของเธอ...ถูกเขาฉกฉวย

แน่นอนว่าเขาชอบจูบของขวัญข้าว

กลิ่นรสชาติจูบมันช่างหวานละมุนแฝงด้วยความร้อนแรง...ยากจนเขาจะละถอนจูบจากกลีบปากอวบอิ่ม

“อื้อ...หอมหวานมาก ฉันชักติดใจจูบเธอแล้วสิ”

“พี่ไฟ เราหยุดกันเถอะค่ะ” เราสองคนอย่าถลำลึกไปมากกว่านี้เลย แต่ดูท่าว่าอีกฝ่ายจะไม่ทำตามที่เธอร้องขอ

“ไม่มีใครห้ามหยุดฉันได้หรอก อย่าห้ามเสียให้ยาก เก็บเสียงเอาไว้ร้องครางชื่อผัวตัวเอง เวลาฉันเอานิ้วใหญ่ยาวทั้งแท่งสอดเสียบกระแทกเข้าหา อย่าร้องชื่อผัวผิดคนก็แล้วกัน”

“หากขวัญลองเรียกสามีตัวเองว่าพ่อเลี้ยงภูหรือผู้ชายคนอื่นล่ะคะ” เธอกล้าท้าทายสามีตัวเองว่าจะเก่งกว่าคำพูดได้สักกี่น้ำ

“ขืนเธอกล้าพูดชื่อนี้อีก รับรองคืนนี้อย่าหวังว่าจะคลานลงจากเตียง!” กล่าวจบก็ก้มลงเป่าลมหายใจอุ่นร้อนบริเวณต้นคอระหงและทำรอยรักสีกุหลาบจนเกิดเป็นรอยแดงเถือกลามทั่วไหล่มนทั้งสองข้าง

กายแกร่งหยัดตัวลุกจากเตียงนอนสักพักก่อนออกแรงฉุดดึงกระชากบราเซียร์ลายลูกไม้สีดำสุดเซ็กซี่และรูดแพนตี้สีขาวปกปิดของสงวนสวยงามออกทิ้งอย่างไม่ใยดี คล้ายกับเหยียบย่ำหัวใจเธอแตกสลายจนไม่เหลือความรู้สึกใดๆ

“พี่ไฟ!” เรียกชื่อคุณสามีนิตินัยอย่างเว้าวอน “ขวัญเจ็บ ฮึก”

“อย่าแกล้งสำออย บีบน้ำตาแถวนี้ ฉันไม่ชอบเมียคนเจ้าน้ำตาหรอกนะ” กลิ่นหอมหวานจากเนื้อตัวหญิงสาวจมให้เขาขาดความยับยั้งชั่งใจนึกคิดทุกอย่าง

“พี่ไฟ อย่ารุนแรงกับขวัญให้มากนะคะ” ในเมื่อคืนนี้เจ้าตัวไม่น่ารอดพ้นจากอีกฝ่าย เธอก็ขออย่าให้เขาเอาความแค้นส่วนตัวมาลงที่ตน

“เป็นจำเลย อย่ามาขอร้องฉัน”

เขายกมือจุ๊ปากเธอเบาๆ ก่อนใช้ฝ่ามือจับบีบนวดเคล้นคลึงหน้าอกทรงสวย ก็ได้ยินเสียงร้องครวญครางจากปากหวาน

“อ๊ะ อ๊า เจ็บ”

ขวัญข้าวหน้าแดงเห่อแก้มร้อนผ่าว ขณะความเจ็บเข้าสู่การซ้อนแทรกเมื่อนิ้วใหญ่ยาวจับกรีดต่ำลงมาหยุดร่องเนินสาว แล้วใช้นิ้วทั้งสองสอดแทรกกลีบกุหลาบสีชมพู

“สวย สวยมาก” บอกราวกับคนละเมอ

ชายหนุ่มตกตะลึงขณะที่ของสงวนสวยงดงาม และบริสุทธิ์ กลีบแรกแย้มสีชมพูราวกับดอกไม้ ยิ่งทำเอาส่วนแข็งคัดขึ้นแน่นตึงคับโป่งใต้กางเกงของเขาอย่างห้ามไว้ไม่ได้

“อ๊ะ เจ็บ”

“แค่นิ้วฉันสองนิ้วยัดเข้าไปข้างในส่วนลึกของเธอ ยังร้องครางดิ้นลั่นขนาดนี้ หากมีของใหญ่กว่าสำรวจเข้าถ้ำด้านในของเธอขึ้นมาล่ะ จะไม่ดิ้นตายก่อนเหรอ”

“พี่ไฟ พะ พอเถอะค่ะ ขวัญเจ็บ”

“การแก้แค้นของฉันมันเพิ่งจะเริ่มต้น เธออย่าเพิ่งถอดใจไปก่อนก็แล้วกัน”

ความปวดร้าวในกายแกร่งอึดอัดแทบดุนดันนูนขึ้นแทบพ้นใต้กางเกงของเจ้าบ่าว เขาจะไม่อดทนอีกต่อไป ในเมื่อขวัญข้าวปฏิเสธไม่อยากเป็นเมียน้องชายของคนที่เธอรัก สถานะก็แค่เครื่องมือตอบสนองความใคร่ของเขาเท่านั้น

“พี่ไฟรักขวัญเหรอคะ”

จู่ๆ คนตัวเล็กใต้ร่างเลิกดิ้นราวกับอ่อนแรงลง ช้อนสายตาคู่หวานมองหน้าสามีนิตินัยด้วยความอยากรู้

“อะไรทำให้เธอคิดแบบนั้นว่าฉันจะรักคนที่เป็นต้นเหตุทำให้พี่ลมตาย” คนตัวโตยังคงจับข้อมือเล็กตราตรึงไว้ ผู้หญิงอย่างขวัญข้าวมีมารยามากมาย อย่าคิดว่าเขาจะหลงกลเธอง่ายๆ

“ที่พี่ไฟแค้น พี่ไฟโมโห โกรธขวัญเพราะเรื่องพี่ลม หรือว่าเพราะพี่ไฟเห็นภาพที่พี่ลมอยู่กับขวัญสองต่อสองกันคะ”

เธอมองหน้าอีกฝ่ายอย่างเชิงท้าทาย เขารู้อยู่แล้วว่าผู้หญิงคนนี้ต้องไม่ธรรมดา ชอบปั่นหัวให้พวกผู้ชายหัวหมุน หนึ่งในนั้นก็คือเขา

“อย่ามาพูดเบี่ยงเบนประเด็นให้ฉันตายใจและไม่เอาเธอ คนมันจะเกลียดกันก็เอากันได้ เพราะไม่ใช้ความรู้สึกตัวเองปะปน แสบนักนะที่ใช้ไม้นี้กับฉัน แต่ขอบอกว่ามันไม่ได้ผล!”

ขวัญข้าวอ่อนแรงแทบร้องไห้โฮแต่ก็กลั้นน้ำตาห้ามแสดงมันออกมา หญิงสาวต้องตกเป็นจำเลยของผู้ชายอารมณ์ร้าย จากนั้นพระเพลิงกระดกนิ้วสอดเข้าไปในกายสาวก่อนหน้าคว้านลึก ยิ่งได้เสียงกรีดร้องของคนใต้ร่าง ปากหยักได้รูปยกยิ้มพอใจ

“กรี๊ด! พี่ไฟ ขวัญเสียว” ขวัญข้าวหน้าแดงก่ำโพล่งปากร้องคราง

“หมดเวลาเล่นสนุกแล้วละ”

ไม่ทันพระเพลิงกำลังจะถอดกางเกงตัวเอง เสียงเรียกเข้าของมือถือเขาดังสั่น ทีแรกเขาคิดจะปล่อยให้มันร้องแล้วก็ดับไปเอง กลิ่นหอมหวานตรงหน้ามันช่างเย้ายวนจนเขานึกอยากครอบครองมันเสียตอนนี้

คิดได้ว่าสายนี้อาจมีธุระสำคัญบางอย่างทำให้พระเพลิงต้องละจากร่างบางนอนอ่อนระทวยแหกขาอ้ากว้างรอทอดกายให้สามีหนุ่มอย่างหักห้ามใจไว้

“ไอ้เมฆ มึงมาโทรหาพระแสงอะไรวะ ไม่รู้หรือไงว่ามันกี่โมงกี่ยาม คนจะนอน” พอเห็นปลายสายว่าเป็นเพื่อนรักในกลุ่มแก๊งเสือร้ายสามตัว ความหงุดหงิดพาลหาเรื่องใส่เพื่อนรักชอบกวนทันที

(ถุย! เสือกลางคืนกลับเช้าอย่างมึงน่ะเหรอจะรู้จักคำว่านอน หรือว่ากำลังเข้าด้ายเข้าเข็มเอาเมียแต่งที่มึงตั้งปณิธานเกลียดเข้ากระดูกดำ นี่มึงกลืนน้ำลายตัวเองเหรอวะ) จบคำปลายสายหัวเราะดังลั่น

“ถ้าจะโทรมากวนประสาทกู กูจะวาง” กรามแกร่งขบเม้มแน่น หากพวกเพื่อนสนิทอยู่ใกล้เขา มีหวังพระเพลิงถีบจนหงายเงิบแน่!

(เดี๋ยวก่อนสิเพื่อน ไอ้จักรมันชวนมึงนะ เลี้ยงฉลองสละโสดที่มึงแต่งงานก่อนเพื่อน คืนนี้ไม่ว่างไม่เป็นไร คืนวันหลังค่อยนัดกันก็ได้)

“ไม่ล่ะ กูสะดวกคืนนี้ เจอกันที่เดิม”

(คืนนี้ห้ามให้เจ้าบ่าวเจ้าสาวออกจากห้องหอจนถึงพรุ่งนี้เช้า มึงคิดจะขัดคำสั่งคุณหญิงแพทเหรอ)

“ก็แค่แต่งแก้ขัดไปก่อน ยังไงกูไม่ใช่เจ้าบ่าวตัวจริงนี่น่า ทำไมต้องแคร์!” ชายหนุ่มตอบเพื่อนกลับอย่างหน้าตาเฉย

(ไอ้ไฟ!) เมฆที่เป็นเพื่อนสนิทตักเตือนว่าอย่าใช้ความแก้แค้นกับขวัญข้าวไปซะทุกเรื่อง การแก้แค้นไม่ได้ช่วยอะไรดีขึ้น

ขวัญข้าวปรับอารมณ์ของสามีแต่งไม่ทัน ทีแรกยังนัวเนียนกับเธอ ทว่าตอนนี้เขาทำให้หญิงสาวอารมณ์ค้าง หลังจากรับสายกับเพื่อนสนิทเสร็จ เจ้าบ่าวสวมใส่ชุดเดิม ก่อนจะหันกลับมาบอกเมียในสมรสอย่างเจ็บแสบว่า...

“ฉันเปลี่ยนใจแล้ว ผู้หญิงเนื้อตัวสกปรกคงไม่มีอะไรให้ลิ้มลอง ถ้าอารมณ์ค้าง หาผู้ชายสักคนมาแก้ขัดก็ไม่ว่าอะไร เพราะคืนนี้ฉันจะไม่กลับ!” พระเพลิงกวาดสายตามองร่างกายสวยงามแวบเดียวก็เมินหน้าหนี

“แต่ว่าคุณแม่ห้ามให้พี่ไฟออกจากห้องหอก่อนถึงวันพรุ่งนี้เช้า...”

“เธอเป็นแม่อีกคนของฉันหรือไง ขี้จุกจิก น่ารำคาญ!”

ขวัญข้าวมองเจ้าบ่าว(ตัวแทน)ปิดประตูห้องหอดังลั่นใส่ตรงหน้า หญิงสาวกระชับผ้าห่มกับเนื้อตัวเปล่าเปลือยแน่น หรือว่าที่เขาทำดี เล้าโลมกับร่างกายให้คล้อยตามอารมณ์และปล่อยให้เธอนอนอารมณ์ค้างเติ่งก็เพราะต้องการแก้แค้นอย่างนั้นหรือ!

แต่ก็ดี เธอรอดพ้นจากเงื้อมมือผู้ชายร้ายกาจไปได้อีกคืนหนึ่ง...ความบริสุทธิ์ยังไม่ถูกซาตานเหยียบย่ำ ทว่าก็ยังวางใจไม่ได้อยู่ดี

“เห็นทีพรุ่งนี้ต้องทำบุญสะเดาะเคราะห์เสียแล้ว”