“มีอะไรหรือเปล่าครับ”
“พอดีว่าเกิดปัญหาน่ะค่ะ นาต้องไปเคลียร์ก่อน” เอ่ยออกมาแบบนั้นก่อนที่ร่างบางจะขยับตัวลุก โดยมีดวงตาคมกริบมองตามอย่างอ้อยอิ่ง
“มีอะไรให้ผมช่วยไหมครับ เรื่องใหญ่ไหม”
“เป็นเรื่องใหญ่อยู่เหมือนกันค่ะ แต่มันเป็นเรื่องภายในวิลล่า นาจัดการได้ ทานข้าวไปก่อนนะคะเสร็จธุระตรงนั้นนาจะมาใหม่” ภูผามองด้วยความเสียดาย แต่เขาคงทำอะไรไปมากกว่านี้ไม่ได้เหมือนกัน
“งั้นมีอะไรให้ช่วยบอกได้นะครับ”
“โอเคค่ะ” ยิ้มให้คนตรงหน้าก่อนจะรีบปลีกตัวออกมา ยังไงซะเรื่องภายในวิลล่าก็ย่อมสำคัญกว่าสิ่งอื่นใดอยู่แล้ว
น่าแปลกที่ห้องที่เกิดปัญหา ดันอยู่ติดกับห้องของภูผานี่เอง ต่อให้วิลล่าแต่ละหลังจะมีระยะห่างและเป็นส่วนตัวอยู่มาก หากเกิดเรื่องแบบนั้นแล้วมีการส่งเสียง เธอก็น่าจะได้ยิน แต่นี่ไม่ได้ยินและไม่เห็นความผิดปกติอะไรเลย
นาราถือวิสาสะเดินผ่านประตูวิลล่าห้องที่เกิดปัญหาเข้าไปเลย ดวงตากลมโตกว
