“เฮีย… เมามากแล้วเนี่ย ไหวไหม” นาราขยับเข้ารั้งแขนคนที่เมาจนภาพจะตัดเมื่อเฮียครามเผลอปัดโดนแก้วเหล้าจนแตกกระจายอยู่ที่พื้น
ดื่มกันหนักขนาดนี้สภาพเป็นแบบนี้เธอไม่แปลกใจเลยสักนิด แต่ละคนไม่มีแผ่ว เหมือนตั้งใจปล่อยของกันแบบเต็มที่เพราะนานๆ ทีจะได้รวมตัวกันสามคนแบบนี้
“ไหวๆ เฮียนอนนี่ ไม่ขับครับ” คนเมาตอบกลับพลางยิ้มให้คนที่กำลังเป็นห่วงเขา ถ้าอุ้มเขาไปนอนได้เธออุ้มไปแล้วมั้ง น้องสาวคนนี้ช่างน่ารักน่าชัง
“ไหวที่ไหนกันเล่า ให้หนูพาไปนอนไหม ขืนปล่อยให้เดินไปเองหนูว่าเฮียหัวฟาดพื้นแน่”
“มีกลัวเฮียหัวฟาดพื้นด้วย น่ารักเกินไปอ่ะ ว่าแต่จะพาเฮียไปส่งห้องเหรอ”
“พอเลยๆ มันเมาแล้วไว้ใจไม่ได้ เราน่ะมานี่เลย ไม่ต้องไปส่งใครทั้งนั้น” คนหวงน้องรีบรั้งคนที่ใจดีไม่ถูกที่ถูกเวลา
“ไว้ใจไม่ได้อะไรกันล่ะเฮีย นี่เฮียครามเพื่อนเฮียนะ”
“แต่มันเมา ถอยออกมาเลย นมจะทิ่มหน้ามันอยู่แล้ว” นิรามดุคนตัวเล็กที่ค่อ
