EP 7 : ปั่นประสาท

1520 Words

ตอนที่ 7 : ปั่นประสาท แกร่ก... มือเรียวเล็กบิดที่จับประตูเพื่อให้ประตูเปิดออก เท้าเรียวเล็กก้าวเข้ามาในห้องและจัดการปิดประตูล็อกอย่างแน่นหนาก่อนจะทรุดตัวลงนั่งกับพื้นด้วยสภาพที่ไร้เรี่ยวแรง “แค่ฉันอยากรู้ว่าเพื่อนหายไปไหนต้องทำขนาดนี้เลยเหรอ คุณมันไม่ใช่คน” นึกถึงใบหน้าคมคายทำให้ขนมผิงหวาดผวา การกระทำที่แสนอุกอาจทำให้เธอจำฝังใจ กริ๊ง กริ๊ง... เสียงโทรศัพท์บ้านที่ติดตั้งไว้ในห้องนอนดังขึ้นท่ามกลางความเงียบ ทำให้ใบหน้าหวานหันไปตามเสียง คิ้วเรียวสวยขมวดเป็นปมเพราะเบอร์ของโทรศัพท์เครื่องนั้นเธอไม่เคยให้ใคร เป็นโทรศัพท์ที่ติดมาให้ตอนซื้อคอนโดและเธอก็ไม่ได้ใช้งานตั้งแต่เข้ามาอยู่คอนโดนี้ กริ๊ง กริ๊ง... ร่างเล็กลุกขึ้นเมื่อเสียงโทรศัพท์ยังดังต่อเนื่อง ดังไม่มีทีท่าว่าจะหยุด เธอเดินเข้ามาในห้องมองโทรศัพท์ข้างหัวเตียงที่กำลังแผดเสียงดัง มือที่สั่นเทาค่อยๆยกหูมาฟังคนที่โทรเข้ามา (อย่าคิดปริปากบอกเพื่อนเธอ) “.....” ดวงตากลมโตเบิกตาโพลงเมื่อได้ยินเสียงที่คุ้นหู เสียงของผู้ชายที่ทำให้เธออยู่ในสภาพนี้ (ทุกสิ่งเกี่ยวกับตัวเธอ ฉันรู้ทุกอย่าง) ปั่ก! ขนมผิงรีบวางหูโทรศัพท์ทันทีไม่ตอบโต้และไม่รอฟังว่าเขาจะพูดอะไรต่อ ใบหน้าหวานเต็มไปด้วยอาการตื่นตระหนกและกังวล แต่แล้วดวงตากลมโตได้วูบไหวอีกครั้ง กริ๊ง กริ๊ง... เสียงโทรศัพท์แผดเสียงดังลั่น เธอรีบจัดการดึงสายโทรศัพท์ออกเพราะไม่อยากได้ยินเสียงมันอีก คล้ายกับคนสติแตก ร่างบางทรุดตัวนั่งลงข้างเตียง มองมือเปื้อนเลือดที่แห้งเกรอะกรังไปบ้างแล้ว แต่ยังทิ้งร่องรอยให้เห็น มองข้อขาที่แดงก่ำเป็นรอยของเชือกเส้นหนา และมีเลือดติดอยู่โดยรอบ รวมถึงข้อมือตัวเองที่มีบาดแผลไว้ดูต่างหน้า “จะอะไรกับฉันนักหนา” ทางด้านเจโฮป ปึก โทรศัพท์เครื่องหรูถูกโยนลงบนโต๊ะกระจกที่อยู่ตรงหน้า แผ่นหลังแกร่งเอนกายพิงกับผนักโซฟาราคาแพง ใบหน้าคมคายเรียบนิ่งยากจะคาดเดาอารมณ์ ริมฝีปากหนาเป็นเส้นตรง ทอดสายตามองโทรทัศน์ที่อยู่ตรงหน้า บิดคอเอียงซ้ายขวาเล็กน้อยคล้ายกับขจัดความเมื่อยล้าที่ลงแรงไปเมื่อช่วงหัวค่ำ นิ้วแกร่งหยิบโทรศัพท์ของตัวเองขึ้นมาและกดส่งข้อความไปยังเพื่อนสนิท เจโฮป : กูจัดการเพื่อนของเมียมึงเรียบร้อย โอนเข้ามาบัญชีเดิม โรมัน : รอกูง้อเมียสำเร็จก่อน กูจะโอนให้ เจโฮป : กูไม่น่าช่วยมึงเลย...ไอ้เวร โรมัน : แล้วกูจะมั่นใจได้ไงว่าเพื่อนของพริกหวานและไอ้รุ่นพี่นั่นจะไม่มาวุ่นวายอีกวันนี้ไม่มาวุ่นวาย วันหน้าก็ไม่แน่ กูง้อสำเร็จเมื่อไหร่ค่อยเอา เจโฮป : (สติกเกอร์นิ้วกลาง) เจโฮป : กูจะบอกให้หมดว่ามึงเอาเมียไปบ้านพักตากอากาศที่ริมทะเล โรมัน : คนแบบมึงคงไม่ลงทุนไปแล้วจะไม่หวังผลกำไร เจโฮปวางโทรศัพท์ลงตรงหน้าอย่างไม่สบอารมณ์ งั้นแสดงว่าเขาต้องตามจับตาดูเด็กผู้หญิงคนนั้นจนกว่าไอ้โรมันจะง้อเมียสำเร็จ ก็จริงอย่างที่มันว่า ลงทุนลงแรงไปแล้วจะไม่ได้อะไรตอบแทนได้ยังไงกัน “เงินล้านเดียว แค่กระดิกนิ้ววันเดียวกูก็ทำได้ แค่อยากช่วยมึงหรอกนะไอ้โรมัน มีเมียแล้วน่ารำคาญฉิบหาย” ร่างสูงลุกออกจากโซฟาหนังราคาแพงมุ่งตรงไปที่เคาน์เตอร์บาร์ที่มีเหล้าราคาแพงหลากหลายยี่ห้อให้เลือกสรร คล้ายกับยกร้านเหล้าย่อมๆมาไว้ที่เพ้นท์เฮ้าส์สุดหรู สายตาคมมองขวดเหล้าไล่จากชั้นหนึ่งไปถึงชั้นบนสุดก่อนจะหยิบขวดที่อยากดื่มลงมา น้ำสีเหลืองทองถูกรินใส่แก้วคริสตัลโดยไม่มีอะไรผสม มีเพียงน้ำแข็งก้อนเดียวที่ให้ความเย็นเพื่อความสดชื่นในการดื่ม เหล้าสีเหลืองทองถูกกระดกรวดเดียวจนหมดคล้ายกับมันคือน้ำเปล่า “ค่อยรู้สึกดีขึ้นมาหน่อย” น้ำสีเหลืองทองถูกรินใส่แก้วอีกครั้ง แต่คราวนี้ยังไม่ได้กระดกดื่ม เพียงแค่ถือแก้วและวนน้ำสีเหลืองทองไปกับน้ำแข็งเรื่อย ๆ สายตามองทอดยาวอย่างไร้จุดหมาย และใช้ความคิดอยู่เงียบๆคนเดียวในเพ้นท์เฮ้าส์สุดหรู เช้าวันใหม่ หญิงสาวร่างเล็กยืนหวีผมอยู่หน้ากระจกเงาด้วยสภาพที่ไม่สู้ดีนัก ใบหน้าหวานซีดเซียว ใต้ตาคล้ำและบวมเปล่ง ต่อให้แต่งหน้าแค่ไหนก็กลบความคล้ำของใต้ตาไม่ได้ ร่างอรชรสวมชุดนักศึกษาและสวมเสื้อคาดิแกนทับอีกทีเพื่อปกปิดรอยแผลที่ข้อมือ ส่วนที่ฝ่ามือทำได้แค่ปิดปลาสเตอร์ไว้ และสวมกระโปรงพลีทยาวคลุมตาตุ่มเพื่อปกปิดรอยรัดของเชือกเส้นหนาที่ยังไม่จางหาย “เฮ้อ...” ขนมผิงถอนหายใจออกมาเมื่อเห็นเงาสะท้อนตัวเองผ่านกระจกเงา ตั้งแต่เกิดมาชีวิตไม่เคยหวาดผวาจนนอนไม่หลับ ระแวงไปทั้งคืน จนต้องหาอะไรมาบังประตูไว้เพราะกลัวคนเข้ามา และวันนี้เป็นวันที่มีเรียนเช้าทำให้เธอต้องฝืนร่างกายลุกขึ้นมาอาบน้ำแต่งตัว “โทรศัพท์ก็ไม่มี รถก็ไม่มี แถมชีวิตยังตกต่ำขั้นสุด” เธอไม่รู้ว่าเพื่อนสาวคนสนิทปลอดภัยหรือเปล่า แต่จะให้เธอตามหาก็ยากเหลือเกิน “ฉันหวังว่าแกจะไม่โดนแบบฉันนะ หวังว่าผู้ชายที่ชื่อโรมันจะทะนุถนอมแกและฟื้นความทรงจำของแก ฉันรอแกกลับมาเรียนอยู่นะพริกหวาน” ขนมผิงสำรวจความเรียบร้อยของตัวเองอีกครั้งและเดินออกจากห้อง ยังดีที่มีเงินสดติดไว้ที่ห้องนี้ ครืด... ประตูเปิดออกจากคนที่อยู่ด้านในห้อง ใบหน้าหวานหันซ้ายหันขวาเพื่อสำรวจกลัวว่าจะมีคนอยู่แถวนี้ แต่เมื่อไม่เห็นใครทำให้เธอถอนหายใจอย่างโล่งอก —————— ติ๊ง… ขนมผิงเดินออกจากลิฟต์เมื่อมาถึงชั้นล่างของคอนโด เท้าเรียวเล็กฝืนทนเดินทั้งที่ยังมีความรู้สึกเจ็บปวด ทันทีที่เดินออกจากคอนโดความรู้สึกเหมือนมีคนตามหลังทำให้เธอหันไปมอง กึก “ระแวงมากไปหรือเปล่า” แต่เมื่อหันไปมองดันไม่เจอคนเดินตาม แต่เจอผู้คนที่อาศัยอยู่คอนโดนี้และบางส่วนที่เดินไปเดินมา ทำให้เธอเดินต่อเพื่อไปขึ้นแท็กซี่หน้าคอนโด ตึก ตึก เสียงฝีเท้าแว่วเข้ามาในหู ทำให้คนที่กำลังเดินต่อหยุดชะงักและหันมาอีกครั้ง “.....” ถึงแม้จะไม่มีใครเมื่อหันมาแต่ความรู้สึกกำลังบอกให้เธอเร่งฝีเท้าเดินไปขึ้นแท็กซี่ หัวใจดวงน้อยเต้นระส่ำเมื่อมีความรู้สึกว่ามีคนกำลังเดินตามมา กึก ขนมผิงหยุดฝีเท้าอีกครั้งเมื่อใกล้ถึงรถแท็กซี่ที่จอดอยู่และหันมองด้านหลัง แต่กลับไม่มีใครตามมา ใบหน้าหวานส่ายไปมาเพื่อไล่สติและเปิดประตูขึ้นรถแท็กซี่ “มหา’ลัย xxx ค่ะ” ปึก เสียงประตูล็อกทำให้ใบหน้าหวานมองคนขับแท็กซี่แต่เขาไม่หันมา “ล็อกทำไมคะ” “มันเป็นระบบเซฟตี้ของรถเวลารถเคลื่อนตัวออกครับ” เสียงของหนุ่มโชเฟอร์แท็กซี่บอกด้วยน้ำเสียงสุภาพ เท่าที่เธอฟังน้ำเสียงของคนขับแท็กซี่ไม่ได้ฟังแล้วขนลุกหรือน่ากลัว ตอนนี้เธอกลายเป็นคนหวาดระแวงไปซะทุกอย่าง ดวงตากลมโตยังจับจ้องคนขับแท็กซี่เมื่อมีความรู้สึกไม่ไว้ใจและมองป้ายรูปถ่ายที่มีชื่อนามสกุลเพื่อจดจำ “ผมไม่รู้ว่าคุณเคยเจอแท็กซี่นิสัยแบบไหนมา แต่ผมไม่ทำอะไรคุณหรอกครับ” “ค่ะ ขอโทษด้วยค่ะ พอดีหนูไม่ค่อยได้ขึ้นแท็กซี่ก็เลยหวาดระแวง เห็นข่าวอยู่บ่อยๆ” เธอต้องปั้นคำโกหกเมื่อถูกคนขับแท็กซี่จับได้ว่าจ้องมองด้วยความไม่ไว้ใจ “ผมเข้าใจครับ แต่ไม่ใช่แค่คนขับแท็กซี่หรอกครับที่น่ากลัว ผู้คนทั่วไปก็น่ากลัวไม่แพ้กัน บางคนใส่สูทผูกไทมีหน้าที่การงานดียังน่ากลัวเลยครับ” “ก็จริงค่ะ เห็นแค่รูปลักษณ์ภายนอกบอกไม่ได้เลยว่าใครจะทำร้ายเรา” ขนมผิงตอบกลับด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา ผู้ชายร่างสูงที่ดูดีตั้งแต่หัวจรดปลายเท้ายังกลายเป็นคนใจร้ายที่ทำร้ายเธอจนหวาดผวาอยู่ตอนนี้ พอเมื่อได้รับความจริงใจจากคนขับรถแท็กซี่ทำให้ขนมผิงเอนหลังพิงกับเบาะ และทอดสายตามองวิวข้างทางในช่วงเช้าที่การจราจรค่อนข้างคลับคลั่ง แต่ถึงยังไงเธอก็ยังอยากรู้ว่าเพื่อนสาวเธอสบายดี และปลอดภัยไม่ถูกทำร้ายแบบเธอ

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more