นาราที่นั่งอยู่ข้างๆ มองเห็นสีหน้าเครียดขรึมของสายธารชัดเจน เธอขมวดคิ้วน้อยๆก่อนจะเอ่ยถามน้ำเสียงแผ่วเบา
“พี่สายธารไม่สบายหรือเปล่าคะ หน้าพี่ดูซีดๆเป็นอะไรหรือเปล่าคะ”
“เปล่าไม่มีอะไร มาเดี๋ยวพี่ป้อนดีกว่า”
น้ำเสียงทุ้มต่ำของสายธารเอ่ยขึ้นเรียบๆ แต่แฝงไว้ด้วยความอ่อนโยนปลอมๆ ก่อนจะใช้ช้อนตักอาหารขึ้นอย่างประณีต แล้วประคองป้อนเข้าปากหญิงสาวข้างกาย
"ฮือ...อร่อยอย่างที่พี่สายธารบอกจริงๆค่ะ ไม่คิดเลยนะคะว่าร้านเล็กๆแบบนี้จะทำอาหารอร่อยขนาดนี้"
นาราหัวเราะเบาๆ เสียงใสชวนให้คนมองอ่อนลง แต่แววตาของสายธารกลับไม่ใช่คนที่กำลังมีความสุขจริงๆ เพราะขณะที่เขายื่นช้อนนั้น สายตาคมเฉียบของท่านประธานหนุ่ม กลับเลื่อนไปยังโต๊ะอีกมุมหนึ่งของร้าน ที่เลขาคนสวยของเขานั่งอยู่
“แกดูสิ ท่านประธานป้อนข้าวสาวคนนั้นด้วยอ่ะแก...ดูสิๆ”
เสียงกระซิบของเพลงดังขึ้นอย่างตื่นเต้น
พีรีบหันไปดุเบาๆ
“อีกแล้วนะยัยเพลง ใค
