“PUMAYAG ka na. Bilang pasasalamat na rin sa ginawa mong tulong sa akin,” pakiusap ni Florence kay Donn nang makalabas sila ng Marks & Spencer.
“Hindi ako naniningil.”
“Pero gusto kong magbayad.”
“No need.”
“I need. Hindi ako matatahimik hangga’t hindi ko nasusuklian ang kabutihang ginawa ng ibang tao sa akin. Minsan lang ako makatagpo ng mga taong gumagawa ng mabuti. Most of the times kasi, ako ang gumagawa ng kabutihan sa ibang tao. Kaya napaka-rare moments nitong ginawa mo para sa akin.”
“medyo hindi ka rin mahangin, ano?”
“Ha?”
“Nothing.” Donn gave out a sigh, as he continued to watch her. Tila ba pinag-iisipan nito nang husto ang magiging desisyon.
Pinaganda lalo ni Florence ang kanyang ngiti at pina-amo ang kislap ng kanyang mga mata. Kung posible man iyon. Guwapo talaga. ‘Ka
