ถอนสวาท

บทที่ 6 สาวดริงก์ 4

มธุมาสหยิบชุดออกจากถุงกระดาษที่กัญจน์สั่งเสกสรรให้เลขาสาวนำมาส่งเธอคลี่ดู แล้วก็ต้องเม้มปากครั้งแล้วครั้งเล่า นอกจากสีสันที่จัดจ้านจนน่าเกลียดแล้ว มันไม่ต่างอะไรจากเศษผ้าเลยสักนิด เหมือนชุดโหลที่ตัดเย็บอย่างลวกๆ ทั้งสั้นและรัดรูป เว้านั่นโชว์นี่แทบจะปกปิดเนื้อตัวไม่ได้เลย

เรียกว่า...ล่อเสือล่อตะเข้ให้แห่กันมารุมทึ้งน่าถูกกว่า

เธอรู้ว่าเขาจงใจส่งชุดเด็กนั่งดริงก์แบบนี้มาให้เธอสวมใส่ แต่ที่ร้ายกาจกว่านั้นคือชุดนี้ดูทุเรศกว่าชุดที่สาวๆ ทำอาชีพอย่างว่าสวมใส่เสียอีก

เขาดูถูกและเหยียบย่ำศักดิ์ศรีของเธอ!

มธุมาสกำชุดที่ไม่ต่างจากเศษผ้าในมือจนยับย่น ดูแล้วถ้าวันนี้กัญจน์ทำให้เธออับอายจนแทรกแผ่นดินหนีต่อหน้าผู้คนไม่ได้ เขาคงไม่ยอมรามือแน่

ได้! เธอจะสนองพระเดชพระคุณเขาให้ถึงใจทีเดียว!!

หญิงสาวเปลี่ยนเสื้อผ้าด้วยความรวดเร็ว ดีไซน์ของชุดไม่ได้สลับซับซ้อนอะไรมาก แค่เน้นโชว์สัดส่วนเพียงอย่างเดียว เธอมองตัวเองผ่านกระจก ในอกยอกแปลบจนต้องข่มกลั้นความอัปยศน้อยเนื้อต่ำใจแล้วเชิดหน้าขึ้นอย่างทะนง เตือนใจตนว่าจะอ่อนแอไม่ได้เป็นอันขาด ถึงแม้อยากจะทำใจแทบขาด อยากทิ้งตัวลงดื้อๆ ไม่ต้องรู้ไม่ต้องแบกรับอะไรอีก

แต่สถานการณ์ก็บีบบังคับให้เธอต้องเข้มแข็ง สู้สุดใจเพื่อพ่อเพื่อคนที่เธอรัก เธอไม่มีเวลามาพิรี้พิไร้ร่ำไห้ฟูมฟาย ไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะให้น้ำตาไหลลงมาสักหยด เพราะไม่มีไหล่ของใครให้พิง มีเพียงสองขาที่ต้องหยัดยืนให้ได้ด้วยลำแข้งของตัวเองเท่านั้น

เธอสูดลมหายใจเข้าลึกเรียกกำลังใจ ก่อนจะเปิดประตูห้องนอนออกมาเผชิญสายตาดูแคลนแกมสะใจของคนที่เฝ้ารอชมความทุกข์ของเธอ แววตาหลุบต่ำไม่อยากมองหน้าเขาให้ชอกช้ำ

กัญจน์กวาดตามองเรือนร่างอ้อนแอ้นที่เผยส่วนเว้าส่วนโค้งงดงามราวกับภาพวาด ดวงตาเขาตะลึงลานไปชั่วครู่ ก่อนสีหน้าจะเข้มขรึมลงทันตา

ไม่รู้ว่าเขาคิดถูกหรือผิดที่ให้มธุมาสสวมชุดนี้?

ทั้งที่อยู่ในชุดที่ต่ำต้อยไร้ศักดิ์ศรี ทั้งที่เขาตั้งใจจะเหยียดหยามเธอด้วยการให้สวมใส่เสื้อผ้าโป๊เปลือยราคาถูก แต่ใครจะคิดว่ามันกลับทำให้หญิงสาวยิ่งดูงดงามเย้ายวนตายั่วยวนใจได้ถึงขนาดนี้ ผิวขาวอมชมพูละเอียดลออที่โผล่พ้นตัวเสื้อเปล่งประกายราวกับไข่มุก ไหนจะทรวงอกอิ่มเอิบวับแวมสะท้านตา เอวคอดกิ่วและหน้าท้องแบนเรียบที่เขาอยากจะยื่นมือไปสัมผัสลูบไล้ รวมถึงเรียวขายาวที่ทำให้คนมองใจสั่นหวิว ทุกสัดส่วนบนเรือนร่างผู้หญิงคนนี้ล้วนเรียกความคลั่งไคล้ชวนให้ชายหลงใหลทันทีที่ได้ยล

จู่ๆ ความรู้สึก ‘หวง’ ก็พวยพุ่งตีรวนขึ้นมาแน่นอก กัญจน์อยากจะกระชากผ้าห่มผืนหนามาคลุมตัวเธอไว้ให้เหมือนมัมมี่ เหลือแค่ตาให้มองทาง จมูกและปากเอาไว้หายใจ นอกนั้นจะไม่ให้มีส่วนใดรอดพ้นออกมาจากร่มผ้าให้ชายอื่นได้เห็นเป็นอันขาด

มธุมาสไม่มีสมองรึไง?

เขาบอกให้แต่ง เธอก็แต่ง ปากมี...ทำไมไม่หัดปฏิเสธ!

หรือว่าชอบ?

เธอคิดจะแต่งตัวแบบนี้ไปโชว์ใคร...ฮึ!?

ยิ่งสายตาคมมองไล้ผิวเนียนนุ่มช่วงหัวไหล่มนและต้นแขนกลมกลึง ในใจเขาก็ยิ่งเดือดพล่าน อยากจะจับตัวเธอมาเขย่าถามเสียให้หัวสั่นหัวคลอนนัก

แต่เป็นเพราะเขาออกไอเดียนี้เอง จึงได้แต่เม้มปากกัดฟันพูดอะไรไม่ออก ยิ่งเห็นเธอมองเขา กัญจน์ก็ได้แต่รักษาหน้าด้วยการกระตุกยิ้มหยัน เอ่ยปากดูถูกเธอว่า

“ชุดนี้เหมาะกับเธอดีนะ”

มธุมาสสู้สายตากับเขา สีหน้าเรียบเฉยไร้ความรู้สึก แต่รอยยิ้มบางๆ เปี่ยมไปด้วยการเสียดสี

“สวยสมใจคุณมั้ยล่ะคะ”

“ใช้ได้” เขาแทบจะกัดฟันพูด ร่ำๆ จะเปลี่ยนใจเปลี่ยนแผนเสียแล้ว

“งั้นก็ไปเถอะค่ะ” เธอออกปากเอง ไม่ต้องรอให้เขาพูด ก่อนจะออกเดินนำหน้าไป ไม่สนใจสีหน้าทะมึนและแววตาคมกริบที่จ้องเขม็งคล้ายดาบที่เสียบทะลุร่างเธอจนพรุนเลยสักนิด