หลายวันผ่านไป
ภีมพิมลหันขวับไปมองทางประตูห้องนอนเพราะเสียงฝีเท้าที่หนักแน่นเกินกว่าจะเป็นของลูกชาย ไม่นานก็เห็นเขาก้าวเข้ามา
“อาบน้ำเสร็จแล้วเหรอ” เขาถามขึ้น
ปกติแล้วภีมพิมลจะตื่นตอนตีห้าเพื่อลงมาเตรียมอาหารเช้าให้ลูกชายและเขา ส่วนลูกจะตื่นราวๆ แปดโมง มันเลยเป็นสามชั่วโมงที่ทรงคุณค่าสำหรับใครบางคน
“ค่ะ”
“เมื่อคืนฉันหิวมาก...เพราะเธอไม่ยอมให้กิน”
เขาประกาศเจตนาตรงๆ แบบไม่มีอ้อมค้อม ในข้อตกลงของเมียลับก็คือเธอต้องยอมตามใจเขาหลังจากลูกหลับ แต่เมื่อคืนเธอแกล้งเนียนหลับไปพร้อมลูก เขาก็เลยอดอยากปากแห้งแบบนี้
“ลูกอยู่ข้างบน…” เธอส่ายหน้า
“ก็อยู่ข้างบนไง” เขาโน้มตัวลงมากระซิบ ริมฝีปากแทบจะสัมผัสผิวแก้มเธอ
ทุกเช้าแทบจะเป็นแบบนี้เขาจะหาเหตุย่องเข้ามาก่อนทุกคนในบ้านจะตื่น บางครั้งแค่กอด บางครั้งก็เกินเลยจนเธอแทบลุกไม่ไหวพอได้ในสิ่งที่ต้องการเขาก็กลับออกไปทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นทิ้งให้เธอ
