ตอนที่ 11 สะใภ้คนโปรด
1066 Words
“จัดสวยมากเลยลูก เหมือนคนทำขนมเป็นอาชีพ”
“ขอบคุณค่ะ” ภีมพิมลยิ้มจางๆ ไม่กล้าอวดตัวว่าเธอทำแบบนี้อยู่บ่อยครั้งตอนทำงานอยู่บนเรือ
เมื่อทุกอย่างเสร็จเรียบร้อย วาสิตาจัดถาดทาร์ตและน้ำผลไม้ไปวางบนโต๊ะรับแขกและนั่นก็ทำให้น้องธรณ์ตาโตทันทีที่เห็น
“คุณแม่ทำเหรอครับ”
“แม่ช่วยเป็นลูกมือของคุณย่าจ้ะ”
“อื้อหือ อร่อยมากครับ” หนุ่มน้อยบอกอย่างเอาใจ
ระหว่างนั้นธนบดีแฝดผู้น้องก็เดินเข้ามา สูตินรีแพทย์คนนี้เป็นคนรูปร่างสูงโปร่ง ใบหน้าหล่อเหลาไม่ต่างจากคนเป็นพ่อ ที่สำคัญคือเขาเป็นคนอารมณ์ดีขี้เล่นและยิ้มง่ายเหมือนแม่
“โห มีของหวานด้วยเหรอครับเนี่ย”
“จ้ะ วันนี้มีคนช่วยแม่ทำน่ะ ธีมรู้จักหนูแบมไว้สิจ๊ะ เอ...หนูแบมอายุเท่าไหร่นะลูก จะได้เรียกกันถูก” วาสิตาหันไปถามคนข้างๆ
“ปีนี้หนูยี่สิบเจ็ดค่ะ”
“งั้นตาธีมก็เป็นพี่ ปีนี้สามสิบเอ็ดจ้ะ เห็นหน้าตาแบบนี้เค้าเป็นหมอสูเหมือนพ่อเค้าด้วยนะ”
“สวัสดีค่ะคุณธีม” เธอยกมือไหว้เมื่อรู้ว่าเขาอาวุโสกว่า
“อย่าเรียกคุณเลยครับ เรียกพี่ธีมก็ได้ดูกันเองมากกว่า ว่าแต่แบมฝีมือดีนะเนี่ย แบบนี้เรียกว่ามีพรสวรรค์” เขาเอ่ยปากชมก่อนจะหยิบขนมขึ้นมากินชิ้นหนึ่ง
“ขอบคุณค่ะ”
ไม่นาน ธนาทิปก็ตามเข้ามา เขาดูเคร่งขรึมกว่าธนบดี สายตาคมเพ่งมองเธอครู่หนึ่ง พอเห็นว่าเธอมองเขาสลับกับน้องชายฝาแฝด เขาก็เลยต้องแนะนำตัวเอง
“ไม่ต้องงงหรอก เราเป็นแฝดกันน่ะ พี่ชื่อธันนะ ยินดีที่รู้จัก”
“อ๋อค่ะ ยินดีที่รู้จักนะคะพี่ธัน พี่ธันเป็นหมออะไรเหรอคะ”
เธอยกมือไหว้เขาเช่นเดียวกับที่ไหว้ธนบดีก่อนหน้านี้
“คนนี้ไม่ใช่หมอ แต่เป็นวิศวกรจ้ะ เค้าช่วยแม่ดูแลบริษัทรับเหมาก่อสร้างของแม่น่ะ” วาสิตาพูดขึ้นอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะหยิบขนมชิ้นหนึ่งส่งให้แฝดพี่แล้วจากนั้นพวกเขาก็แย่งกันกินเหมือนเด็กๆ จนภีมพิมลอดขำไม่ได้
เย็นวันเดียวกันวาสิตาชวนภีมพิมลเข้าครัวอีกครั้งเพราะอยากรู้ว่าเธอมีฝีมือในการทำอาหารแค่ไหน
“เย็นนี้แม่จะทำต้มยำกุ้งกับปลาทอดสมุนไพร แล้วก็มีอย่างอื่นอีกสามสี่อย่าง หนูแบมไปช่วยแม่ด้วยนะจ๊ะ”
“ได้ค่ะคุณแม่”
เธอพยักหน้ารับอย่างตั้งใจ ก่อนจะเริ่มลงมือทำอาหารโดยไม่จำเป็นต้องถามว่าเธอควรจะเริ่มจากตรงไหนก่อน กลิ่นตะไคร้ ข่า ใบมะกรูดเริ่มลอยหอมทั่วครัว ภีมพิมลซอยข่าและตะไคร้อย่างคล่องแคล่ว จัดผักเรียงใส่จานอย่างสวยงาม
“ต้มยำนี่แซ่บมากแล้วก็หอมสมุนไพรสุดๆ”
ธนบดีโผล่หน้าเข้ามาแอบชิมแล้วเอ่ยปากชม ขณะที่ธนาทิปยืนพิงกรอบประตู มองภาพมารดากับแม่ของหลานทำอาหารร่วมกันอย่างเงียบๆ
ไม่มีคำพูดใดหลุดออกมา แต่สายตาบอกชัดว่าเขากำลังจับตามองแทนพี่ชายคนโต วันนี้สองพี่น้องยอมลงทุนลางานหนึ่งวันก็เพื่อเฝ้าดูพฤติกรรมแม่ของหลานโดยเฉพาะ อันที่จริงพวกเขาก็อยากจะเห็นหน้าผู้หญิงที่กล้าพรากพรหมจรรย์ของพี่ชายอย่างเธียรทรรศน์ด้วยว่าจะสวยขนาดไหน
แล้วก็ได้คำตอบว่า...เธอสวยอย่างกับนางฟ้าตกสวรรค์
สวยเหมือนวันที่สามสิบกุมภาแปลว่าสวยเหมือนไม่มีอยู่จริง!
ต้มยำกุ้งร้อนๆ และปลาทอดสมุนไพรวางกลางโต๊ะ ล้อมด้วยเมนูอื่นๆ อีกหลายจาน กลิ่นหอมชวนให้ทุกคนตักใส่จานทันที ในขณะที่น้องธรณ์เล่าเรื่องที่เล่นในสวนหลังบ้านกับคุณปู่ให้ทุกคนฟังอย่างตื่นเต้น แต่ก็ไม่ลืมกินกุ้งที่มารดาของเขาคอยแกะให้ รวมถึงไข่ตุ๋นเนื้อเนียนที่เหมือนจะกลายเป็นของโปรดไปแล้ว
“วันนี้ตาธรณ์กินเก่งจริงนะ” ธรรศกรเอ่ยขึ้น พลางลูบหัวหลานชายเบาๆ
“คุณแม่ทำอร่อยครับ” เด็กน้อยตอบอย่างภูมิใจในน้ำเสียงเด็กสี่ขวบ ดวงตากลมโตหันไปมองภีมพิมลราวกับอยากบอกให้ทุกคนเชื่ออย่างนั้น
“แม่รู้แล้วว่าทำไมตาธรณ์ถึงติดแม่เค้าไม่ห่าง ทั้งที่เพิ่งได้อยู่ด้วยกันไม่นาน” วาสิตายิ้มกว้างแล้วเธอก็หันไปมองภีมพิมล
“หนูแบมทำอาหารเก่งขนาดนี้ไปเรียนมาจากไหนจ๊ะลูก”
ภีมพิมลยิ้มบางๆ ก่อนตอบด้วยน้ำเสียงสุภาพ
“หนูเคยทำงานเป็นผู้ช่วยเชฟบนเรือสำราญค่ะ ส่วนใหญ่เดินเรือระหว่างฮ่องกงกับประเทศอื่น เลยได้ฝึกทำหลายเมนู”
“อ๋อ…ไม่แปลกใจเลย” ธนบดีพยักหน้าอย่างเข้าใจ
“นี่ผมยังจำรสซุปต้มยำที่กินตอนเย็นได้อยู่เลย แบบนี้ถ้าพี่เธียรไม่อยู่ผมจะแอบไปฝากท้องทุกวัน”
วาสิตาหันไปค้อนลูกชาย
“พูดอะไรอย่างนั้น คนเขามีลูกมีภาระ”
“แม่ก็พูดซะเหมือน…” ธนบดีเว้นคำ แล้วยิ้มล้อเลียน
“เหมือนพี่เธียรกับแบมเป็นสามีภรรยากันแล้วเลยนะครับ”
ได้ยินอย่างนั้นภีมพิมลก็รีบปฏิเสธเพราะกลัวทุกคนจะเข้าใจผิดกันไปใหญ่
“ไม่ใช่ค่ะ คุณหมอเค้าบอกชัดแล้วว่าแบมเป็นแค่แม่ของน้องธรณ์เท่านั้น”
แต่คำพูดนั้นกลับทำให้ห้องนั่งเล่นเงียบไปเล็กน้อย ก่อนที่ธรรศกรจะเอ่ยขึ้นช้าๆ
“พ่อรู้ว่ามันอาจไม่ง่าย…แต่บางทีเขาอาจจะยังไม่พร้อมจะยอมรับความรู้สึกตัวเอง”
“ใช่” ธนาทิปที่นั่งเงียบอยู่ข้างๆ เอ่ยเสริม
“พี่เธียรไม่เคยยอมให้ใครเข้ามาใกล้ลูกได้ง่ายๆ นะ แต่แบมเพิ่งเจอกันสองวัน ตาธรณ์ก็เกาะไม่ปล่อยเลย” ธนบดีบอกยิ้มๆ
“ก็เค้าเป็นแม่ลูกกันนี่ อีกอย่างแบมดูเป็นคนใจเย็นไง พี่เธียรน่ะขี้ระแวง แต่พอเจอคนที่ดูแลลูกเค้าได้ดีขนาดนี้ เค้าจะไม่รู้สึกอะไรเลยเหรอ” ธนาทิปวิเคราะห์
- Writer
