EP. 05
1081 Words
“ขอโทษที่ทำให้รอค่ะ”
พิชชาอรรีบขอโทษขอโพย แม้จะรู้ว่าคำพูดของเธอนั้นไร้ประโยชน์สิ้นดี รถคู่ใจของจิณณ์ขับเคลื่อนออกไปยังถนนกว้าง จิรัสย์ได้แต่ถอนหายใจแล้วยิ้มเยาะให้กับความพ่ายแพ้ของตัวเอง
“เราจะไปไหนกันเหรอคะ”
ทุกอย่างอยู่ในความเงียบ หญิงสาวแอบมองเสี้ยวหน้าดุดันของคนขับรถแล้วอดเป็นกังวลไม่ได้ เขาเร่งความเร็วจนเธอนึกหวาดกลัวเกรงจะเกิดอุบัติเหตุเอาได้
“คุณจิณณ์ขับช้าๆ หน่อยได้ไหมคะ พราวกลัวค่ะ”
เธอหวังว่าคำพูดของเธอจะช่วยดึงสติคนที่กำลังอยู่ในอารมณ์คุกรุ่นได้บ้าง ทั้งที่คนที่คนโกรธต้องเป็นเธอไม่ใช่เขา แต่ชีวิตนี้คนเดียวที่พิชชาอรไม่คิดจะอยากเอาชนะก็คือจิณณ์
“ไปกินข้าวกับมันทำไม”
“คุณโจมาที่ร้านค่ะ”
“นัดกันไว้เหรอ”
“เปล่าค่ะ”
จิรัสย์ผู้ชื่นชอบในการท่องราตรี เขาจึงเปิดธุรกิจน้ำเมาและสถานบันเทิง แม้คนเป็นย่าจะคัดค้านหัวชนฝา แต่น้องชายก็ไม่ได้สนใจ มุ่งมั่นที่จะทำตามความฝันของตัวเอง แม้จะไปได้สวยแต่ก็ไม่ได้เป็นที่ยอมรับของย่าและเขา จิณณ์และจิรัสย์มักมีปากเสียงกันอยู่บ่อยๆ แต่ใครจะรู้ว่าภายใต้การถกเถียงนั้นก็ยังแอบแฝงความห่วงใยอยู่ลึกๆ
“ปกติมันนอนกลางวัน ทำงานกลางคืน” เขาพูดขึ้นลอยๆ
“พราวไม่รู้ค่ะ ถ้าคุณจิณณ์ไม่ชอบ ครั้งหน้าพราวจะหลีกเลี่ยงคุณโจค่ะ” อะไรที่ทำให้เขาพอใจเธอก็พร้อมจะทำ ชีวิตของเธอเป็นของเขาตั้งแต่ห้าปีที่แล้ว
“ทำไมฉันจะต้องไม่ชอบด้วย เธอกำลังสำคัญตัวเองสูงไปนะพิชชาอร”
เขามองเธอด้วยสายตาเยาะหยัน มันเหมือนมีดนับพันเล่มพุ่งตรงมายังหัวใจดวงน้อย หญิงสาวรู้สึกสะอึกกับคำพูดที่แสนเย็นชา และดวงตาคู่นั้นที่มองเธอราวกับเป็นสิ่งของที่น่ารังเกียจ ร้อยคำพูดไม่ดีของคนรอบข้าง ยังไม่เจ็บเท่ากับสายตาดูแคลนของคนที่เธอมอบใจให้เลย
พิชชาอรก้มหน้ามองมือที่ประสานกันอยู่บนตัก เธอรับรู้ถึงการผ่อนความเร็วของเครื่องยนต์ลง หญิงสาวเมินมองไปด้านข้าง เก็บความรู้สึกน้อยใจและเสียใจเอาไว้ข้างใน
ท่องเอาไว้... เธอไม่มีสิทธิ์อะไรในตัวเขาทั้งนั้น ตั้งแต่วันแรกจนถึงวันนี้
‘เธอไม่มีสิทธิ์ในตัวฉัน และห้ามแสดงออกถึงความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของเด็ดขาด... ฉันไม่ชอบ’
นั่นคือคำสั่งเมื่อผ่านคืนที่แสนเร่าร้อน หญิงสาวกลืนก้อนแข็งๆ ที่แล่นขึ้นมาจุกคอลงไปอย่างยากลำบาก หน้าที่ของเด็กในบ้านอย่างเธอ กลางวันทำงานที่ได้รับมอบหมายในร้านอาหาร กลางคืนก็ทำหน้าที่เป็นนางบำเรอบนเตียงให้หลานชายของผู้มีพระคุณ เธอมีค่าเพียงเท่านี้ อย่าได้หัวสูงคิดไกลไปกว่านี้เด็ดขาด เพราะสุดท้ายแล้วคนที่เจ็บปวดที่สุดก็คือตัวเธอเอง
เสียงคลื่นกระทบชายฝั่งดังเป็นระยะปลุกให้คนที่หลับใหลไปหลายชั่วโมงค่อยๆ กระพริบตาถี่ๆ ไล่ความง่วงออกไปอย่างยากลำบาก พิชชาอรเด้งตัวลุกขึ้นนั่งมองไปรอบๆ ภายในรถมีเพียงเธอ หญิงสาวปรับเบาะที่นั่งจากที่เอนอยู่ให้กลับสภาพเดิม มองหาอีกคนที่มาด้วยกันแต่ก็ไม่เจอ แล้วก็นึกตำหนิตัวเองที่เผลอหลับไปได้อย่างไร เธอเดินออกมาจากรถ แววตาที่เศร้าหมองกลับมาสดใสอีกครั้งเมื่อได้เห็นคลื่นลมและชายหาดสีขาวสะอาดตา เขาคงอยู่ในโรงแรม หญิงสาวมองไปรอบๆ รู้จักสถานที่แห่งนี้เป็นอย่างดีเพราะติดตามชายหนุ่มมาบ่อยๆ ดีเหมือนกัน... ขออยู่ตรงนี้สักพักแล้วค่อยเข้าไปดีกว่า
พิชชาอรไม่รอช้าถอดรองเท้ามาถือไว้แล้วเดินย่ำลงไปบนเม็ดทรายละเอียด ก้มเก็บเปลือกหอยที่วางอยู่ รอยยิ้มที่ประดับอยู่บนใบหน้าทำให้คนที่มองอยู่จากที่ไกลๆ คลี่ยิ้มออกโดยไม่รู้ตัว
“ให้ผมไปตามคุณพราวให้ไหมครับ” ลูกน้องคนสนิทรับอาสาแต่เจ้าตัวยกมือขึ้นห้าม
“ปล่อยเธอไว้แบบนั้นแหละ”
แล้วเขาก็หมุนตัวกลับเข้าไปในอาคารเพื่อดูแลเอกสารที่ค้างอยู่ จิณณ์มักจะหาเวลาว่างมาเยี่ยมเยียนพนักงานและดูแลผลประกอบการของแต่ละสาขาด้วยตัวเอง เพื่อที่จะได้รับรู้ถึงปัญหาและแนวทางแก้ไข ทุกครั้งเขามักจะหอบหิ้วเอาพิชชาอรมาด้วยเสมอ เธอจึงเป็นที่รู้จักของพนักงานสาขานี้เป็นอย่างดี แม้ทุกคนจะไม่รู้ถึงสถานะของหญิงสาวที่แน่ชัดเพราะคนเป็นนายไม่เคยแนะนำ แต่ทุกคนก็เคารพเธอในฐานะเจ้านายคนหนึ่ง
สองชั่วโมงผ่านไปก็ไม่มีวี่แววว่าคนที่ยังสนุกสนานกับน้ำทะเลจะกลับเข้าฝั่ง จิณณ์ส่ายหน้าไปมาแต่ก็แอบมีรอยยิ้มเล็กน้อยประดับบนมุมปาก เขาไม่ได้เห็นหญิงสาวสดใสแบบนี้มานานแค่ไหนแล้ว ชายหนุ่มวางปากกาด้ามทองในมือลง กวาดแฟ้มงานไปไว้อีกฝั่งหนึ่งของโต๊ะ ปิดหน้าจออุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ลง เป็นการพักสายตาชั่วครู่เพราะสิ่งตรงหน้าน่าสนใจกว่าเยอะ เขาเอนตัวกับพนักพิงเก้าอี้มองร่างบางผ่านกระจกใสเป็นระยะ ดูเหมือนเจ้าตัวจะไม่รู้ตัวเลยสักนิดว่ามีสายตาคู่หนึ่งมองอย่างไม่ให้คลาดสายตาอยู่
พิชชาอรสนุกกับการได้เล่นน้ำทะเล ย่ำเท้าลงบนชายหาด และวิ่งหลบคลื่นยามที่มันซัดขึ้นมาบนชายฝั่ง จนไม่รู้ว่าชุดกระโปรงเปียกไปถึงโคนขาอ่อน เดรสตัวบางแนบเนื้อจนเห็นสัดส่วนเนื้อหนังด้านในโดยที่เธอไม่รู้ตัวสักนิดว่าถูกมองจากคนคนหนึ่งที่เฝ้าสังเกตมาสักพักหนึ่งแล้ว ใบหน้าหวานก้มๆ เงยๆ กับเปลือกหอยที่เก็บมาประดับปราสาททราย โดยไม่ทันระวังเมื่อกำลังจะหมุนตัวกลับ จึงชนเจ้ากับใครบางคนที่จงใจยืนอยู่ด้านหลังของหญิงสาว
- Writer
