ศรัทธาแห่งรัก

ปาฏิหาริย์จากดวงดาว

" เธอน่าสงสารจริงๆเลย ตอนแรกโทรไปหาพ่อของเธอ พ่อของเธอก็ไม่สนใจ ไม่ถามไถ่ โทรหาสามี สามีก็เหมือนอยากให้ไปตาย โอ้ยยย !! อะไรจะโชคร้ายขนาดนี้นะ ทำไมเธอช่างน่าสงสารอย่างนี้ละ คนพวกนี้ใจร้ายจริงๆเลย "

" อืม .. น่าสงสารมากเลยเนอะ " เพื่อนพยาบาลอีกคนเห็นด้วย

ขวัญพิชชาไม่สามารถขยับหรือพูดอะไรได้เลย มีเพียงหยดน้ำตาที่รินไหลออกมาช้าๆ ที่แทนคำตอบของความรู้สึกทั้งหมดทั้งมวลที่ประดังเข้ามาตอนนี้

ขวัญพิชชาได้ยินทุกคำที่พยาบาลสาวพูด โดยที่พยาบาลสาวทั้งสองไม่รู้ว่าขวัญพิชชารู้สึกตัวแล้วแต่ขยับไม่ได้ เธอไม่สามารถพูดอะไรได้เลย เพราะมันเจ็บ และจุกจนน้ำตาไหล ไม่มีแม้แรงจะเช็ดน้ำตา น่าเศร้าที่เธอไปหลงรักผู้ชายใจดำไร้น้ำใจเช่นเขา

ในขณะที่สติกำลังจะดับวูบลง ขวัญพิชชามองเห็นดาวตกจากฟ้ามากมาย เธอคิดถึงครั้งที่ได้นั่งดูดาวกับแม่

" น้องขวัญดูสิลูก ดาวตกเต็มฟ้าเลย ลองอธิษฐานสิ ตามความเชื่อคำอธิษฐานจะเป็นจริงนะ แต่เราต้องชัดเจน และหนักแน่นเวลาอธิษฐาน นึกถึงคุณความดีที่เราทำ คำอธิษฐานจะสำเร็จ ลองดูสิ "

ขวัญพิชชาหลับตาน้ำตาไหลออกมา ......

' ขอให้ฉันมีชีวิตรอด ฉันจะเป็นคนใหม่ ฉันจะรักตัวเอง ฉันจะเข้มแข็ง ฉันจะไม่ร้องขอชีวิตและความรักจากใครอีก เพราะฉันรู้แล้วว่าไม่มีใครรักฉันเท่ากับตัวฉันเอง ฉันจะกลับไปทำเพื่อตัวเอง ฉันขอโอกาส กลับไปรักตัวเอง '

ทุกคำที่เอ่ย หนักแน่นดั่งขุนเขา ชัดเจนราวกับจับต้องได้ ขวัญพิชชาฝากความหวังไว้จนหมดใจ เธอไม่มีอะไรจะเสียแล้ว

ก่อนที่เธอจะหมดสติ ในความเลือนลางนั้น เธอเห็นแม่นั่งอยู่ข้างๆ ผู้หญิงคนเดียวที่รักและไม่เคยทิ้งเธอ

พลันสติของขวัญพิชชาก็ดับวูบลง พร้อมๆกับดาวที่ตกลงมาจากฟากฟ้าจนหมด

..........

นานเท่าไหร่ไม่รู้ .... ขวัญพิชชาสะดุ้งตื่นขึ้นมาในโรงพยาบาล เธอนั่งทบทวนเรื่องราวต่างๆ รู้สึกแปลกใจ เธอฝันเหรอ ไม่น่าใช่นะ ที่นี่โรงพยาบาล

ซักพักขวัญพิชชาได้ยินเสียงคนคุยกันหน้าประตู

" แปลกมาก ตอนอยู่บนรถพยาบาลสภาพคือกระดูกร้าวทั้งตัว เธอหมดลมหายใจไปแล้วด้วย แต่พอมาถึงโรงพยาบาล เธอกลับไม่เป็นอะไรเลย ชีพจรก็กลับมาเต้นปกติ นี่มันปาฎิหาริย์ชัดๆ "

ขวัญพิชชารู้สึกแปลกใจ ใช่สิ !! เธอโดนรถชน รู้สึกปวดร้าวไปทั้งตัว เธอน่าจะตายไปแล้วนี่ แต่ ...

พลันนึกขึ้นได้ว่า เธอเห็นดาวตก

หรือคำอธิษฐานของเธอจะเป็นจริง

' ใช่แน่ๆ ฉันได้โอกาสกลับมารักตัวเอง กลับมาทำเพื่อตัวเอง '

ขวัญพิชชาดีใจลิงโลด ดีใจที่สุด คำอธิษฐานของเธอได้ผล เธอสัญญากับตัวเอง จะรักตัวเองให้มากกว่าที่ผ่านมา

ขวัญพิชชานั่งคิดทบทวนเหตุการณ์ต่างๆ พลันประตูห้องถูกเปิดผั๊วะออกมา พร้อมร่างของคุณหญิงปรางค์ทิพย์วิ่งถลามาหาเธอ

" ขวัญลูก ขวัญเป็นยังไงบ้างลูก เจ็บตรงไหนบ้าง "

" ขวัญไม่เป็นอะไรเลยคะคุณย่า "

ขวัญพิชชายิ้มกว้างให้คุณหญิงย่าเพื่อให้คุณหญิงย่าสบายใจว่าเธอไม่ได้เป็นอะไรจริงๆ

" ย่าตกใจหมดเลยลูก เห็นสภาพรถแล้ว ย่าคิดว่า.... "

เธอหยุดพูด เพราะไม่กล้าพูดสิ่งที่ไม่เป็นมงคลออกมา

" หนูไม่เป็นอะไรเลยคะคุณย่า กลับบ้านได้แล้วด้วย "

" แน่ใจนะลูก "

" แน่ซะยิ่งกว่าแน่อีกคะ ดูสิคะ ขวัญแข็งแรงจะตาย "

ไม่พูดเปล่า ยังลงมากระโดดโลดเต้นให้คุณหญิงย่าดู คุณหญิงย่าก็อดเอ็นดูไม่ได้ หัวเราะออกมา

เมื่อเห็นว่าไม่เป็นอะไร หมอก็อนุญาตให้กลับบ้านได้ เธอจึงทำเรื่องออกจากโรงพยาบาลทันที

ณ คฤหาสถ์อนันตโชติ

" คุณขวัญกลับมาแล้ว " ป้าบัวเป็นคนแรกที่วิ่งเข้ามาหาหญิงสาว

"คุณขวัญเป็นยังไงบ้างคะ " จ๋าสาวใช้ก็ถามด้วยความเป็นห่วง

" พวกเราเป็นห่วงคุณขวัญมากเลยคะ "

บรรดาแม่บ้านแม่ครัวและสาวใช้ในบ้านต่างเป็นห่วง เมื่อรู้ว่าขวัญพิชชาประสบอุบัติเหตุ ทุกคนรักขวัญพิชชา เพราะขวัญพิชชาไม่เคยแบ่งแยกเจ้านายลูกน้อง เธอปฎิบัติกับทุกคนเหมือนญาติพี่น้องมากกว่า

" ขวัญไม่เป็นอะไรเลยคะ ขอบคุณทุกคนนะคะที่เป็นห่วง "

" ไปไป หลายฉันจะได้พักผ่อนซักที .. จ๋า เอากระเป๋าไปเก็บ " คุณหญิงปรางค์ทิพย์สั่ง

จากนั้นก็พากันเดินเข้าบ้าน เมื่อเข้าไป ขวัญพิชชาไม่อยากเสียเวลาอีกแล้ว เธอตัดสินใจคุยกับคุณหญิงปรางค์ทิพย์ทันที

" คุณย่าคะ ขวัญมีเรื่องอยากเรียนคุณย่าคะ "

" หืม ... มีอะไรเหรอลูก "

ขวัญพิชชาหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะตัดสินใจพูดออกมา

" ขวัญอยากหย่ากับคุณธามคะ "

เกิดความเงียบขึ้นชั่วขณะ .. ....

คุณหญิงปรางค์ทิพย์ไม่ได้มีท่าทีโกรธหรือโมโหอะไร แต่ทำท่าเหมือนกำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่าง

" คุณย่าคะ คุณย่าห่วงสมบัติไม่อยากให้ขวัญหย่าเพราะกลัวว่าคุณธามจะไปคว้าเอาผู้หญิงโลภมาอยู่ในบ้าน ใช่มั้ยคะ แต่ทรัพย์สมบัติพวกนี้มันเป็นของนอกกาย มันไม่ใช่ความสุขทั้งหมดของชีวิต ขวัญผ่านความเป็นความตายมา ขวัญมองเห็นความทุกข์มาตลอด ความทุกข์ที่มันเกิดจากการยึดในทุกสิ่งทุกอย่าง ที่ผ่านมา ขวัญทำเพื่อคนอื่นมาตลอด ไม่เคยสนใจ ไม่เคยรักตัวเอง แต่ในช่วงเวลาคาบเกี่ยวของชีวิต ทำให้ขวัญมองเห็นว่าชีวิตนี้มันสั้นเหลือเกิน ขวัญควรจะตายไปตั้งแต่ตอนนั้น แต่ในขณะเดียวกัน ก็อยากจะกลับมาทำให้ตัวเองมีความสุขอีกครั้ง กลับมารักตัวเองให้มากกว่าที่เคย ขวัญควรทำตามคำที่แม่เคยสอน ยึดมั่นในความดี แล้วสิ่งดีดีจะกลับมา สิ่งแรกที่ขวัญควรทำ คือรักตัวเอง ขวัญไม่อยากทำร้ายร่างกายและจิตใจที่แม่เคยทุ่มเทดูแล การที่ขวัญไม่รักตัวเอง ทำให้วิญญาณของแม่ไม่มีความสุข ขวัญขอกลับมารักตัวเอง กลับมาทำเพื่อตัวเองได้มั้ยคะคุณย่า คุณย่าไม่โกรธขวัญได้มั้ยคะ "

คุณหญิงปรางค์ทิพย์ถอนหายใจอีกครั้ง เธอไม่ได้ห่วงสมบัติหรอก เธอเคยบอกหญิงสาวไปแบบนั้นเพื่อเป็นข้ออ้างให้ขวัญพิชชายอมแต่งงาน

แต่ความจริงมันมีอะไรมากกว่านั้น เด็กคนนี้น่าสงสารนะ 'คงได้เวลาปล่อยแล้วหละ ' คุณปรางค์ทิพย์คิดในใจ

" ตามใจ "

พูดไปก็แกล้งส่งสายตาน้อยอกน้อยใจตามประสาคนแก่ที่คิดว่าหลานไม่รัก

ขวัญพิชชายิ้ม กอดเอวคุณหญิงย่าอย่างประจบ " ขวัญรักคุณย่านะคะ ต่อให้ขวัญหย่า ขวัญก็จะกลับมาดูแลคุณย่า ไม่ทิ้งคุณย่าไปไหนแน่นอนคะ "

" จริงนะ " คุณหญิงย่ามองขวัญพิชชาแบบอ้อนๆ

" จริงคะ " ขวัญพิชชายิ้มกว้างให้คุณหญิงย่า นานเท่าไหร่แล้วที่เธอไม่ได้ยิ้มด้วยหัวใจที่มีความสุขแบบนี้ มันช่างเป็นความรู้สึกที่ดีจริงๆ

สองย่าหลานกอดกันกลม ต่างเข้าใจและพร้อมจะเป็นความสุขให้กัน

" งั้น หย่าก็ดี หย่าแล้วไปอยู่กับย่าที่เรือนใหญ่นะ "

" ได้คะ แต่ขวัญขอจัดการทุกอย่างให้เรียบร้อยก่อนนะคะ "

คุณหญิงปรางค์ทิพย์กอดขวัญพิชชาไว้ในอ้อมอก เธอรู้ว่าในชีวิตขวัญพิชชาต้องเจอกับอะไรมา รู้ว่าตลอดเวลาที่ผ่านมาขวัญพิชชาไม่เคยได้รับความรักความอบอุ่นจากผู้เป็นพ่อ เธอเหมือนตัวคนเดียว โดดเดี่ยวมาตลอดตั้งแต่ผู้เป็นแม่จากไป เธอตัดสินใจให้ขวัญพิชชาแต่งงานกับธามธารา เพื่อดึงเธอออกมาจากบ้านหลังนั้นชั่วคราว แต่ไม่คิดเลยว่าหลานชายเธอจะใจร้ายขนาดนี้ เธอควรใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ให้มีความสุข โดยไม่ทำให้ใครเดือดร้อน

ขวัญพิชชาพูดถูก ชีวิตคนเรามันสั้น อย่ามัวจมอยู่กับความทุกข์เลย เราควรจะใช้ชีวิตให้มีความสุขมากกว่า เธอเองก็เช่นกัน

.....

ด้านธามธารา ตั้งแต่รับโทรศัพท์ว่าขวัญพิชชาเกิดอุบัติเหตุ ก็ไม่ได้สนใจขวัญพิชชาเท่าที่ควร เพราะคิดว่าเธอจะแค่เรียกร้องความสนใจจากเขา พอตอนเช้า เมื่อเห็นว่าขวัญพิชชายังไม่กลับบ้าน จึงให้คนไปตรวจสอบ คนของเขาบอกว่าขวัญพิชชาเกิดอุบัติเหตุจริง แต่ไม่เป็นอะไรมาก ทำให้ธามธาราคิดว่าเธอแต่งเรื่อง " หึ .. เล่นอะไรของเธอ คิดว่าวิธีนี้จะทำให้ฉันสนใจเธอเหรอ ไม่มีทาง "

ด้านขวัญพิชชาเมื่อคุณหญิงย่ากลับไปแล้ว ก็ขึ้นไปจัดการอาบน้ำแต่งตัวในแบบที่เธอชอบ พร้อมแต่งหน้า ผมดัดลอนใหญ่ ปล่อยยาวสยาย เดินอย่างมาดมั่น ออกจากบ้านด้วยท่าทางสง่าผ่าเผย

ขับรถออกไปที่บริษัทของธามธารา เพื่อไปจัดการเรื่องหย่า

ณ บริษัทของธามธารา

ขวัญพิชชาเดินมาถึงหน้าห้องทำงานของชายหนุ่ม พบวิกานดาเลขาหน้าห้อง

" ฉันมาพบคุณธาม "

วิกานดามองอย่างตกตะลึง ' ยายป้านี่ลุกมาแต่งตัวซะสวยขนาดนี้เลย '

" ไม่อยู่ " ตอบแบบห้วนๆ

" ไปไหน " ขวัญพิชชาตอบแบบห้วนๆกลับไปไม่ต่างกัน

วิกานดามองอย่างหาเรื่อง " ไม่รู้ ถึงรู้ก็ไม่บอก "

ขวัญพิชชาปรี่เข้าไปบีบแก้มวิกานดาอย่างแรง