ศรัทธาแห่งรัก

ฉันจะหย่า

ณ บริษัทของธามธารา

ขวัญพิชชาเดินมาถึงหน้าห้องทำงานของชายหนุ่ม พบวิกานดาเลขาหน้าห้อง

" ฉันมาพบคุณธาม "

วิกานดามองอย่างตกตะลึง ' ยายป้านี่ลุกมาแต่งตัวซะสวยขนาดนี้เลย '

" ไม่อยู่ " ตอบแบบห้วนๆ

" ไปไหน " ขวัญพิชชาตอบแบบห้วนๆกลับไปไม่ต่างกัน

วิกานดามองหน้าอย่างหาเรื่อง " ไม่รู้ ถึงรู้ก็ไม่บอก "

ขวัญพิชชาปรี่เข้าไปบีบแก้มวิกานดาอย่างแรง

จนวิกานดาตกใจ

" การที่เธออยากจะมาเป็นเมียน้อยของอดีตสามีฉัน ไม่ได้หมายความว่าเธอจะมีสิทธิ์มาเหยียบย่ำฉันยังไงก็ได้ ฉันอยู่ในที่ของฉัน ส่วนเธอก็ควรอยู่ในที่ของเธอ จำเอาไว้ !!! "

ขวัญพิชชาพูดจบก็เหวี่ยงเลขาลงไปกองกับพื้น

เป็นจังหวะเดียวกับที่ธามธารากลับมาจากพบลูกค้า วิกานดาเห็นธามธาราเดินมาก็ทำเสียงออดอ้อน

" คุณขวัญคะ วิกับท่านประธานไม่ได้มีอะไรกันจริงๆนะคะ " พูดไปแกล้งบีบน้ำตาไป

" มาก่อเรื่องอะไรที่นี่ "

ขวัญพิชชาหันมามองด้วยสายตาแข็งกร้าว

ธามธารามองขวัญพิชชาอย่างตกตะลึง ' สวย '

ทำไมเธอลุกมาแต่งหน้าแต่งตัวแบบนี้วะ ' เขาหวงงั้นเหรอ ' ?

" มาก็ดี ฉันมารับคุณ " ขวัญพิชชาพูดห้วนๆ

" มารับทำไม ? "

" ไปหย่า " พูดจบก็เดินนำไปที่รถ

ธามธารางงกับท่าทีของขวัญพิชชา ก่อนจะหันไปมองหน้าบอดี้การ์ดหนุ่มเป็นเชิงถาม นี่ใช่ขวัญพิชชามั้ย ?

ไกด์ บอดี้การ์ดหนุ่มมองหน้าเจ้านาย พร้อมกับส่ายหน้าแทนคำตอบว่า ' ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน '

" สมองกลับรึไงวะ " เขาสบถออกมา

เดินตามหญิงสาวไป กระชากแขนขวัญพิชชาให้หันมาเผชิญหน้า " คุณหมายความว่าไง คุณยอมหย่างั้นเหรอ "

" ใช่ไง คุณอยากหย่าฉันก็จะหย่าให้ ไปได้รึยัง "

ธามธารามองขวัญพิชชาอย่างชั่งใจ ' เขาน่าจะดีใจสิ แต่ทำไมเขากลับรู้สึกใจหาย '

" คุณมีแผนอะไร แลกกับอะไร เงิน บ้าน รถ ที่ดิน โครงการ หรือ... "/" ฉันไม่ต้องการอะไรเลย "

ขวัญพิชชาพูดแทรกขึ้นมาก่อนที่ชายหนุ่มจะพูดจบ ขวัญพิชชามองหน้าชายหนุ่มอย่างแน่วแน่

" สิ่งเดียวที่ฉันต้องการตอนนี้ คืออิสระภาพและใบหย่า "

ธามธารามองหน้าขวัญพิชชาอย่างไม่อยากเชื่อ เธอเหมือนไม่ใช่คนเดิม

" คุณย่าคงไม่ยอม "

" ฉันคุยกับคุณย่าแล้ว "

ธามธาราหันไปมองหน้าพิมพิชชาอย่างไม่อยากจะเชื่ออีกครั้ง

" อะไรนะ "

" ฉันบอกว่าฉันคุยกับคุณย่าแล้ว ไปได้รึยัง อีกสองชั่วโมงอำเภอจะปิด อย่าให้เสียเวลาเลย "

ขวัญพิชชาเดินไปเปิดประตูรถ กำลังจะก้าวขาขึ้นไปบนรถ

" ฉันยังไม่หย่าจนกว่าจะแน่ใจว่าเธอไม่ได้มีแผนอะไร "

ขวัญพิชชาชะงัก หันไปมองหน้าเขาอย่างไม่พอใจ

" ฉันก็บอกแล้วไงว่าฉันไม่ต้องการอะไร แล้วสินสมรสฉันก็จะคืนให้คุณทั้งหมดด้วย "

ธามธารามองหน้าขวัญพิชชาแล้วยิ้มเยาะ

" เธอแน่ใจเหรอว่ามีปัญญาหามาคืน "

เพราะเท่าที่เขารู้มา เกรียงไกรพ่อของขวัญพิชชาเอาเงินสินสมรสทั้งหมดไปลงทุนจนหมด เธอจะไม่รู้ได้ยังไง ในเมื่อพ่อเธอเป็นคนบอกเอง ว่าขวัญพิชชาบอกให้เอาไปลงทุนทั้งหมด

ขวัญพิชชามองหน้าเขาอย่างไม่เข้าใจ

" สินสมรสนั่นฉันฝากพ่อไว้ ฉันจะบอกให้พ่อเอามาคืนให้ "

ธามธารายิ้มเยาะ " งั้นก็เอามาคืนให้ครบก่อน แล้วฉันจะเซ็นใบหย่าให้ "

พูดจบ ธามธาราก็เดินกลับเข้าบริษัทไป

ทิ้งให้ขวัญพิชชามองตามอย่างไม่สบอารมณ์

......

ขวัญพิชชาขับรถกลับบ้านด้วยอารมณ์แปรปรวนไม่น้อย เธอไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว ในเมื่อจะหย่าแล้ว เธอจึงตัดสินใจเก็บเสื้อผ้าเพื่อจะกลับไปอยู่บ้านแม่ของเธอ เธอเดินลากกระเป๋าไปที่รถ แม่บ้านเห็นจึงถาม " คุณขวัญขนเสื้อผ้าจะไปไหนเหรอคะ "

" ขวัญกำลังจะหย่ากับคุณธาม จะกลับไปอยู่บ้านก่อนคะ "

" ไหนคุณขวัญบอกว่าจะไปอยู่ที่เรือนใหญ่กับคุณท่านหลังหย่าไงคะ ทำไมกลับบ้านละคะ "

" ขวัญว่าจะรอจัดการบางอย่างให้เสร็จก่อนน่ะค่ะ " ขวัญพิชชาคิดว่าจะกลับไปจัดการเรื่องที่เธอพึ่งรู้มา เรื่องเมียน้อยพ่อ !!!

" งั้นก็เดินทางปลอดภัยนะคะคุณขวัญ ดูแลตัวเองดีดีนะคะ ป้าคงอดคิดถึงคุณขวัญไม่ได้ "

ขวัญพิชชามองป้าบัวอย่างซาบซึ้ง ที่ผ่านมาป้าบัวดูแลเธออย่างดี เธอจึงรักและนับถือป้าบัวเหมือนญาติผู้ใหญ่คนหนึ่ง

" แล้วขวัญจะมาเยี่ยมบ่อยๆนะคะ " เธอกอดป้าบัวโดยไม่มีทีท่ารังเกียจ จากนั้นก็จะเดินไปขึ้นรถ ระหว่างทางเดินออกไปที่ลานจอดรถ เธอเหลือบมองไปข้างบ้าน เห็นแปลงดอกไม้ที่เธอปลูกเองกับมือ แล้วนึกไปถึงเมื่อสองปีก่อนที่เธอมาอยู่ที่นี่ เธอเหงา จึงอยากทำแปลงดอกไม้ เพื่อผ่อนคลาย เธอเลือกปลูกมันไว้หน้าบ้าน แต่ต้องย้ายมาไว้ข้างบ้านแทน เพื่อไม่ให้เขาเห็น

สองปีก่อน

" เธอเอาเงินฉันไปผลาญกับดอกไม้บ้าบอพวกนี้เหรอ "

" ขวัญเห็นว่ามันสวยดีคะ ก็เลย.. "

" เกะกะ ขวางหูขวางตาชะมัด "

" เดี๋ยวขวัญย้ายไปปลูกไกลๆให้คะ "

ตอนนี้ เธอกำลังจะหย่า ก่อนจะเดินออกไป เธอเดินไปสั่งป้าบัว

" ป้าบัวคะ รบกวนบอกลุงยศ ขนดอกไม้พวกนั้นไปทิ้งให้หน่อยนะคะ คุณธามไม่ชอบ มันขวางหูขวางตาเค้า "

" ได้คะคุณขวัญ "

สั่งเสร็จ ขวัญพิชชาก็ขึ้นรถขับออกไปทันที

..........

ด้านธามธาราเมื่อกลับมาถึงบ้าน เห็นคนสวนกำลังช่วยกันขนดอกไม้ออกไป จึงถาม

" ขนไปไหน "

" คุณขวัญบอกให้เอาไปทิ้งคะ เธอบอกว่ามันขวางหูขวางตาคุณธาม "

ธามธาราชะงัก .. มองอย่างชั่งใจซักพัก

" เอาไปไว้หน้าบ้าน "

ธามธาราสั่งคนสวนให้เอาดอกไม้ทั้งหมดไปไว้หน้าบ้าน ตรงที่ขวัญพิชชาเคยเอาไว้ตั้งแต่แรกนั่นแหละ

ธามธาราเดินเข้าบ้าน ปกติขวัญพิชชาจะออกมาต้อนรับเขาพร้อมน้ำเย็น แต่วันนี้เขาไม่เห็น รู้สึกไม่สบอารมณ์ เลยตะโกนเรียกสาวใช้

" จ๋า .. !! "

" ค่ะ คุณธาม "

" ขวัญไปไหน "

" เอ่อ ... ไม่ทราบคะ " สาวใช้ตอบอย่างหวาดหวั่น

" อยู่บ้านยังไงไม่รู้ว่าคนในบ้านหายไปไหน " ธามธาราโมโห

" ไม่ได้เรื่อง .. ไปเอาน้ำมาให้ฉันกิน "

ขณะที่สาวใช้วิ่งออกไปหน้าตื่นด้วยความกลัว ป้าบัวก็ถือน้ำมาให้แล้ว

" น้ำเย็นมาแล้วคะ ใจเย็นๆก่อนนะคะคุณธาม โมโหอะไรมาคะ "

ธามธาราไม่กล้าใส่อารมณ์กับป้าบัว เพราะป้าบัวเป็นคนเก่าคนแก่ในบ้าน เขาจึงมีความเกรงใจเหมือนป้าบัวเป็นญาติผู้ใหญ่คนหนึ่ง

" ขวัญไปไหนครับป้าบัว "

" คุณขวัญบอกจะหย่าแล้ว จะกลับไปอยู่บ้านก่อนคะ "

" แต่ยังไม่ได้หย่า " ธามธารายิ่งโมโหหนัก ยังไม่หย่า ทำไมรีบกลับไป

" อันนี้ป้าก็ไม่รู้นะคะ เธอพูดแค่นั้น ป้าว่าดูเธอแปลกไปตั้งแต่ประสบอุบัติเหตุ "

ธามธาราหันไปมองป้าบัว

" วันนั้นขวัญประสบอุบัติเหตุจริงๆเหรอครับป้าบัว "

" จริงสิคะ " ไม่พูดเปล่า ยังหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาเปิดภาพที่คุณปรางค์ทิพย์ส่งมาให้ดูในไลน์ รูปรถที่หญิงสาวขับไป ด้านหน้ายุบไปทั้งแถบ ใครเห็นก็ว่าไม่น่ารอด ธามธารามองอย่างตกตะลึง เธอเกิดอุบัติเหตุรุนแรงขนาดนี้แต่ไม่เป็นอะไรเลย

" ป้าเห็นสภาพรถป้ายังตกใจว่าเธอรอดมาได้ยังไง โดยไม่มีบาดแผล ไม่เป็นอะไรเลย เจ้าหน้าที่เล่าให้ฟังว่าตอนไปรับร่างคุณขวัญ เธอหมดสติอยู่ในรถ หัวแตก กระดูกหัก เลือดไหลนองหน้า แต่พอไปถึงโรงพยาบาล กลับไม่พบบาดแผล ทำเอาทุกคนงงกันหมด "

เกิดอะไรขึ้นหลังจากเกิดอุบัติเหตุงั้นเหรอ เธอถึงเปลี่ยนไปเป็นคนละคน 'ผีเข้ารึไงวะ'

ธามธาราครุ่นคิด จากนั้นรีบเดินไปที่รถทันทีสั่งให้ไกด์เอารถออก ทำเอาไกด์บอดี้การ์ดของธามธารางง เพราะพึ่งจะจอดรถ

" คุญธามจะไปไหนครับ " บอดีการ์ดรีบวิ่งมาถามทันที

" บ้านธาราภิรมย์ "