3 | DENIS - ตัดไฟตั้งแต่ต้นลม
1473 Words
3
[DENIS]
ตัดไฟตั้งแต่ต้นลม
"แน่ใจใช่ไหมว่ายากูซ่าคนนั้นจะไม่ขนของผิดกฎหมายมา"
ลูกน้องที่ดูแลอยู่รีบเปิดเอกสารและส่งให้ฉันดูอย่างรวดเร็ว
"ทางเราได้ทำข้อสัญญาไว้แล้ว และให้ทางลูกค้าเซ็นรับทราบแล้วครับ"
หากในนั้นมีของผิดกฎหมายถูกลักลอบเข้ามา สัญญานี้จะสามารถยืนยันได้ว่าลูกค้ารับทราบถึงข้อตกลง และเราไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆทั้งสิ้น ทุกหน้ามีลายเซ็นของยากูซ่าคนนั้น และเขียนชื่อด้วยภาษาอังกฤษว่า 'EIJIKAWA KIRA' ตัวเขียน
คิระ...
ทำไมฉันนึกถึงปีศาจนะ... ปีศาจวิ่งเข้ามาในหัวฉันได้ยังไง
"ดีที่รอบคอบ แต่อย่าลืมจัดการทุกอย่างตามที่ฉันสั่งเช็คให้ละเอียดด้วย" บอดี้การ์ดที่คุมท่าเรือก้มคำนับทันที
"ครับคุณเดนิส"
เรือที่เข้าท่าและของที่ยัดเต็มตู้คอนเทนเนอร์หลายตู้ทำให้เงินไหลเข้าทีทีโลจิสติกส์ไม่น้อยเลย ฉันเดินดูงานที่นี่สักพักก็ตั้งใจจะไปดูร้านอาหารต่อ เพราะตอนนี้เครนกำลังทำงาน เดินไปเดินมาค่อนข้างอันตราย
แต่เมื่อขึ้นรถหายใจยังไม่ทั่วท้อง มือขวาที่ขึ้นมาตามก็พูดขึ้นมา
"พร้อมรับฟังข้อมูลของผู้หญิงคนนั้นรึยังครับคุณเดนิส"
"โอเค ว่ามา"
"เธอเป็นเด็กไซด์ไลน์ และที่สำคัญทำงานแบบนี้ทั้งครอบครัว"
หึ ตอนแรกฉันก็ตงิดใจแต่ไม่กล้าคิด เพราะไม่อยากดูคนที่ภายนอก ทำไมเดมี่ถึงหาเรื่องให้ฉันปวดหัวไม่หยุดไม่หย่อนเลยนะ เรียนจบเมื่อไหร่ฉันจะหาผัวมาเฟียให้เธอเอาไปขังอยู่ในหอคอยไม่ให้ไปไหนเลย อยากดื้อดีนัก
"คุณเดนิสอยากให้ผมทำอะไรไหมครับ"
"วันนี้ตามไปคุ้มกันเดมี่ก่อน และคอยสังเกตห่างๆว่าผู้หญิงคนนั้นมีท่าทีแปลกๆรึเปล่า ถ้ายัยนั่นดูไม่หวังดีกับน้องสาวฉัน ฉันจะสั่งสอนมันเอง"
"รับทราบครับ"
ฉันเอนพิงเบาะแล้วหยิบลิปสติกในกระเป๋าขึ้นมาทาเติมปาก ผู้หญิงแบบเดนิสไม่ใช่มาเฟียที่บู๊จนไม่ห่วงสวย ฉันก็เป็นผู้หญิงคนหนึ่ง รักสวยรักงาม รักตัวเอง และที่สำคัญรักสนุก ฉันมีวิธีหาความสุขให้ตัวเองอยู่บ้าง แต่ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลาที่ต้องทำเท่านั้น
วันนี้ยังทรงงานหนักเหมือนทุกวันกว่าจะเสร็จก็ปาไปสองทุ่มแล้ว ฉันสั่งให้บอดี้การ์ดทั้งหมดไปคุ้มกันน้องสาว ขณะที่ตัวเองนั่งดื่มไวน์ในห้องเพนท์เฮาส์สแตนบาย ที่ไม่ไปเอง เพราะฉันไม่อยากปืนลั่นใส่หัวใคร
ถ้าใครมาแตะต้องน้องสาวฉัน ความอดทนฉันจะต่ำกว่าปกติ จากที่นับถอยหลังสิบยี่สิบ ถ้าความอันตรายอยู่ใกล้เดมี่ฉันจะนับแค่ห้าเท่านั้น
'ครืดดด ครืดดด'
ฉันกดตามองมือถือบนโต๊ะก่อนจะหยิบขึ้นมารับสาย
ทาส 1 | CALLING
"มีอะไร"
(ถึงเวลานัดแล้วครับนายหญิง)
ฉันมองนาฬิกาที่แขวนอยู่บนผนัง วันนี้เดินทั้งวันนวดสักหน่อยคงไม่เป็นไร
"ฉันจะให้แม่บ้านลงไปรับ"
(รับทราบครับ)
ความสุขของฉันคือสิ่งนี้ไงล่ะ คือการได้เห็นผู้ชายอยู่ใต้อำนาจตัวเอง... โฮส ดาราเบอร์ต้นของไทย หรือแม้แต่ไอดอลที่ดังแสนดัง ล้วนเคยนวดเท้าให้ฉันทั้งนั้น แต่ก็แค่นวด เพราะฉันยังไม่ถูกใจใครถึงขั้นยอมมีเซ็กส์กัน
ตอนนี้มันปี2022 ร่างกายของเราไม่ควรขึ้นอยู่ที่ปากใคร ฉันไม่สนหรอกว่าควรหรือไม่ อีกอย่างฉันไม่คิดเก็บพรหมจรรย์ไว้ให้สามีในอนาคตด้วย เพราะยังไงฉันก็ไม่แต่งงานอยู่แล้ว
"น้ำเต้า" ฉันเอ่ยเรียกแม่บ้านเบาๆ
"ค่ะ คุณเดนิส"
"ไปรับหลุยส์ขึ้นมา"
"ได้ค่ะ"
เมื่อแม่บ้านรับคำก็รีบก้มหน้าเดินออกไปจากห้องเพนท์เฮาส์ทันที และเธอก็ปิดประตูให้เบาที่สุดเพื่อไม่ให้รบกวนฉัน
ส่วนฉันนั่งไขว่ห้างที่โซฟาดื่มไวน์รอเรื่อยๆ คอยดูรายงานในมือถือ ตอนนี้ในงานเลี้ยงที่เดมี่ไปยังปกติดี น้องสาวฉันไม่ดื่มเหล้าจากมือใคร แถมเธอยกพกแก้วตัวเองติดตัวไปทุกที่ รู้จักระวังตัวแบบนี้ก็ดีฉันจะได้สบายใจบ้าง
ไม่ถึงสิบนาที... หลุยส์ก็เข้ามาในเพนท์เฮาส์พร้อมกับแม่บ้าน หนุ่มโฮสเบอร์ตองค่าดริ้งค์หลักแสนเข้าห้องน้ำไปทำความสะอาดมือตัวเอง ก่อนจะเดินมานั่งคุกเข่าลงต่อหน้าฉัน
"ผมมารับใช้นายหญิงครับ"
ฉันยิ้มที่มุมปากและยกเท้าให้ มือใหญ่ค่อยๆใช้มือรับและลูบอย่างเบามือ แล้วเมื่อแม่บ้านยกเซ็ตน้ำมันราคาแพงมาวาง หนุ่มโฮสของฉันก็ใช้มันราดบนหลังเท้าและนวดช้าๆ
"ผ่อนคลายขึ้นไหมครับ"
"ก็ดี..." ฉันเอ่ยแล้วหลับตาลง มือที่ถือแก้วไวน์คลึงไวน์ในแก้วไปด้วย
"ถ้านายหญิงชอบ ให้ผมเป็นโฮสส่วนตัวตลอดไปได้ไหมครับ ผมจะรับใช้และดูแลอย่างดี หรือถ้านายหญิงต้องการอย่างอื่นที่มากกว่านี้ ผมพร้อมมอบความสุขให้นายหญิงครับ"
ฉันเปิดตาขึ้นทันที
"อย่าล้ำเส้นฉัน"
"ขะ ขอโทษครับ" หลุยส์ก้มหน้าลงนวดเท้าฉันต่อไป แต่ฉันชักอารมณ์ไม่ดี บรรยากาศที่กำลังผ่อนคลายแผ่วลงจนดับวูบ
ฉันจึงชักเท้ากลับและคว้าเงินในกระเป๋าโยนให้พรึบ!
"พอ และไม่ต้องมาที่นี่อีก"
"ผมทำอะไรผิดครับ?" หลุยส์ถามตกใจ
"เพราะนายคิดจะล้ำเส้นฉัน ไม่มีสิทธิ์ถามหรือเสนอตัวถ้าฉันไม่ได้ออกคำสั่ง"
"คะ ครับ"
หลุยส์รีบเก็บแบงค์พันที่โปรยอยู่บนพื้นและลุกขึ้นเดินออกไปอย่างรวดเร็ว ซึ่งแม่บ้านยังทำหน้าที่เดิม คอยรับและคอยส่งแขก
ส่วนฉันกลับสู่สภาพเดิมนั่งดื่มรอเวลาจนถึงสี่ทุ่ม เดมี่ก็ถูกคุมตัวกลับมา ร่างเล็กเดินมาหาฉันแล้วก้มคำนับ กลิ่นบุหรี่จากผับติดตัวมาจางๆ จนคิ้วฉันขมวดชนกัน
"มารายงานตัวกับพี่สาวค่ะ เห็นไหมคะเดมี่ไม่ได้เถลไถล ถ้าไม่เชื่ออีกถามพี่ธณินได้" ฉันวางแก้วไวน์ลงแล้วลุกขึ้นยืน
"ไม่ได้ว่าอะไร ตรงต่อเวลาดูแลตัวเองได้ก็ดี แต่มีอีกเรื่องที่เราต้องคุยกัน"
"ค่ะ เรื่องอะไรคะ?"
"ผู้หญิงชื่ออ้อแอ้ เป็นเพื่อนกันมานานรึยัง" เดมี่ชะงัก เธอตกใจ และสีหน้าแบบนี้ตาที่กวาดมองรอบๆแบบนี้ทำให้ฉันจับผิดได้ในทันทีว่าเธอมีเรื่องปิดบัง
"นานแล้วค่ะ แต่อ้อแอ้เป็นคนดี"
"ดีแบบไหน"
"ช่วยเหลือเดมี่ค่ะ ปกป้องเดมี่ด้วย"
"หัวอ่อนไปรึเปล่า ไม่รู้รึไงว่ายัยนั่นเป็นสาวไซด์ไลน์" เดมี่มองหน้าฉันตกใจกว่าเดิม ก่อนที่จะรีบประคองสีหน้าตัวเองกลับมายิ้ม
"ค่ะ เดมี่รู้ ไม่เห็นเป็นอะไรนี่คะ อ้อแอ้ไม่เคยชวนเดมี่ไปในทางที่ไม่ดี เจเจ้วัดคนที่ภายนอกไม่ได้หรอกค่ะ ถึงอ้อแอ้จะขายตัวแต่ไม่เคยขายเพื่อนนะคะ"
"รู้ได้ไง"
"...."
"เราตายใจเมื่อไหร่ก็ไม่แน่ ต่อไปนี้ฉันขอสั่งให้เธอเว้นระยะห่างจากผู้หญิงคนนั้น ไม่ต้องตัวติดกัน ชวนไปไหนไม่ต้องไป"
"ง่ะ เจเจ้ชอบบังคับเดมี่อีกแล้ว"
"เพราะฉันเป็นห่วงเธอ" เดมี่น้ำตาคลอเบ้า ปากเริ่มเบ้เป็นสระอิ
"ฉันไม่ได้สั่งห้ามคบ แต่เธอไม่ควรให้ใจผู้หญิงคนนั้นและไว้ใจไปซะทุกเรื่อง"
"เจเจ้ก็พูดได้ เจเจ้ไม่มีเพื่อนนี่!"
เธอเถียงกลับแล้ววิ่งเข้าห้องไปอีกแล้ว ถ้าฉันบอกคุณพ่อคุณแม่เรื่องนี้แน่นอนว่าท่านต้องสั่งแบบเดียวกัน ให้ตายปวดหัวกับน้องตัวเองชะมัด
"คุณเดนิสพักก่อนครับ"
ธณินเดินมาประคองฉัน เพราะระหว่างที่นวดหว่างคิ้วแอลกอฮอล์ที่ดื่มไปเต็มสูบก็ทำให้ฉันรู้สึกมึนหัวขึ้นมา และเมื่อฉันพยักหน้า มือขวาก็พาฉันไปส่งที่ห้องนอน และห่มผ้าให้
เขาเป็นคนเดียวที่ถึงตัวฉันได้ตลอดเวลา และฉันอนุญาตให้เข้าห้องนอน
"ขอบใจนะธณิน วันนี้นายคงเหนื่อยไปพักเถอะ"
"ด้วยความยินดีครับคุณเดนิส ผมขอตัวครับ"
มือขวาก้มคำนับ ก่อนจะเดินออกไปจากห้องนอนของฉันและปิดประตูเบาๆ
- Writer
