เขาตามออกมาในชุดลำลองเสื้อยืดกางเกงยีน มองเธอง่วนอยู่กับของบนเตา กลิ่นหอมลอยฟุ้งไปทั่วจนพยาธิในท้องทำงาน
“ใกล้เสร็จแล้วค่ะ”
ไม่นานเกินรออาหารทุกอย่างก็เสร็จเรียบร้อย เสียงหม้อหุงข้าวแจ้งสัญญาเตือนข้าวสุกทำเอาทั้งคู่ถึงกับยิ้มกว้าง พชิราตักข้าวมาเสิร์ฟเขาที่โต๊ะ ตามมาด้วยแกงจืดเต้าหู้ ผัดผักน้ำมันหอย และไข่เจียวกุ้งสับ
“จะกินได้ไหมน่ะ” เขาตักแกงจืดขึ้นแตะลิ้น ทำเอาพชิราหรี่ตามองยกริมฝีปากขึ้น
“อร่อยใช้ได้” เขาชมก่อนจะหันไปตักอย่างอื่น
“ไข่เจียวก็อร่อย”
กฤษกรตักผัดผักเป็นจานสุดท้าย เขาไม่ชอบกินผัก แต่ผักที่เธอนำมาประยุกต์ผัดล้วนแต่เป็นผักที่เขากินได้ สงสัยประไพคงบอกมา
“ถือว่าผ่าน”
เขาเป็นคนตรงๆ อร่อยก็คืออร่อย ไม่อร่อยก็คือไม่อร่อย ชายหนุ่มลอบมองคนตรงหน้าอย่างทึ่ง พชิราไม่ใช่ผู้หญิงคนแรกที่อาสาทำอาหารให้เขากิน แต่ผู้หญิงเกือบทุกคนที่เมื่อคบกันเกินหนึ่งเดือน ก็มักจะชวนเขาไปที่ห้
