Devon Tamayo
Paalis na ako ng biglang bumukas ang pinto sa aking harapan. Nagtama ang aming mga mata at sandaling nagkatitigan.
‘I miss her so much.’
Napabalikwas ako ng bigla niya akong yakapin ng mahigpit. Kasunod no’n ay ang kaniyang pagsasalita.
“Aalis ka na naman,” mahina niyang sambit.
‘Ramdam na ramdam ko ang sakit.’
“Huwag ka naman ganito!” dugtong niya. “Wala sa akin problema kung umalis ka kaagad basta makita kita. Hindi iyong pupunta ka rito at aalis nang hindi ‘man lang ako nakikita.”
Napasinghap ako at hindi nakapag salita. Ang tanging nagawa ko lang ay ang tugunan ang kaniyang yakap. ‘Sana ay maibsan ang sakit ng kaniyang nararamdaman sa ganitong paraan.’
Una siyang humiwalay sa aming pagyayakapan. Bago tumingin sa akin ay pinunasan pa ang kaniyang mga mata na may ba
