My Mafia หลอกรักให้ตายใจ

MY MAFIA. 13

MY MAFIA. 13

"จะไปไหน?"

กึก!

น้ำเสียงที่เอ่ยขึ้นมาอย่างนิ่งๆ ของเขา ทำให้ฉันชะงักเท้าที่กำลังจะก้าวออกไปไว้ทันที ก่อนจะหันไปหน้าเขาอย่างกล้าๆ กลัวๆ

"..."

"ฉันถามว่าจะไปไหน" เขาถามย้ำขึ้นมาอีกครั้งด้วยเสียงที่เข้มขึ้น

"ปะ...ไปอาบน้ำ ฉันอยากอาบน้ำน่ะ" ฉันพูดพร้อมกับชี้ไปที่ประตูห้องน้ำในห้องของเขา ฉันอยากอาบน้ำจริงๆ นะ เพราะมันคงทำให้ฉันรู้สึกดีขึ้นมาบ้าง ภาพของผู้ชายทั้งสี่คนนั้นที่ล้มลงไปต่อหน้าต่อตายังติดตาฉันอยู่เลย

อีกอย่างคือฉันอึดอัด ตั้งแต่ฉันมาถึงบ้านหลังนี้ เขาก็พาฉันขึ้นมาที่ห้องนอนของเขาเลย แต่ต่างคนก็ต่างไม่พูดอะไรกัน ฉันก็ไม่พูด เขาก็ไม่พูดแล้วเอาแต่นั่งจ้องหน้าฉันด้วยสายตานิ่งๆ อย่างไม่วางตา

ทั้งๆ ที่ก่อนหน้านี้เขาเพิ่งจะพูดขู่ฆ่าฉันไป แล้วคิดว่าฉันจะนั่งอยู่ตรงนี้ได้อย่างสบายใจเหรอ ที่โดนคนที่ขู่ฆ่าตัวเองนั่งจ้องด้วยสายตาที่เดาไม่ได้เลยว่าเขาคิดอะไรอยู่ เกิดอยู่ๆ ฉันเผลอทำสีหน้าให้เขาไม่พอใจแล้วควักปืนขึ้นมายิงฉันทิ้ง จะทำไงล่ะ

"ค่อยอาบทีหลัง ฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอ" เขาพูดแล้วมองไปที่ปลายเตียงที่ฉันเพิ่งจะลุกออกมาเมื่อกี้ด้วยสายตาประมาณว่าให้ฉันกลับไปนั่งที่เดิม

"นะ...นายจะคุยอะไรกับฉัน" ฉันถามพร้อมกับค่อยๆ เดินกลับไปนั่งลงที่เดิม พลางลอบมองเขาไปด้วยอย่างหวาดระแวง

บอกตรงๆ เลยว่ากลัว ความกล้าที่มีก่อนหน้านี้มันหายไปหมดแล้ว พอเห็นเขาฆ่าคนได้อย่างโหดเหี้ยมขนาดนั้นแล้วความกล้าฉันมันก็หายไปเลย

"ข้อตกลงระหว่างเราในระยะสองปี" เขามองหน้าฉันแล้วพูดขึ้นมานิ่งๆ

"?"

"ฉันจะให้โอกาสเธอพูดมาก่อน ว่าในสองปีต่อจากนี้ เธอต้องการแบบไหน"

คงหมายถึงข้อตกลงที่จะอยู่ร่วมกันสินะ

"ว่าไง มีหรือเปล่า?" เขาถามขึ้นมาอีกครั้งเมื่อเห็นฉันเงียบ และที่เงียบก็เพราะว่าถ้าฉันพูดไปเขาจะยอมหรือเปล่า แต่มันก็เป็นสิ่งเดียวที่ฉันต้องการจริงๆ

"มะ...มี" ฉันค่อยๆ เงยหน้าขึ้นไปมองเขาก่อนจะพูดขึ้น ส่วนเขาก็มองหน้าฉันเพื่อรอให้ฉันพูดอยู่เหมือนกัน

"ว่าไง"

"ห้าม...ล่วงเกินฉัน" ฉันพูดออกไปแบบเบาๆ อย่างไม่ค่อยแน่ใจสักเท่าไหร่

"หึ เธอกล้ามากนะที่ขอฉันแบบนี้" เขากระตุกยิ้มที่มุมปากก่อนจะพูดขึ้นมา

"เอ่อ...คือ..."

"ไม่ได้ ข้อนี้ฉันให้เธอไม่ได้ เธอเองก็น่าจะรู้ดี" ใช่! เพราะรู้ไงฉันถึงไม่กล้าพูดไปตั้งแต่แรก แต่ก็อยากเสี่ยงดู เผื่อฟลุค

ฉันเม้มปากตัวเองเข้าด้วยกันพร้อมกับก้มหน้าลงเล็กน้อย

"สรุปคือเธอไม่มีข้อตกลงอะไรทั้งนั้นนะที่จะอยู่ร่วมกันกับฉัน?"

"...อืม" แล้วฉันเลือกอะไรได้บ้างล่ะ? ถ้าเป็นเรื่องที่ต้องอยู่ร่วมกัน นอนห้องเดียวกัน เตียงเดียวกัน สิ่งที่ฉันต้องการมันก็มีแค่ที่ฉันบอกเขาไปนั่นแหละ แต่สุดท้ายเขาก็ไม่โอเค...ฉันก็เลยเลือกที่จะไม่พูดและไม่เสนออะไรต่อ

"ดี...งั้นฟังข้อตกลงของฉันบ้าง"

"?"

"หนึ่ง...อยู่ในบ้านหลังนี้สถานะของเธอคือผู้หญิงของฉัน เธอมีอำนาจทุกอย่างรองจากฉัน ลูกน้องทุกคนมีไว้ใช้งาน ไม่ได้มีไว้สงสาร ห้ามก้มหัวให้ใคร ทำตัวให้สมกับเป็นนายหญิงของที่นี่ เข้าใจที่ฉันพูดใช่มั้ย!?"

"...อืม เข้าใจ" ฉันพยักหน้าตอบเขาไป

"อ้อ! แล้วก็อย่าคิดว่าฉันให้ความสำคัญกับเธอล่ะ ฉันแค่ไม่อยากให้คนที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นนายหญิงของที่นี่ลดตัวลงไปอยู่กับลูกน้อง มันจะทำให้ฉันเสียงการปกครองไปด้วย"

ถึงเขาไม่พูดฉันก็ไม่คิดว่าเขาจะให้ความสำคัญอะไรพวกนั้นกับฉันอยู่แล้ว เห็นแก่ตัวแบบนั้นก็ต้องนึกถึงแต่ตัวเองนั่นแหละ

"สอง...เวลาจะไปไหนทำอะไรต้องรายงานฉันทุกครั้ง"

".!?"

"ทำไม มีปัญหาอะไร?" เขาถามเมื่อฉันมองหน้าเขาอย่างไม่เข้าใจ

"ที่นายบอกว่าต้องรายงานทุกครั้งนี่ หมายความว่ายังไง" เริ่มสงสัยแล้วนะว่าฉันเป็นนักโทษของเขาเหรอ ถึงต้องรายงานทุกครั้ง

"มันเข้าใจยากตรงไหน ฉันว่าฉันพูดเคลียร์แล้วนะ ทุกครั้งก็คือทุกครั้ง" เขาย้ำประโยคสุดท้ายให้ชัดเจนยิ่งขึ้น

เกินไป เขาทำเกินไปจริงๆ แต่ฉันก็คงเลือกอะไรไม่ได้อีกนั่นแหละ ก็แค่เสียอิสระในการใช้ชีวิตไป...

"มีอะไรสงสัยอีกมั้ย?"

"ไม่..." ในเมื่อเขาต้องการแบบนี้ ฉันก็คงขัดไม่ได้

"งั้นข้อต่อไป...ห้ามคุยหรือไปไหนมาไหนกับผู้ชายคนอื่นสองต่อสอง เพราะตอนนี้เธอคือผู้หญิงของฉัน" คงจะกลัวเสียหน้าสินะ เพราะเขาเป็นคนมีอิทธิพลมาก คนก็รู้จักเยอะเป็นธรรมดา ถึงงานหมั้นเราจะไม่ได้จัดใหญ่โต แต่ข่าวที่แพร่ออกไปนั่นมันเร็วมาก ก็หมายความเรื่องที่ฉันกับเขาเป็นคู่หมั้นกันก็เป็นที่รู้จักกันอย่างกว้างขวาง

"รวมถึงเพื่อนด้วยหรือเปล่า?" ฉันถามเขาออกไป ก็อย่างที่รู้ๆ ว่าฉันก็มีเพื่อนผู้ชาย แถมสนิทกันด้วยแล้วยังไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยๆ เลยอยากจะรู้ว่าผู้ชายที่เขาห้ามเขารวมพวกเพื่อนๆ ของฉันด้วยหรือเปล่า

"ไอ้ทราฟฟิค ไอ้พัตเตอร์ ไอ้เจ้าขุน สามคนนี้ฉันจะละเว้นให้ แต่ต้องมีขอบเขตและรายงานฉันอยู่ตลอดเวลา"

"อืม" ฉันพยักหน้าให้เขาไป ถึงมันจะขัดใจฉันอยู่มาก แต่ก็ดีกว่าถูกห้ามไม่ให้ไปไหนมาไหนกับเพื่อนเลย พอเห็นฉันไม่มีปัญหาอะไรเขาก็เริ่มพูดข้อต่อไปเลยทันที

"สี่...เธอจะไม่มีสิทธิ์อะไรในตัวฉันทั้งนั้น ฉันจะไปไหน ทำอะไร ที่ไหน กับใครก็ได้โดยที่ฉันไม่จำเป็นต้องบอกเธอ"

"โอเค ไม่มีปัญหา" ฉันตอบเขาไปทันทีเพราะมันเป็นเรื่องที่ฉันไม่มีปัญหาอะไรและไม่สนใจอยู่แล้ว จะไปไหน ทำอะไรก็เรื่องของเขาเลย ดีซะอีก จะได้ไม่ต้องมายุ่งกับฉัน

"หึๆ ก็ดี..."

ฉันอยากมองบนใส่ท่าทางเขาตอนนี้จัง แต่ติดที่ว่าภาพที่เขายิงคนมันยังวนเวียนในหัวฉันอยู่ไม่ไปไหน ฉันก็เลยกลัวไม่กล้าแสดงท่าทางใดๆ ออกมาเลย ได้แต่นั่งเงียบๆ เพื่อรอเขาพูดต่อ

"ข้อที่ห้า...ข้อสุดท้าย..." เขาพูดพร้อมกับมองฉันก่อนจะแสยะยิ้มออกมาอย่างร้ายๆ ทำให้ฉันรู้สึกร้อนๆ หนาวๆ ขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก มันต้องเป็นอะไรที่ไม่ดีแน่ๆ

"ถ้าฉันต้องการ...เธอต้องยอมให้ฉัน 'เอา' เธอทุกครั้ง!"

"!!!"

"ไม่ว่าจะเป็นที่ไหน เมื่อไหร่ เธอก็ต้องยอม แค่นี้...ทำได้ใช่มั้ย"

ฉันก้มหน้าลงเล็กน้อยพลางเม้มปากตัวเองเข้าหาฉันอย่างคิดหนัก เพราะมันเป็นข้อตกลงที่เห็นแก่ตัวมาก!

"ฉันถาม?" เขาถามอีกครั้งเมื่อเห็นฉันเงียบโดยไม่พูดอะไร จริงๆ เขาไม่จำเป็นต้องถามฉันก็ได้ เพราะถ้าเขาจะทำ เขาก็ทำโดยไม่สนใจคำตอบของฉันอยู่ดี เหมือนครั้งที่แล้วไง...

'ทำให้มันรักมึงสิ...'

ระหว่างที่ฉันกำลังคิดหนักอยู่นั้น คำพูดของไอ้ทราฟฟิคก็ผุดขึ้นมาในหัวของฉัน จริงสิ! ฉันลืมเรื่องนี้ไปเลย ลืมว่าฉันจะเอาคืนเขา ถึงมันจะมีเปอร์เซ็นต์สำเร็จน้อย แต่ก็ดีกว่าให้เขาเอาฟรีๆ เอาวะ! ลองสู้กันสักตั้ง!

"ตกลง! ฉันจะทำตามข้อตกลงของนาย...ทั้งหมด"

"หึ!"

Vegus talk.

"ตามกูไปที่ห้องทำงาน" ผมเดินออกมาจากห้องนอนของตัวเองแล้วพูดกับไอ้หยางที่ยืนอยู่แถวนั้น หลังจากที่คุยเรื่องข้อตกลงกับยัยนั่นเรียบร้อยแล้ว ก่อนจะเดินนำไอ้หยางไปที่ห้องทำงานของตัวเองที่อยู่อีกฝั่งของบ้านทันที

ทุกคนอาจจะคิดว่าข้อตกลงที่ผมตกลงกับยัยนั่นเป็นข้อตกลงที่เห็นแก่ตัว ก็ใช่ครับ...ผมไม่เถียง แต่ก็ต้องคิดถึงเงินที่พ่อผมเสียไปให้ครอบครัวเธอด้วยนะครับ ผมว่าที่ผมทำมันยังน้อยไปด้วยซ้ำ

ผมถือว่าผมใจดีมาก ที่ให้เธอมีสิทธิ์เสนอข้อตกลงของตัวเองมา แต่ก็น่าเสียดายนะครับ ที่ข้อตกลงของเธอ...ผมทำให้เธอไม่ได้จริงๆ หึๆ แต่เธอก็ยอมรับข้อตกลงของผมง่ายกว่าที่ผมคิดนะครับ ก็คงจะเป็นเพราะเธอกลัวผมล่ะมั้ง ซึ่งนั่นก็ดีแล้ว จะได้ควบคุมง่ายๆ หน่อย

บอกตรงๆ ว่าผมค่อยข้างติดใจเธอ ผมหมายถึงตอนที่ผมมีเซ็กซ์กับเธอครั้งนั้น ถึงเธอจะขัดขืนและนอนนิ่งเหมือนท่อนไม้ แต่ผมก็ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าผมรู้สึกดีกว่าตอนที่ทำกับคนอื่นเยอะจริงๆ และมันคงจะรู้สึกดีอยู่ไม่น้อยถ้าเธอยอมให้ผมทำดีๆ และผมอาจจะใจดีกับเธอมากขึ้น

แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าแค่มีเซ็กซ์กัน มันจะทำให้ผมรักเธอหรอกนะ เพราะความรักก็ส่วนความรัก เซ็กซ์ก็ส่วนเซ็กซ์ เข้าใจใช่มั้ยครับ?

อีกอย่างสำหรับผม เธอคงจะเป็นอย่างอื่นในสายตาผมไม่ได้ นอกจาก...ผู้หญิงขายตัว!

"นี่ครับข้อมูลที่นายให้ผมไปสืบ" หยางที่เดินตามผมเข้ามาในห้องทำงานพูดพร้อมกับยื่นซองเอกสารให้ผม

ผมรับมาแล้วเปิดดูทันที มันคือข้อมูลของพวกที่มันลักลอบเล่นงานผมเมื่อก่อนหน้านี้แหละครับ แล้วก็ไม่ต้องสงสัยว่าทำไมผมถึงรู้เร็วว่าพวกมันคือพวกไหน ก็เพราะว่าผมเล็งพวกมันไว้อยู่แล้วไงล่ะ พอเกิดเรื่องก็เลยรู้ได้ไม่ยากว่ามันเป็นคนของใคร

"ดูเหมือนว่าครั้งนี้เป้าหมายหลักของพวกมันจะไม่ใช่นายนะครับ"

"หมายความว่าไง?" ผมเงยหน้าขึ้นแล้วขมวดคิ้วถามไอ้หยางออกไปทันทีที่มันพูดจบ หมายความว่ายังไง...ถ้าเป้าหมายของพวกมันไม่ใช่ผม งั้นก็...!!?

"หมายความว่า...คนที่พวกมันอยากได้ตัวไปไม่ใช่นาย แต่เป็น...คุณต้นหอมครับ"

"!!?"

​ Vegus talk end.