วิศวะตัวพ่อกับหมอมินิ

EP 5 เจ็บตัว

คืนแรกฉันก็ต้องนอนคนเดียวแล้วนี่ก็ขาเจ็บอีกถ้าเฮียรู้สงสัยมารับกลับแน่นอน ฉันคุยกับเจ้าตัวแสบไม่นานก็วางสายแล้วหันมาจัดการกระเป๋าตัวเอง ซึ่งพบว่ากระเป๋าของรุ่นพี่คินยังอยู่เพราะเขารีบออกไปข้างนอกตอนฉันคุยโทรศัพท์เลยไม่ทันหยิบไปสินะ ฉันเลยหันมาจัดของตัวเองก่อน ไม่นานฉันก็ค่อย ๆ กระดืบออกจากเต็นท์พบว่าเลิฟกับเตเต้ยืนรออยู่แล้ว เลิฟบอกว่าสีไม้ไปดูจุดวางของเดี๋ยวมา

Mn : เห็นรุ่นพี่คินไหม

Luv : ไปกับสีไม้...มีอะไร

Mn : กระเป๋าเขายังอยู่

Luv : เดี๋ยวคงกลับมาเอา

กลายเป็นว่าสีไม้กลับมาคนเดียวพร้อมกับหน้าตาตื่น พอหยุดเดินก็หายใจหอบใหญ่สักพักก่อนจะบอกว่ามีเด็กปีนต้นไม้แล้วหล่น รุ่นพี่คินวิ่งเข้าไปรับทันแต่ตอนล้มรุ่นพี่เอาร่างรับเด็กแขนเลยกระแทกเข้ากับหินเลือดอาบ ด้วยความมุมของหินมันบางเลยบาดแต่กระดูกไม่แตกไม่หัก นี่เลยจะวิ่งมาเอาอุปกรณ์ที่รถไปทำแผล แต่ไม่ทันพูดจบรุ่นพี่ก็เดินตามมาพอดี ทำไมเขาชอบมองฉันแปลก ๆ รู้แล้วว่าสงสัยเรื่องนั้นแต่จะอะไรมาก ก็ไม่ได้มีซัมติงอะไรมากมายขอโทษก็ขอโทษแล้ว

Tae : งั้นคนขาเป๋ก็ช่วยทำแผลพี่คินนะพวกฉันจะไปช่วยคนอื่น

Mn : เอ่อ ๆ

Part Kin

ดูเหมือนในความโชคร้ายก็ยังมีโชคดีอยู่ ผมนั่งที่เก้าอี้สนามหน้าเต็นท์ให้มินิทำแผล เธอมือเบามากสมกับที่เรียนหมอยิ่งมองใกล้ ๆ ก็ยิ่งอยากสัมผัส กลิ่นหอมแบบที่ผมชอบแปลกมากที่เวลากลิ่นนี้อยู่บนตัวผมเองผมกลับไม่ได้รู้สึกอะไร แต่พอมันอยู่ที่ตัวเธอมันทำให้กระตุ้นสัญชาตญาณในตัวผมอย่างที่ไม่เคยมีใครทำได้มาก่อน

Mn : รุ่นพี่จะก้มลงมาทำไมใกล้ขนาดนี้

K : ใกล้ไปหรอ

Mn : ล้มแล้วหูตึงหรอก็เพิ่งบอกว่าใกล้

K : เป็นหมอแบบไหนถึงกวนขนาดนี้

Mn : ขึ้นอยู่ว่าคนไข้เป็นคนแบบไหน

K : แล้วพี่ดูเป็นคนแบบไหน

Mn : ทุกอย่างที่ตรงกันข้ามกับคำว่าดี

ต่อปากต่อคำเก่งมากไม่มีความจะกลัวผมสักครั้ง ปากเล็ก ๆ สีพีชคอยขยับงุบงิบเวลาทำแผลให้ผม น่ารักชะมัดติดอยู่แค่ว่าเธอดันมีเจ้าของแล้วมีลูกด้วย แถมมีกิ๊กอีกทำไมเจ้าชู้แบบนี้ก็ไม่รู้รึทรงนี้ผู้ชายเขาฮิต อารมณ์แห่งความแย่งชิงสินะ ยังไม่ทันไรเสียงมือถือเธอก็ดังอีกคราวนี้ผมไม่ลุกไปไหนเพราะอยู่นอกเต็นท์อยู่แล้ว ครั้งนี้เป็น VDO CALL

Mn : ครับมาติน

MT : รู้ได้ไงครับว่าเป็นผมมิ๊นิ

Mn : ไม่มีใครโทรมาหาโกวตอนนี้หรอกครับนอกจากเรา

MT : มะม๊าไปเที่ยวกับปะป๊าทิ้งติน

Mn : ไปขับรถกับเจ็กแฝดก่อนดีไหมครับ

MT : ก็ได้ครับ...บายมิ๊นิ

มิ๊นิคือมินิส่วนประโยคอื่นผมกำลังประมวลอยู่แต่สรุปเธอไม่ใช่แม่เด็กที่โทรมาใช่ไหมหรือมีเด็กหลายคน คนนี้อาจเป็นหลานอาจไม่ใช่คนเดียวกับที่ห้างก็ได้ ผมอยากถามแต่ไม่รู้จะถามยังไง ไม่งั้นผมอึดอัดตายทำตัวเหมือนไปสนใจเมียชาวบ้าน

K : หลานหรอ

Mn : อืม

K : คนเดียว

Mn : จะถามเพื่อ

K : ตอบดี ๆ เร็ว

Mn : ใช่มีหลานชายคนเดียวพ่อแม่หลานไปทำงานเขาเหงาเลยชอบโทรหา

K : หลานไม่เรียกโกวรึ

Mn : ไม่ยอมเรียก ๆ มินิตามคนอื่นแต่พูดไม่ชัดเลยเป็นมิ๊นิแทน...เอ่ะเสร็จแล้วพี่อย่าให้แผลโดนน้ำนะ

K : ครับ

Part Mn

ทำไมเขาเป็นคนช่างเจรจาผิดกับลุคมากถามอยู่ได้ กว่าจะทำแผลเสร็จก็เสียเวลาคุยโน่นนี่นั่นล่ะ ไม่รู้จะถามทำไมเรื่องเจ้าตัวแสบบอกไปก็ไม่รู้จักสักหน่อย แล้วเมื่อกี๊มันอะไรยิ้มมุมปากแบบนั้น เขาดูน่ากลัวทันทีเลยเมื่อกี๊แต่เหมือนจะเป็นคนปรับสีหน้าเก่ง นี่ก็กลับมาหน้านิ่งแบบเดิมแล้ว มองจากด้านข้างก็หล่อจมูกได้รูปลำคอยันลูกกระเดือก โอ๊ยฉันคิดอะไรเนี้ยะอยากจะหยิกเนื้อตัวเองจริง ๆ

K : ตกลงว่ามินิเป็นคนล้มใส่พี่ที่คลับอาทิตย์ก่อนใช่ไหม

Mn : ใช่...พี่จะถามทำไม

K : เจ็บตรงช่วงหน้าอกที่เธอชน

Mn : จะบ้าหรอเจ็บได้ไงที่ชนแค่ปากเอง

K : ฮึ...ปากเราแข็งมั๊งพี่เลยรู้สึกเจ็บตอนถูกชน

Mn : พี่พูดอะไรเนี้ยะตรรกะแบบไหนกัน

บ้าบออยู่ ๆ ก็มาต้อนฉันจนมุมเรื่องตอนนั้น ปากแข็งอะไรฉันออกจะปากนิ่มสีชมพูด้วยน่าจูบออก เจ้าแสบยังชอบให้จุ๊บบ่อย ๆ คอยดูเถอะมีแฟนเมื่อไรแม่จะจูบเช้าจูบเย็นเลย ของดีขนาดนี้อิตารุ่นพี่ไม่รู้จักล่ะสิ แต่ก่อนที่จะมีคำถามเพิ่มขึ้นอีกเสียงรุ่นพี่คนอื่นก็ดังเข้ามาใกล้ พร้อมกับเพื่อน 3 คนของฉัน ทำให้ความอึดอัดที่เคยมีดีขึ้นเยอะเลย

AG : คืนนี้ใครจะเวรคนแรก

K : กู

W : แขนเจ็บนะ

K : เจ็บเลยน่าจะนอนไม่หลับ

W : ใช่หรอว่ะ

K : เอ่อใช่มึงมีปัญหา

W : ไม่มีกูแค่นึกว่ามึงจะอยู่จับ...

K : ...

W : วันนี้กูน่าจะเมารถพูดไรไม่รู้สับสน ๆ

K : ตีนกูไม่ได้เจ็บนะเดี๋ยวกูช่วยเหยียบมึงแก้เมื่อย