ตอนที่ 6 เบ๊บบ้านนายเหรอ!!!

1103 Words

เสียงโหวกเหวกโวยวายเงียบลงทันทีที่วิกเตอร์และเพื่อนก้าวเท้าเข้ามาในห้อง แม้ไม่รู้ว่าพวกเขามาทำไมแต่ใบหม่อนก็ป้องกันไว้ก่อน เด็กสาวค่อยๆ ฟุบหน้าลงบนโต๊ะแบบไม่ให้ใครสังเกตเห็น ใบหม่อนไม่รับรู้อะไรทั้งนั้น เธอไม่อยากรู้ด้วยว่าวิกเตอร์มาหาใคร จะเป็นใครก็ช่างขออย่าได้ยุ่งเกี่ยวกันอีกเลยไม่อยากนั้นชีวิตอันแสนสงบของเธอคงได้จบเห่กันพอดี “วิกเตอร์ เทส หลุยส์ มาทำอะไรกันที่นี่เหรอ” เลอาทักขึ้นด้วยน้ำเสียงสดใส วิกเตอร์หยุดเดินก่อนจะหันไปตอบเลอาด้วยน้ำเสียงราบเรียบ “มารับแฟนไปกินข้าว” เสียงคุยอื้ออึงดังขึ้นทันทีที่ได้ยินวิกเตอร์บอกว่า มารับแฟนไปกินข้าว “ไปสิเลอา วิกเตอร์อุตส่าห์มารับถึงที่แล้ว” เพื่อนของเลอาแซว เลอาเองก็คิดแบบนั้น ในห้องนี้ไม่มีทางที่ใครจะได้เป็นแฟนของริกเตอร์ได้ถ้าไม่ใช่เธอ เธอเหมาะสมที่สุดแล้ว ว่าแล้วเลอาก็ค่อยๆ หยิบของตัวเองใส่กระเป๋าพร้อมรอยยิ้มที่ปิดไม่มิด ทว่า… วิกเตอร์ไม่ได้สนใจเธอ ชายหนุ่มผู้สูงส่งเดินผ่านเลอาไป ตรงไปที่หลังห้อง ทุกคนต่างลุ้นว่าเขาจะหยุดอยู่ที่ใคร ใบหม่อนก็เช่นกัน เสียงฝีเท้าหนักเดินเข้ามาใกล้เธอทุกที ในใจของเธอได้แต่ภาวนา ขอให้ไม่ใช่เธอ แต่แล้ว…สิ่งที่เธอกลัวที่สุดก็เกิดขึ้นจนได้เมื่อเสียงฝีเท้าหนักเดินมาหยุดที่โต๊ะเล็กเชอร์ของเธอ “เบ๊บ ทำไมเบ๊บให้เค้ารอนาน ทำไมถึงไม่รับโทรศัพท์เลย!” วิกเตอร์พูดออกมาหน้าตาเฉย ใบหม่อนได้ยินมันเต็มสองหูแต่เธอก็ใจแข็งไม่รับรู้ยังฟุบหน้าลงโต๊ะเหมือนเดิม “เบ๊บ ไม่สบายหรือเปล่า” วิกเตอร์พูดซ้ำ ในห้องนั้นมีเขาคนเดียวที่พูดออกมา ส่วนคนอื่นๆ เงียบสนิทเพราะตั้งใจฟังเขา เมื่อเห็นว่าใบหม่อนไม่ยอมเงยหน้าขึ้นมา วิกเตอร์ก็ใช้มือจับไปที่บ่าทั้งสองข้างของเธอแล้วยกตัวเธอขึ้นมานั่งเผชิญหน้ากับเขา ใบหม่อนสบตาดวงตาคู่เดิม ดวงตาคนเจ้าคิดเจ้าแค้น ดวงตาซาตานที่แสนอำมหิต “ฉันไม่ได้เป็นอะไรกับนายนะ” ใบหม่อนส่ายหน้าปฏิเสธ “อย่างงอนสิคะคนดี ก็บอกแล้วว่าเค้าไม่ได้เป็นอะไรกับเลอา ยังจะงอนอยู่ได้” “วิกเตอร์!!! ขอร้องล่ะ ฉันยอมกราบนายแล้วก็ได้ อย่าทำแบบนี้” ใบหม่อนอ้อนวอน วิกเตอร์ที่ได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มเยาะเย้ยเธอเพราะว่ามันสายไปแล้ว “เบ๊บอย่าพูดแบบนี้สิคะ” วิกเตอร์ก้มลงมาใกล้ๆ หน้าใบหม่อนแล้วก็เอามือหยิกแก้มเธอเบาๆ “หน้าบึ้งแบบนี้เค้าไม่รักนะ” ใบหม่อนที่ทนไม่ไหวแล้วกับสถานการณ์นั้น เธอคว้ากระเป๋าแล้วก็ลุกไปจากตรงนั้นทันที แล้วครั้งนี้เธอก็วิ่งหนีไปแบบไม่คิดชีวิต “ไอ้บ้าวิกเตอร์!!!!” ใบหม่อนสบถออกมาด้วยความโมโหระหว่างวิ่งออกไปจากตึกเพื่อไปขึ้นรถประจำทาง ใบหม่อนไปช่วยยายขายขนมที่ตลาดต่อ แม้กายจะอยู่ตลาดแต่ใจนั้นอยู่มหาวิทยาลัย ในหัวของใบหม่อนตอนนี้กำลังฟุ้งซ่านและกังวล เธอกำลังจินตนาการว่าตอนนี้เกิดอะไรขึ้นในมหาวิทยาลัย ทุกคนในห้องจะพูดถึงเธอยังไง ยังไม่รวมนักศึกษาคนอื่นๆ ป่านนี้เรื่องของเธอกับวิกเตอร์คงไปถึงไหนต่อไหน โทรศัพท์ของใบหม่อนดังขึ้น สายจากม่านฟ้า ใบหม่อนไม่รับ จากนั้นไม่นานก็เป็นสายของปลาดาว แต่ใบหม่อนก็ไม่รับ จากนั้นก็เป็นสายของรุ่นพี่ที่ชมรมเข้ามารัวๆ ใบหม่อนปล่อยให้โทรศัพท์สั่นแบบนั้น เธอไม่กล้ารับสายใครและก็ไม่กล้าเปิดเข้าไปอ่านข้อความในมือถือด้วย ค่ำคืนนั้นใบหม่อนเหลือแต่กายหยาบ ข้าวปลาก็กินไม่ลงมันกังวลไปหมด หลังอาบน้ำเสร็จใบหม่อนก็เข้านอนทั้งที่ตาเบิกโพลง เธอไม่มีวันนอนหลับทั้งที่เซลล์ประสาทยังทำงานราวกับอยู่กลางสมรภูมิรบ และแล้วใบหม่อนก็จำนนต่อความอยากรู้อยากเห็น เด็กสาวหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเข้าเพจคนส่งกรรมเพื่อดูข่าวสาร … ใบหม่อนถึงกลับมือสั่นเมื่อได้เห็นสิ่งที่อยู่ในนั้น ประวัติของเธอถูกขุดขึ้นมาตั้งแต่เข้ามหาลัยจนปัจจุบัน รูปทุกรูปที่มีคนถ่ายติดเธอถูกเอามาโพสต์ประกอบ แม้รูปจะถูกคาดตาสีดำไว้แต่เธอรู้ดีว่าเป็นรูปตัวเอง สารรูปซินเดอเรลล่า อักษรศาสตร์ จริงๆ เธอตั้งเป็นที่หนึ่งของคณะแต่แว่วๆ มาว่าคุณหนูผู้อาฆาตให้พ่อซื้อตำแหน่งมา มาลองวิเคราะห์กันว่าเธอมีคุณสมบัติอะไร ทำไมถึงไปเตะตาเจ้าชายผู้สูงส่งของพวกเราได้… ใบหม่อนแทบอยากอาเจียนออกมาเมื่อได้อ่านบทความนั้น ทุกบรรทัดมีแค่การยัดเยียดให้เธอเป็นผู้หญิงหัวสูง จ้องจะจับผู้ชายรวยๆ แกล้งทำตัวไร้เดียงสาทั้งๆ ที่อ่อยผู้ชายไปทั่ว …เป็นไปได้ว่าคุณเธอใช้ความฉลาดวางแผนให้ตัวเองได้เข้าถึงคุณชายแบบเนียนๆ … ความฉลาดอะไร ความโง่ต่างหาก! ใบหม่อนที่คิดว่าบทความนั้นเลวร้ายแล้วแต่เมื่อเห็นข้อความแสดงความคิดเห็นกลับเลวร้ายยิ่งกว่า เก้าสิบเปอร์เซ็นต์คิดว่าชีเล่นคุณไสย… ทำเสน่ห์ใส่วิกเตอร์ “จะบ้าเหรอ!!!! นี่มันสมัยไหนแล้ว” ใบหม่อนไม่อยากจะเชื่อว่ามีคนคิดแบบนี้ ยิ่งอ่านข้อความเยอะขึ้น ใบหม่อนก็ยิ่งจิตตก …เรื่องราวมันเริ่มไปกันใหญ่เมื่อมีคนตั้งค่าหัวของเธอ ใครที่สาดน้ำแดงใส่หน้าใบหม่อนได้จะให้ห้าหมื่น! ‘ห้าหมื่นเลยเหรอ! หรือเราจะสาดใส่ตัวเอง’ ใบหม่อนคิดในใจ “บ้า!!! ใบหม่อน เวลาแบบนี้แกยังจะมาติดเล่นนะยัยบ๊อง” ใบหม่อนโยนโทรศัพท์ลงบนเตียง ไม่เอาแล้ว เธอไม่อ่านแล้ว มันรุนแรงเกินไปสำหรับเธอ ขนาดไม่มีเรื่องนี้ชีวิตในรั้วมหาลัยของเธอที่ผ่านมาก็ใช่จะราบรื่น แล้วนี่มีเรื่องบ้าแบบนี้ขึ้นมาอีกมีหวังชีวิตในรั้วมหาลัยของเธอต่อจากนี้ได้จบเห่แน่

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more