อีกด้าน
ณ จุดรวมพล เวลาสองทุ่ม
บรรยากาศอบอวลไปด้วยเสียงเชียร์ เสียงหัวเราะ และลมหายใจเหนื่อยหอบจากการเดินป่า
แสงไฟฉายบนหัวสาดไปรอบ ๆ พื้นที่เปิดโล่งที่ถูกจัดไว้สำหรับรวมกลุ่มหลังภารกิจเสร็จสิ้น
รุ่นพี่คนหนึ่งประกาศเสียงดัง
“กลุ่ม 5 ได้ที่หนึ่ง!”
เสียงปรบมือและเสียงโห่เฮดังขึ้น
พายุ หันซ้ายแลขวา สายตากวาดหาน้ำตาลอย่างรวดเร็วท่ามกลางกลุ่มคน
“น้ำตาลอยู่ไหน…” เขาพึมพำกับตัวเอง
แล้วในพริบตา สายตาก็สะดุดที่ภาพหนึ่ง
ไดม่อนกำลังพยุงน้ำตาล เดินช้า ๆ มาจากแนวป่าด้านข้าง
เธอดูอิดโรยเล็กน้อย กางเกงด้านขาขาดเล็กน้อย และมีรอยเลือดแผ่วบางชะโลมตามผิวเนื้อขาอ่อน
พายุรีบวิ่งเข้าไปหาแทบจะทันที แทรกฝูงคนรอบข้างออกอย่างไม่สนใจใคร
“น้ำตาล!” เขาเรียกเสียงดัง ใบหน้าเครียดจนเห็นชัด
“พี่พายุ…” เธอเงยหน้าขึ้นทันทีที่เห็นเขา แล้วรีบพยักหน้าเพื่อคลายความกังวล
“ไม่เป็นไรค่ะ แค่หนามมันเกี่ยวเฉย ๆ กางเกงข
