หลายชั่วโมงผ่านไป
เวลา 1 ทุ่มตรง บนเกาะที่เงียบสงัดใต้แสงไฟและแสงจันทร์
เสียงจิ้งหรีดเรไรดังก้องท่ามกลางป่าโปร่งข้างลานกิจกรรม
ในที่สุดก็ถึงเวลาที่ทุกคนรอคอยกิจกรรมเดินป่าในยามค่ำคืน
นักศึกษาทุกกลุ่มรวมตัวกันหน้าเต็นท์ฟังรุ่นพี่ประกาศหน้าที่
“กลุ่ม 1 ออกแล้ว กลุ่ม 2 ตามหลัง กลุ่ม 3 เตรียมพร้อมนะ!”
น้ำตาล ยืนกุมแขนตัวเองแน่น ดวงตาเบิกโตอย่างหวาดหวั่น
เธอก้มไปสะกิดเสื้อเพื่อนสนิทข้างตัวอย่างจิตตก
“แอ้ม… อย่าทิ้งฉันนะ ฉันกลัว…”
แอ้ม ยิ้มบาง ๆ อย่างเข้าใจ แล้วคว้ามือเธอไว้แน่น
“เดินตามมาติด ๆ เลย อย่าห่าง เข้าใจไหม?”
ทันใดนั้นเสียงรุ่นพี่ก็ดังขึ้นจากลำโพงแบบปากเป็ด
“ประกาศสำคัญนะครับ กลุ่ม 3 รุ่นพี่ที่รับผิดชอบคือพี่แวน ปวดท้องกะทันหัน เดินไม่ไหว”
เสียงหัวเราะเบา ๆ ดังจากกลุ่มข้าง ๆ
“เลยต้องเปลี่ยนเป็น… พี่ไดม่อนนะครับ!”
“ไอ้หยา…” ใครบางคนพึมพำ แต่เสียงของน้ำตาลชัดเจนกว่าใครเพื่
