ท้ารักใจสั่งมา

บทที่7. ตามตื๊อ |งานพิเศษ🔞

กันต์ได้แต่ส่ายหน้า เขาไม่สนใจริบบิ้นสาวน้อยดื้อรั้นนิสัยกระโตกกระตาก แถมยังรุกเข้าหาผู้ชายก่อนอย่างเธอ ก่อนที่เขาจะออกหน่วยทำหน้าที่อาสาอย่างเต็มภาคภูมิ

เวลาผ่านไปหลายวัน

ริบบิ้นพยายามส่งขนมให้กันต์ หลังจากที่รู้ว่าเขาเรียนช่างไหน ตึกคณะอะไร อีกทั้งเงินบริจาคก้อนโตก็ถูกนำเข้ามูลนิธิตามที่เคยได้กล่าวเอาไว้ ตัวเล็กจึงเริ่มมีอิทธิพลในชีวิตของเขาทีละน้อยอย่างไม่ทันตั้งตัว แม้จะถูกบ่นด่าต่อว่า แต่อีกฝ่ายก็ไม่เคยย่อท้อ เดินหน้าตามจีบชายหนุ่มในฝันของเธออย่างเต็มกำลัง

หน่วยกู้ภัย

"มาทุกวันไม่เบื่อบ้างหรือไง" ชายหนุ่มเอ่ยถามริบบิ้นที่นั่งถือขนมในกล่องช็อกโกแลต "แล้ววันนี้มาคนเดียวเพื่อนอีกคนไปไหน"

"ฝนติดธุระก็เลยมาไม่ได้ค่ะ อีกอย่างพวกหนูปิดเทอมแล้วนะคะ ตอนนี้หนูไม่ได้เรียนอยู่มัธยมแล้วล่ะค่ะ หนูกำลังจะเริ่มโตเป็นสาว"

"โตแต่ตัวนะสิไม่ว่า เหอะ"

"พี่กันต์ว่าหนูโตขึ้นไหมคะ"

"ไม่รู้ไม่ได้สังเกต"

"แต่หนูคิดว่าหน๊มหน่มหนูใหญ่ขึ้นนะคะ"

แอ่กกก แค่ก แค่ก

ขณะที่การกระดกน้ำอัดลมดื่ม เขาก็สำลักในทันทีเมื่อตัวเล็กพูดพลางแอ่นหน้าอกขึ้นมา ทำให้ชายหนุ่มรีบเบี่ยงหน้าหนี ถึงแม้เธอจะพ้นช่วงเยาวชน แต่ก็ยังเป็นเด็กวัยสดใสที่ยังไม่น่าผ่านมือชายใด

"เธอนี่มันเป็นผู้หญิงที่.." เสียงของกันต์ตวาด

"ทำไมต้องเสียงดังด้วยคะ"

"ช่างมันเถอะ! รีบกลับไปได้แล้วฉันจะทำงาน"

"ก็ได้ค่ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้หนูมาใหม่นะ"

"เด็กผู้หญิงที่ยังแบมือขอเงินพ่อแม่ไม่จำเป็นต้องซื้ออะไรมาฝากฉัน ถ้าเธอทำงานเองได้เมื่อไหร่แล้วอยากจะซื้ออะไรจะทำอะไรฉันจะไม่ว่าสักคำ รู้ไหมว่าฉันอึดอัดใจแค่ไหน ที่ต้องรับข้าวของกับขนมที่เธอใช้เงินผู้ปกครอง"

ทันทีสาวน้อยก็หน้าเสีย ริบบิ้นไม่ได้โง่ถึงขนาดที่จะไม่รู้ว่าสิ่งที่เขาพูดนั้นแปลว่าอะไร เธอเองรู้สึกเจ็บปวดอยู่ไม่น้อย เนื่องจากเกิดมาไม่เคยทำงาน แค่ขอเงินผู้เป็นแม่ก็พร้อมจะจ่ายให้ จนสุดท้ายจึงรีบพูดเพื่อตกปากรับคำอย่างดี

"ก็ได้ค่ะ ถ้าอย่างนั้น..หลังจากนี้หนูจะหางานทำแล้วเก็บเงินซื้อขนมให้พี่กันต์นะคะ"

"นี่เธอไม่เข้าใจที่ฉันพูดหรือยังไง"

"หนูเข้าใจทุกอย่างค่ะ ขอตัวกลับบ้านก่อนนะคะ"

"เฮ้อออ ตามใจเธออยากทำอะไรก็ทำ"

"ขอบคุณที่รับเพื่อนในโซเชียลหนูนะคะ อย่างน้อยหนูจะได้ดูรูปพี่ให้หายคิดถึง ในช่วงที่เราไม่ได้เจอกัน คืนนี้หนูขออนุญาตโทรไปหานะคะ"

ไม่รอให้อีกฝ่ายตอบ กลับสาวน้อยรีบวิ่งแจ้นออกไปจากที่พักสำหรับพนักงาน เธอขออนุญาตเข้ามารอชายหนุ่มเป็นประจำ เพราะความน่ารักสดใสจึงทำให้ผู้ชายและผู้หญิงที่อยู่ในหน่วยกู้ภัยแห่งนี้เอ็นดู

เวลา 19.00น

ครืนนน ครืนนน

"ทำไมถึงไม่รับโทรศัพท์นะ" หลังจากกินข้าวอาบน้ำเปลี่ยนชุดนอน ริบบิ้นก็รีบโทรหาชายหนุ่มที่เธอชอบพอ แต่ปรากฏว่าอีกฝ่ายไม่รับสาย เธอจึงตรงดิ่งไปยังโต๊ะ notebook สีชมพูสวยหวานสดใส ก่อนที่จะเปิดดูโซเชียลปรากฏว่าเขาเช็กอินไปเที่ยวกับเพื่อนที่คลับ

ริบบิ้นคิ้วขมวดอย่างไม่ชอบใจ ทั้งที่เธอบอกเขาล่วงหน้าว่าจะโทรหา แต่อีกฝ่ายกลับไม่รอรับ แถมยังไม่ส่งข้อความมาบอกว่าจะไปไหน ตัวเล็กรีบเปลี่ยนเสื้อผ้าเธอย่องเดินออกจากบ้านโดยที่ไม่มีใครสังเกตเห็น พร้อมเรียกแท็กซี่ไปยัง คลับ จุดที่เขาเช็กอิน

"อะ นี่ค่าตัวของเธอ" ชายคนหนึ่งยื่นเงินให้สาวสวยที่แต่งชุดวาบหวิว "วันนี้ไม่เสร็จเอาไปเท่านี้ก่อน"

"แค่ห้าร้อยเนี่ยนะ สักพันหนึ่งไม่ได้หรือพี่"

"ก็บอกแล้วไงว่าวันนี้พี่ไม่เสร็จ"

"โอ้ยยยย อมให้จนปากซีด! ทิปก็ไม่ให้"

"ไหนบอกว่ารับงานนี้เพื่อหาเงินพิเศษแค่นั้นไง ไม่ต้องงอแง พี่พอใจจะจ่ายแค่นี้ จะเอาหรือไม่เอา"

บทสนทนานี้กลายเป็นจุดสนใจของริบบิ้นในทันที จากพี่สาวสวมชุดวาบหวิวเดินออกไป เธอจึงรีบซอยเท้าไปหาผู้ชายกลุ่มหนึ่งที่ยืนพูดคุยพร้อมสูบบุหรี่พ่นควันโขมงไปทั่วบริเวณ

"สวัสดีค่ะหนูชื่อริบบิ้นนะคะ" สาวน้อยทักทาย

"มีอะไรครับตัวเล็ก"

"หนูอยากทำงานพิเศษแบบพี่คนนั้นน่ะค่ะ"

"ฮะ?! น้องว่าอะไรนะ"

"หนูอยากทำงานพิเศษแบบพี่คนนั้น"

"เท่าไหร่.."

"พวกพี่จะให้หนูเท่าไหร่คะ"

ชายหนุ่มจ้องมองอย่างพิจารณา หน้าตาสวยงามแสนซนรูปร่างทรวดทรงองค์เอวชัดเจน สักพักทั้งหมดก็มองหน้ากันก่อนที่จะเจรจา

"น้องรับงานพิเศษด้วยเหรอเนี่ย" ชายหนุ่มถาม "ผิวพรรณหน้าตาดีขนาดนี้ นึกว่าลูกคุณหนูคุณนาย"

"หนูอยากจะหาเงินใช้เองค่ะ"

"ถ้าอย่างนั้นต้องให้พวกพี่เช็กของก่อนนะ แล้วจะตีราคาให้ ว่าแต่เคยทำมากี่ครั้งแล้วล่ะ"

"ยังไม่เคยทำเลยค่ะ ครั้งนี้ครั้งแรก"

"ว้าววว งี้ราคาต้องสูงมากแน่ บริสุทธิ์ขนาดนี้"

"ให้หนูเริ่มทดลองงานเลยไหมคะ"

"จะให้พี่เช็กของสดๆ เลยเหรอ..ตรงนี้เนี่ยนะ"

กลุ่มชายหนุ่มมองซ้ายขวาห่างไปไม่กี่วาก็เป็นประตูเข้าคลับซึ่งมีผู้คนพลุกพล่าน

สักพักชายคนหนึ่งก็หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาก่อนที่จะเปิดคลิปวิดีโอบางอย่างแล้วยื่นให้

"รุมสวิงแบบนี้น้องไหวไหม"

"พะ พวกเขาแก้ผ้า แล้วนอนซ้อนกัน..ทำไมคะ!?!"