“แต่นิชาจะดูแลพวกมันอย่างดีเลยนะคะ” สาวน้อยยังคงพูดต่อด้วยความเสียดาย
“แต่พวกมันไม่สามารถอยู่กับหนูได้อยู่ดี ถ้าหนูพามันกลับไปด้วยอีกไม่นานพวกมันก็จะตาย เพราะนั่นไม่ใช่ที่ของพวกมันนะคะ หนูอยากให้เป็นอย่างนั้นเหรอ” ราเชนลูบหัวลูกสาวด้วยความรักใคร่
“น้องนนท์ไม่อยากให้พวกมันตายครับ น้องนิชา พี่ว่าเราเอามันไปปล่อยที่เดิมเถอะ” น้องนนท์พูดขึ้นทันที ก่อนจะจับมือน้องสาวเพื่อชวนออกไปปล่อยปูที่จับมาด้วยกัน
“นิชาไม่อยากให้พวกมันตาย นิชาเอามันไปปล่อยก็ได้ค่ะ” น้องนิชายิ้มให้พ่อกับแม่อีกครั้ง ก่อนจะวิ่งไปกับน้องนนท์อย่างว่าง่าย
“พี่เชนนี่เวลามีลูกดูอบอุ่นจังเลยนะคะ” นิชาดายิ้มให้สามี การกระทำเมื่อครู่นี้ของเขาอดทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นใจไปด้วยไม่ได้ ชายหนุ่มไม่คิดต่อว่าที่ลูกทำผิด แต่เขาเลือกที่จะสอนเด็กทั้งสองคนให้เข้าใจว่าสิ่งที่ทำไม่ถูกต้อง
“พูดแบบนี้กำลังจะบอกว่าที่ผ่านมาพี่ทำตัวไม่อบอุ่นหรือยังไง
