10
1038 Words
“วิมาดาเธอโชคร้ายชิงจากฉันไปก่อน ตอนนี้ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าพระเจ้าอยากแกล้งให้ฉันทรมานกับสภาพแบบนี้ หรืออยากให้ฉันชดเชยความผิดพลาดที่ครอบครัวฉันทำกับหนู” รังสิมันต์ยังคงพูดต่อ เพราะเรื่องในอดีตทำให้เขารู้ว่าหลายๆ อย่างต้องเปลี่ยนไป รวมถึงตัวตนของราเชน ลูกชายเพียงคนเดียวของเขาเช่นกัน
“นีลเชื่อว่าคุณวิมาดาเองจะต้องดีใจที่เห็นว่าคุณรังสิมันต์ยังแข็งแรงแล้วก็ฮึดสู้แบบนี้ค่ะ ไม่ต้องกังวลนะคะ นีลจะทำหน้าที่ของนีลให้ดีที่สุด” นิชาดาเอ่ยอย่างหลีกเลี่ยงที่จะพูดถึงเรื่องอดีต โดยที่รังสิมันต์เองก็เข้าใจดีและไม่ซักไซ้เธออีก
“ถ้าอย่างนั้นวันนี้หนูนีลไปพักผ่อนเถอะ พรุ่งนี้ค่อยเริ่มงานกันก็ได้”
“ขอบพระคุณนะคะ ถ้าคุณรังสิมันต์มีอะไรด่วนกดปุ่มเรียกนีลได้ตลอดนะคะ” ที่ห้องของรังสิมันต์มีปุ่มฉุกเฉินไว้สำหรับตามพยาบาล ซี่งปุ่มนี้ก็จะดังไปทั่วทั้งบ้านเพื่อให้ทั้งคนรับใช้ คนงาน รวมถึงชนัญญาเองได้รู้ว่ารังสิมันต์ต้องการความช่วยเหลือ
หลังออกจากห้องของรังสิมันต์แล้ว นิชาดาก็ลงมาห้องรับแขกข้างล่างเพราะคิดว่าชนัญญาคงอยู่ที่นี่ แต่แล้วก็ไม่พบตัว เธอเลยคิดว่าจะเดินไปที่สวนหลังบ้านเพื่อไปหาน้องนนท์ แต่พอกำลังจะออกจากห้องรับแขกเธอก็ต้องพบกับใครคนหนึ่งที่เดินเข้ามา พร้อมกับมองหน้าเธอด้วยความสงสัย
“เอ่อ…ขอโทษนะครับ ไม่ทราบว่าคุณ…” ภัคพลมองหญิงสาวร่างบางตรงหน้าด้วยความสงสัย ไม่ใช่แค่สงสัยในตัวเธอเท่านั้น แต่เขากำลังตะลึงในความสวยและน่ารักของเธอ ที่แม้จะแต่งแต้มเครื่องสำอางเพียงเล็กน้อย แต่ผู้หญิงตัวเล็กๆ คนนี้กลับมีแรงดึงดูดอย่างน่าประหลาดใจ
“สวัสดีค่ะ ฉันนีลค่ะ เป็นพยาบาลคนใหม่ของคุณรังสิมันต์” นิชาดาก้มทักทายผู้ชายตรงหน้าอย่างนอบน้อม ด้วยการแต่งกายของเขาทำให้เธอพอจะคาดเดาได้ว่าชายคนนี้จะต้องเป็นคนสำคัญของบ้านหลังนี้อย่างแน่นอน
“อ้อ จริงด้วยสิ เห็นชญาบอกว่าจะมีพยาบาลคนใหม่มา ผมภัคพลนะครับ เรียกว่าภัคก็ได้ เป็นกรรมการบริหารโรงพยาบาลเจ้าพระยา โรงพยาบาลของคุณรังสิมันต์นี่แหละครับ” ภัคพลแนะนำตัวอย่างเป็นมิตร
“ยินดีที่ได้รู้จักนะคะคุณภัค”
“ว่าแต่คุณนีลมาถึงนานแล้วเหรอครับ แล้วย้ายมาอยู่ที่นี่เลยไหม” ภัคพลเอ่ยถามอย่างใคร่รู้ หรือถ้าจะให้พูดตามตรงเขารู้สึกสนใจนิชาดาแบบที่ไม่เคยรู้สึกกับผู้หญิงคนไหนมาก่อน
“เอ่อค่ะ นีลกับลูกย้ายมาอยู่ที่นี่ค่ะ” นิชาดาตอบอย่างเป็นมารยาท
“ลูก?” คำตอบนั้นทำเอาภัคพลอึ้งไปครู่หนึ่ง เพราะไม่คิดว่าผู้หญิงที่กำลังสวยสะพรั่งรุ่นราวคราวเดียวกับชนัญญาจะเป็นคุณแม่เสียแล้ว
“แฮ่ม คุยอะไรกับเพื่อนของนีลคะพี่ภัค อย่าบอกนะว่า…”
“เปล่าสักหน่อย พี่ก็แค่แนะนำตัวกันเท่านั้นเอง” ภัคพลรีบพูดขึ้นเมื่อชนัญญาเดินเข้ามาถามด้วยสายตาแกล้งจับผิด
“ชญาก็ไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย ร้อนตัวทำไมกัน” ชนัญญามองภัคพลด้วยสีหน้าขำขัน ก่อนจะหันไปหานิชาดา
“เป็นไงบ้าง ตอนนี้น้องนนท์กำลังวิ่งเล่นกับพี่น้อยหน่าสนุกเลยแหละ” ชนัญญาบอกเพื่อนรักด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
“ตายจริง กวนพี่น้อยหน่าแย่เลย ถ้าอย่างนั้นฉันขอตัวไปดูลูกก่อนนะ ขอตัวนะคะคุณภัค” นิชาดาพูดขึ้น ก่อนจะรีบเดินจากไปทันที
“แหม มองตามตาไม่กะพริบเลยนะคะพี่ภัค สนใจเพื่อนของชญาหรือไง” ชนัญญาเอ่ยถามภัคพลอย่างรู้ทัน
“สนใจแล้วจะทำไรได้ คุณนีลมีลูกแล้วนี่” ภัคพลพูดอย่างท้อใจ ใครจะคิดว่าโชคชะตาจะกลั่นแกล้งเขาเช่นนี้ อุตส่าห์ได้เจอรักแรกพบแต่กลับพบว่าหญิงสาวมีเจ้าของเสียแล้ว
“มีลูก แต่ยังไม่มีคนรักนะคะ” ชนัญญาเอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้ม
“หมายความว่า…”
“นีลยังโสดค่ะ มีแค่น้องนนท์” ชนัญญาตอบสั้นๆ เพียงเท่านี้ภัคพลก็พอเข้าใจได้ว่าตอนนี้หญิงสาวไม่มีใคร และเขาเองก็ไม่นึกจะถามถึงพ่อของเด็กเช่นกัน
“แปลว่าพี่ก็มีความหวังสินะ” คราวนี้ชายหนุ่มยิ้มออกมาทันที เขาไม่เคยนึกรังเกียจผู้หญิงที่ผ่านผู้ชายมาแล้ว ขอเพียงผู้หญิงคนนั้นเป็นคนดีและเข้ากับเขาได้ก็เพียงพอแล้ว
“ไม่รู้สิคะ อันนี้คงต้องให้นีลตอบเอง ว่าแต่พี่ภัคมาโดยไม่บอกกล่าวแบบนี้มีเรื่องอะไรหรือเปล่า” คราวนี้ชนัญญาเอ่ยถามอย่างเคร่งเครียด เพราะปกติภัคพลไม่ได้มาหาเธอที่บ้านบ่อยๆ นัก
“จริงสิ ที่พี่มาเพราะมีเรื่องสำคัญจะบอก ตอนนี้หุ้นของโรงพยาบาลท่าไม่ดีเลย หุ้นส่วนหลายๆ คนเริ่มมีปัญหาและเริ่มไม่ไว้วางใจการบริหารงานของพวกเรา” ภัคพลพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด
“ได้ไงกันคะ รายได้ช่วงที่ผ่านมาเราก็ไม่มีปัญหาอะไร แถมสาขาที่ต่างประเทศที่พี่เชนดูแลอยู่ก็ไปได้สวย ทำไมถึงมีปัญหาขึ้นมาได้” ชนัญญาเอ่ยด้วยความเครียดไม่ต่างกัน
“ที่ประชุมวันนี้รู้สึกไม่สบายใจหลังจากเกิดอุบัติเหตุของครอบครัว ทำให้คุณวิมาดาเสียชีวิต และคุณรังสิมันต์เองก็เจ็บหนักต้องทำการรักษา หุ้นส่วนหลายคนกังวลว่าการบริหารงานจากนี้จะมีปัญหาเพราะขาดแม่ทัพใหญ่อย่างคุณรังสิมันต์ไป” ภัคพลเอ่ยขึ้น แม้ว่าเขาเองจะเป็นกรรมการบริหาร แต่ประธานใหญ่ที่มีหน้าที่ในการตัดสินใจทุกอย่างก็คือรังสิมันต์อยู่ดี
- Writer
