เกลียดดีนัก รักซะงั้น

บทที่4

นิชา ปาริสรา จอมทัพ นั่งตัวตรงอยู่ที่โซฟารับแขกภายในบริษัทรักบ้านของธนัตถ์อย่างสงบเสงี่ยมเจียมตัว โดยเฉพาะนิชาที่ดูจะนิ่งเงียบเป็นพิเศษ ไม่ได้เข้าไปวุ่นวายกับธนัตถ์แต่อย่างใด เพราะวันนี้คนทั้งสามมาเพื่อยื่นหนังสือฝึกงานและเอกสารต่างๆ และนิชาก็ได้ไตร่ตรองมาอย่างดีเยี่ยมแล้วว่าวันนี้เธอควรอยู่อย่างเงียบๆ ไม่เข้าไปกวนประสาทธนัตถ์ให้อารมณ์เสียเพราะมันจะส่งผลต่อการยื่นเอกสารฝึกงานของเธอและเพื่อนอีกสองคนแม้เธอจะมีกองกำลังหนุนหลังที่แข็งแกร่งอย่างคุณป้าประไพ แต่เพื่อนอีกสองคนของเธอไม่ได้อยู่ในการคุ้มครองนั้นเธอจึงไม่ขอเลี่ยงจะดีกว่า

“น้องน้ำชาเดี๋ยวพาเพื่อนไปกรอกเอกสารที่ฝ่ายบุคคลนะคะ เสร็จแล้วก็พากันไปที่ห้องคุณเรย์นะคะ เดี๋ยวคุณเรย์จะเรียกเข้าสัมภาษณ์ทีละคนค่ะ น้องน้ำชารู้จักห้องทำงานคุณเรย์ใช่มั้ยคะ” พนักงานประชาสัมพันธ์ของบริษัทเอ่ยขึ้นด้วยรอยยิ้มเป็นมิตร

“รู้จักค่ะ อยู่ข้างๆห้องพี่ธีร์ใช่มั้ยคะ

“ใช่ค่ะ”

“โอเคค่ะ ขอบคุณนะคะ” พูดจบนิชาก็พาเพื่อนๆ เดินไปยังห้องจุดหมายปลายทางทันที

“ทุกคนเขารู้จักแกหมดเลยเหรอวะไอ้ชา” ระหว่างที่เดินไปจอมทัพก็เอ่ยถามขึ้น แต่ปราริสราก็ชิงพูดตอบออกมาก่อนที่นิชาจะได้อ้าปากพูดด้วยซ้ำ

“ถามโง่ๆ อีกแล้วไอ้จอม แกลืมไปแล้วหรือยังไงว่าไอ้ชามันตามติดชีวิตพี่ธีร์ของมันมากี่ปี เข้านอกออกในบริษัทนี้ก็ร้อยครั้ง ทำไมพนักงานที่นี่จะไม่รู้จักมัน”

“เออว่ะ มันก็จริงของแก...แล้วตกลงแกจะบอกฉันได้หรือยังว่าเรื่องของแกกับพี่ธีร์ที่เกิดขึ้นเมื่อห้าปีก่อนมันคืออะไร ทำไมเขาถึงได้ตั้งแง่รังเกียจแกขนาดนี้” นิชาถอนหายใจออกมาเบาๆ เธอก็นึกว่าจอมทัพลืมเรื่องนี้ไปแล้วเสียอีก ที่ไหนได้ความอยากรู้อยากเห็นยังอยู่เหมือนเดิมไม่ได้มีทีท่าว่าจะลดลงเลยสักนิด

“เอาไว้เรายื่นเอกสารเสร็จเรียบร้อยก่อนแล้วฉันจะเล่าให้ฟังแต่....แกต้องเลี้ยงชาบูฉัน โอเค๊”

“ไอ้ขี้งก” จอมทัพพูดออกมาด้วยความระอากับความขี้งกของเจ้าเพื่อนตัวดีที่ขยันมีข้อแลกเปลี่ยนมาเอาเปรียบเขาตลอดเวลา

“งั้นแกก็ไม่ต้องรู้”

“งื้อ ได้ไงล่ะ โอเคๆๆ เลี้ยงก็เลี้ยง”

“ขอบคุณนะคะจอมทัพเพื่อนรัก” ยื่นมือมาดึงแก้มของจอมทัพเล่นอย่างหมั่นเขี้ยว แต่อยู่ดีก็ถูกปาริสราสะกิดที่แขนเป็นการเรียกพร้อมกับส่งสายตาเป็นเชิงบอกให้นิชาหันกลับไปมองด้านหลัง นิชาเลยหันไปมองตามที่เพื่อนบอกก็เห็นกับคนตัวสูงยืนตีหน้ายักษ์พร้อมจะแยกเขี้ยวใส่เธอทุกเวลาอยู่ด้านหลัง นิชาไม่ได้สนใจหน้าขรึมนั้นแม้แต่น้อย เดินฉีกยิ้มเข้าไปหาชายหนุ่มทันที

“สวัสดีค่ะพี่ธีร์ พี่ธีร์จะไปไหนคะ” เอียงคอมองหน้าเอ่ยถามเสียงใสแจ๋ว

“ยุ่ง” นั่นไง!! เจอหน้ากันทีไรก็ทักทายกลับมาจนเธอน้ำตาแทบไหลทุกทีไป

สู้โว้ยนิชา เจอแค่นี้จิ๊บๆ หน้ามึดเข้าไว้ คิดแล้วนิชาก็ฉีกยิ้มส่งให้ธนัตถ์อีกครั้ง

“นิชาพาลูกปลากับจอมทัพมายื่นเอกสารฝึกงานค่ะ” เขาไม่ได้ถามหรอกแต่เธออยากพูดเพราะถ้ารอให้เขาถามมันก็คงไม่มี ส่วนคนที่ถูกพูดถึงก็รีบยกมือไหว้ธนัตถ์ทันที

“สวัสดีค่ะ/สวัสดีครับ” ธนัตถ์รับไหว้พร้อมกับส่งยิ้มน้อยๆ ไปให้ เป็นรอยยิ้มที่นิชารู้สึกอิจฉาเพื่อนทั้งสองคนเพราะธนัตถ์ไม่เคยยิ้มให้เธอเลยสักนิด

“สวัสดีครับ แล้วนี่ไปกรอกเอกสารกันมาหรือยัง” เอ่ยถามเสียงนุ่ม งื้อออ!! นิชาอิจฉาอีกแล้วน้ำเสียงนุ่มแบบนี้เป็นมิตรแบบนี้ทำไมเธอถึงไม่เคยได้รับเลยนะ น้อยใจโว้ย

“ยังค่ะ กำลังจะไปที่ฝ่ายบุคคลค่ะ”

“ยังผมฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับพี่ธีร์ เพิ่งเคยเห็นพี่แบบใกล้ พี่เท่ห์มากเลยครับ” จอมทัพมองธนัตถ์ด้วยความชื่นชม ไม่ได้พูดอวยเพื่อที่อยากจะให้ธนัตถ์รับเข้าฝึกงานแต่อย่างใด แต่เขาพูดจริงๆ ธนัตถ์เป็นคนรูปร่างสูงใหญ่ตามฉบับลูกครึ่งนัยน์ตาสีน้ำตาล แพขนตาที่หนายิ่งกว่าผู้หญิงนั้นทำให้ดวงตาคู่นั้นดูมีเสน่ห์ขึ้นไปอีก ใบหน้าคมคาย ตาโตจมูกโคตรโด่ง ริมฝีปากแดงระเรื่อนิดๆอย่างผู้ชายสุขภาพดี และอีกอย่างที่ทำให้ธนัตถ์ดูดีมีเสน่ห์สำหรับจอมทัพก็คือไรเคราก็อยู่บนใบหน้า มันทำให้ธนัตถ์ดูเท่ห์จริงๆ ในความรู้สึกของจอมทัพ เท่ห์จนเขาเป็นผู้ชายด้วยกันยังอิจฉา

“น้อยๆหน่อยไอ้จอม คิดอะไรกับพี่ธีร์ของฉันหรือเปล่าเนี่ย” คำว่าพี่ธีร์ของฉัน ทำให้ธนัตถ์หุบยิ้มลงแทบจะทันที

“ใครเป็นของเธอ” เอ่ยถามเสียงห้วนใบหน้าแสดงความไม่พอใจออกมาอย่างไม่ปิดบัง จนนิชาหน้ามุ่ยลงนิดหนึ่ง ย้ำ!! นิดหนึ่งเท่านั้นก่อนจะส่งยิ้มหวานไปให้

“ก็พี่ธีร์ไงคะ”

“นี่ธะ...” ไม่รอให้ธนัตถ์พูดอะไรตอบกลับมาจนจบนิชาก็รีบพูดแทรกขึ้นมาทันที

“ชาขอตัวไปกรอกเอกสารที่ฝ่ายบุคคลก่อนนะคะ ป่ะ พวกเรา”

“พวกเราขอตัวก่อนนะคะพี่ธีร์สวัสดีคะ”

“สวัสดีครับ” ปาริสราและจอมทัพเอ่ยพร้อมกับยกมือไหว้ลาธนัตถ์ที่ก็รับไหว้ด้วยเช่นกันก่อนทั้งหมดจะเดินจากไป ธนัตถ์ถึงกับลอบถอนหายใจออกมาอย่างเหนื่อย ชีวิตของเขานับจากนี้ไปคงมีเรื่องวุ่นวายน่ารำคาญมาให้ปวดหัวไม่เว้นแต่ละวันแน่เมื่อยัยเด็กแสบต้องมาอยู่ใกล้เขาแบบนี้ คิดแล้วก็ได้แต่ถอนหายใจอีกครั้ง ก่อนจะก้าวเดินเพื่อออกไปพบลูกค้าที่นัดไว้แต่ก็ก้าวไปยังไม่ถึงสองก้าวก็ถูกมือที่ไหนก็ไม่รู้มาจับมือธนัตถ์ไว้จากทางด้านหลัง ร่างสูงหันกลับมามองขมวดคิ้วเข้าหากันเมื่อเห็นคนที่ยืนยิ้มอยู่

“ตั้งใจทำงานนะคะชาเป็นกำลังใจให้” พูดจบก็รีบวิ่งไปหาเพื่อนทันที โดยไม่รอฟังคำด่าจากธนัตถ์เลยสักนิด

“ฮึ่ย ให้มันได้อย่างนี้สิ” พึมพำออกมาเบาๆ ก่อนจะเดินออกจากบริษัทไป

เสียงถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกของทั้งสามคนดังขึ้นโดยพร้อมเพรียงกันอย่างมิได้นัดหมายด้วยความโล่งอกที่การยื่นเอกสารฝึกงานผ่านพ้นไปได้ด้วยดี ขณะที่คนทั้งสามกำลังนั่งทานชาบูเพื่อฉลองกันอย่างเอร็ดอร่อย

“ในที่สุดฉันก็ได้งานที่เดียวกันกับพี่ธีร์สักที” นิชาพูดไปยิ้มไปอย่างมีความสุขส่วนมือก็ทำหน้าที่คีบเนื้อหมูติดมันสไลด์บางๆ เข้าไปในปากคำแล้วคำเล่า

“ส่วนฉันก็ดีใจที่ไม่ต้องตะเวนหาบริษัทฝึกงานให้เมื่อย ต้องขอบคุณอานิสงส์ของแกนะเนี่ยยัยชา”

“ส่วนฉันก็ต้องมานั่งรับกรรมเลี้ยงชาบูพวกแกสองคนไปตามระเบียบเหอะ” จอมทัพบ่นออกมาอย่างมาจริงจังอะไร แต่กลับได้ค้อนวงใหญ่จากเพื่อนสาวสองคนมาเป็นการตอบแทน

“ทีเลี้ยงเพื่อนล่ะบ่นเป็นหมีกินผึ้ง ทีเลี้ยงสาวๆ ฉันไม่เห็นแกจะบ่นอะไรเลยสักคำ” นิชาพูดประชดออกมาด้วยความหมั่นไส้ ผู้ชายเป็นแบบนี้เหมือนกันหมดมั้ยนะ

“อย่าพูดมากไอ้ชา...เล่าเรื่องของแกมาดีกว่า เพราะฉันอยากจะรู้เต็มทนแล้ว เร็ว” พูดเร่งเร้าพร้อมกับวางตะเกียบลงนั่งกอดอกเตรียมตัวฟังอย่างตั้งอกตั้งใจ และนิชาก็คงจะเฉไฉต่อไปอีกไม่ได้ แม้เธอจะไม่อยากรื้อฟื้นหรือพูดถึงมันอีกก็ตามแต่เมื่อรับปากจอมทัพผู้ที่มีความอยากรู้อยากเห็นไปแล้วแถมจอมทัพก็ยังพาเธอมาเลี้ยงชาบูแล้วด้วยก็คงหมดหนทางที่จะเลี่ยงได้อีก

“นี่ฉันต้องเล่าจริงๆเหรอวะ”

“เออ” นิชาถอนหายใจออกมาดังๆ ก่อนจะเริ่มเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อห้าปีที่ผ่านมา

“สัญญาก่อนว่าถ้าฉันเล่าให้แกฟังจบ แกห้ามเกลียดฉัน ด่าฉัน ว่าฉันหรือล้อฉันเด็ดขาด”

“เออ รีบๆเล่ามา” ยิ่งเห็นท่าทีและคำพูดของเพื่อนสาวจอมทัพก็ยิ่งอยากรู้เพิ่มขึ้นไปอีกเป็นเท่าตัว นิชาหันมามองหน้าปาริสรานิดหนึ่งก่อนจะได้รับการพยักหน้าของปาริสราเป็นการบอกว่าเล่าๆ ไปเถอะเรื่องมันก็มาถึงขนาดนี้แล้ว

“ย้อนไปเมื่อห้าปีก่อน ตอนนั้นบ้านฉันกับบ้านพี่ธีร์อยู่ติดกัน เราสองครอบครัวสนิทกันมากเพราะแม่พี่ธีร์กับม๊าฉันเป็นเพื่อนกัน ตอนนั้นฉันอายุสิบห้าฉันเอากับข้าวไปให้บ้านพี่ธีร์แต่พอกลับออกมาไม่รู้มีรถจากที่ไหนขับพุ่งตรงเข้ามาหาฉัน แต่โชคดีที่พี่ธีร์มาดึงตัวฉันหลบได้ทัน และตั้งแต่นั้นมาฉันก็รู้สึกชอบพี่ธีร์ ชอบแบบที่ไม่ใช่ความรู้สึกของพี่ชายกับน้องสาว ทุกครั้งที่อยู่กับพี่ธีร์เขาดูแลฉันดีมากเหมือนฉันเป็นน้องสาวคนหนึ่งก็ว่าได้ เพราะพี่ธีร์เป็นลูกคนเดียว พี่ธีร์ดูแลเอาใจใส่ฉันดีทุกอย่างในทุกๆเรื่อง จนมันทำให้ฉันคิดว่าพี่ธีร์ก็อาจจะชอบฉัน เหมือนกัน แต่พอเวลาล่วงเลยมาจนฉันอยู่ ม. 5จะขึ้น ม. 6 ตอนนั้นพี่ธีร์ก็น่าจะอายุประมาณยี่สิบสองและกำลังจะเรียนจบปริญญา” นิชาหยุดชะงักสูดลมหายใจเข้าปอดลึกๆอีกครั้งพลางคิดไปถึงเหตุการณ์ในวันนั้นก่อนจะเริ่มเล่าต่อ

“วันนั้นพี่ธีร์พาผู้หญิงคนหนึ่งเข้าบ้านและบอกกับคุณป้าว่าผู้หญิงคนนั้นคือแฟนที่คบกันมาปีกว่า...วินาทีที่ฉันรู้เรื่องนี้ฉันช็อคมาก เหมือนมีคนเอาไม้หน้าสามมาฟาดที่หัวอย่างจัง ทั้งๆตลอดเวลาที่ผ่านมาพี่ธีร์ดูแลเอาใจใส่ฉันดีมากมาตลอด”

“แล้วแกทำยังไงต่อวะ” จอมทัพเอ่ยถามขึ้นด้วยความอยากรู้ที่เพิ่มพูนมากขึ้นกว่าเดิม

“พอผู้หญิงคนนั้นกลับ ฉันก็เลยเข้าไปถามพี่ธีร์ถึงความสัมพันธ์ของพี่ธีร์กับผู้หญิงคนนั้น แล้วพี่ธีร์ก็ยืนยันเสียงแข็งอย่างจริงจังว่าคบกับผู้หญิงคนนั้นจริงๆ ตอนนั้นฉันเหมือนคนสติแตกโวยวายเสียงดังด้วยความไม่พอใจและก็บอกพี่ธีร์ไปว่าฉันชอบเขา แต่คำตอบที่ได้กลับมาจากพี่ธีร์คือเขารักฉันแบบน้องสาวคนหนึ่งเท่านั้น”

“เรื่องมันก็น่าจะจบนี่น่า พี่ธีร์เขาก็ไม่น่าจะเกลียดแกขนาดนี้” จอมทัพเอ่ยถามออกมาอีกครั้ง นิชาถอนหายใจออกมาเบาๆ เมื่อนึกถึงจุดแตกหักของเธอกับธนัตถ์

“ใช่ มันน่าจะจบ ถ้าบังเอิญฉันกับยัยลูกปลาไม่ไปเห็นแฟนของพี่ธีร์เดินควงอยู่กับผู้ชายคนอื่นในห้าง พอตกเย็นฉันก็เลยมาหาพี่ธีร์ที่บ้าน แต่พี่ธีร์ก็ดันพาแฟนเขามาด้วย ฉันหาจังหวะที่จะบอกเรื่องนี้อยู่นานและเหมือนสวรรค์จะเป็นใจที่คุณป้าเรียกแฟนพี่ธีร์เข้าไปช่วยทำกับข้าวในครัว ฉันก็เลยขึ้นไปหาพี่ธีร์บนห้อง พี่ธีร์ตกใจมากพร้อมกับไล่ฉันออกจากห้องแต่ฉันก็ยังหน้ามึนไม่ยอมออก พร้อมกับเล่าเรื่องที่ฉันไปเจอแฟนพี่ธีร์ที่ห้าง แต่มันน่าตลกตรงที่พี่ธีร์ไม่เชื่อใจฉันเลยสักนิด ไม่เชื่อไม่ว่าแถมหาว่าฉันใส่ร้ายแฟนเขาอีก เจ็บใจชะมัด คนอุตส่าห์หวังดี”

“หวังดีหรืออยากได้เขากันแน่วะ”

“ก็เพราะว่าอยากได้นั่นแหละ ฉันเลยทำอะไรบ้าๆขาดสติลงไป พอพี่ธีร์ไล่ฉันก็ไม่ยอมออก แถมยังบ้าไปกอดเอาไว้อีก เท่านั้นยังไม่พอฉันยังประกบจูบปากพี่ธีร์อีก และจังหวะนรกหรืออะไรก็ไม่รู้ทำให้แฟนของพี่ธีร์รวมทั้งคุณป้าเปิดประตูห้องมาเจอฉันกำลังบดจูบพี่ธีร์อยู่ พี่ธีร์รีบผลักฉันออกแต่มีเหรอที่ฉันจะยอมถอยห่างพี่ธีร์ แถมยังประกาศกล้าต่อหน้าต่อคุณป้าและแฟนพี่ธีร์อีกว่าฉันรักพี่ธีร์...เท่านั้นยังไม่พอนะฉันยังฉีกหน้าแฟนพี่ธีร์ถึงเรื่องที่ฉันเจอเขากับผู้ชายคนอื่นจนแฟนพี่ธีร์ร้องไห้โฮออกมาแล้ววิ่งหนีออกจากบ้านไปเลย และความชั่วร้ายของฉันก็ยังไม่จบอยู่แค่นี้ หลังจากนั้นไม่กี่วันฉันก็เข้าไปหาคุณป้า บอกกับคุณป้าว่าฉันรักพี่ธีร์อยากแต่งงานกับพี่ธีร์และคุณป้าก็ดูเหมือนจะเออออห่อหมกไปกับสิ่งที่ฉันพูดเห็นดีเห็นงามไปด้วย...และเหตุการณ์ที่ทำให้ฉันแตกหักกับพี่ธีร์จริงๆ ก็คงจะเป็นเหตุการณ์ที่ฉันหน้ามืดตามัวแอบย่องเข้าไปหาพี่ธีร์ให้ห้องนอนของเขาในคืนวันนี้ที่ฉันไปบอกคุณป้าว่าฉันอยากแต่งงานกับพี่ธีร์ พี่ธีร์ตกใจมากรีบลากฉันออกมาจากห้องนอน แถมยังพูดใส่หน้าฉันอย่างแรงว่า..." นิชานึกไปถึงคำพูดของธนัตถ์ที่ยังดังก้องอยู่ในหูของเธอมาตลอดห้าปี

ฉันไม่มีวันรักเธอหรอกยัยเด็กแก่แดด นิชาถอนหายใจออกมาเบาๆ โดยมีจอมทัพนั่งอ้าปากค้างหลังจากฟังที่นิชาเล่า

"และหลังจากวันนั้นพี่ธีร์ก็เปลี่ยนไปเป็นคนละคน ไม่ยอมพูดจาดีๆกับฉันอีกเลย แถมยังสร้างกำแพงกันฉันออกมาจากชีวิตเขาอีกต่างหาก แม้ว่าฉันจะขอโทษหรือทำดีด้วยยังไงพี่ธีร์ก็ไม่ยอมฟังฉันเลยนี่สิ พี่ธีร์พี่ชายที่น่ารักของฉันหายไปตั้งแต่วันนั้น เฮ้อ!” จอมทัพอึ้งไปชั่วครู่เมื่อได้ฟังวีรกรรมทั้งหมดของเพื่อนสาวที่ผ่านมาก่อนจะพูดตอบกลับมา

“ไอ้ชา สมควรแล้วที่แกจะถูกพี่ธีร์เขาเกลียดอ่ะ ร้ายฉิบหายเลยผู้หญิงดีๆที่ไหนเขาไปบอกแม่ผู้ชายว่าอยากแต่งงานกับลูกชายเขาวะ แล้วผู้หญิงดีๆที่ไหนเขาขึ้นไปหาผู้ชายถึงห้องนอนวะ”

“ก็บอกแล้วไงว่าตอนนี้มันขาดสติยั้งคิด รู้แต่ว่าฉันชอบพี่ธีร์มากๆและก็อยากได้เขามาเป็นแฟนแต่พอเห็นเขามีแฟนความหึงความหวงไม่อยากเสียเขาไปมันก็ทำให้ฉันขาดสติ แล้วใครมันจะไปคิดว่าพี่ธีร์กับแฟนจะเลิกกันจริงๆตามคำสั่งของคุณป้าล่ะ” ใช่! ใครมันจะไปคิดว่าคำสั่งของคุณป้าจะมีอิทธิพลขนาดนั้น แม้จะรู้สึกผิดกับสิ่งที่ทำลงไปแต่ถ้าย้อนเวลากลับไปแก้ไขอดีตได้เธอก็คงเลือกที่จะเหมือนวันนั้นอยู่ดี เพราะเธอเลือกแล้วว่าธนัตถ์คือผู้ชายที่เธอจะรักเพียงคนเดียว

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

น้ำชาาาาาาาา!!!!!!! หนูจะขึ้นไปหาผู้ชายบนห้องนอนแบบนั้นไม่ได้นะลูก แม้หนูจะรักเขามากขนาดไหนก็ตาม หมดกันนางเองฉัน

ก็สมควรท่ี่พี่ธีร์เขาจะกลัวอ่ะลูก

อ่านแล้วเป็นยังไงกันบ้างเอ่ย อย่าลืมคอมเม้นให้กำลังไรท์กันด้วยนะคะ