อยากเป็นสามีของเธอ

บทที่5 แพ้น้ำตาหญิง

นกน้อยเบือนหน้าหนีมองวิวด้านนอกลอดผ่านกระจกรถกำลังเคลื่อนตัวออกจากไร่แสงจันทร์ เธอโกรธตัวเองที่ไม่สามารถหลบหนีจากการันย์พ้น ท่ามกลางความอึดอัดนั่งนิ่งเงียบตลอดทาง ร่างสูงลอบมองหญิงสาวโตเต็มวัยกำลังตั้งแง่งอนเขาอยู่

การันย์รู้สึกผิดเต็มอก แต่จะให้เขาทำอย่างไรได้ในเมื่อนกน้อยกำลังตีปีกโบยบินหนีจากเขา และความอดทนมันก็มีขีดกำจัดเกินกว่าปล่อยให้เธอเป็นอิสระ และวันนี้ถ้ายังไม่ได้รวบหวงรวบหางนกน้อยมาเป็นเมียก็อย่าเรียกเขาว่าคุณการันย์แล้วกัน

จวบจนกระทั่งรถเคลื่อนตัวมาจอดตรงหน้าที่พักระดับสูงสุดชั่วคราว การที่ชายหนุ่มมาเที่ยวพักผ่อนที่ไทยครั้งนี้ไม่จำเป็นต้องมีบอดี้การ์ดฝีมือดีระดับนับสิบคนมาคุ้มกันเหมือนอยู่ที่ลอนดอน เกรงว่าคนที่นั่งอยู่ข้างกายจะตกใจหนีเตลิดไปเสียก่อน

“ลงมาครับน้องนกน้อยของพี่”

“ไม่ลง กรุณาพาฉันกลับบ้านด้วย คุณการันย์”

นกน้อยเชิดหน้าตอบเสียงสะบัดห้วน ๆ ใส่กับคนไม่เคยนับถือว่าเป็นเพื่อนพี่ชาย นับตั้งแต่คืนงานแต่งพี่ชายเธอก็ถูกเขาลวนลาม ปล้นจูบแรกไป เธอหวาดหวั่นกับการอยู่ใกล้ชิด ข้อมือเรียวถูกเขาฉุดดึงกระชากลงมาจากรถ

“ถ้าน้องยังทำตัวแข็งข้อ ดื้อด้านใส่ว่าที่ผัวอีก อย่าหวังว่าคืนนี้จะได้กลับบ้าน” ในเมื่อเขาเตือนดี ๆ ไม่ฟัง จำเป็นต้องใช้ไม้แข็งจัดการเด็กดื้อ

“ปล่อยฉันลงเดี๋ยวนี้นะคุณการันย์ ฉันไม่ไปกับคุณ ฉันจะฟ้องพี่เซตว่าคุณรังแกน้องสาวเขา”

“ฟ้องไปเลย พี่ไม่สน!”

การันย์ทำหน้ายียวนใส่นกน้อย เธอหวีดร้องสุดเสียงด้วยความตกใจเพียงถูกเขาช้อนอุ้มร่างเล็กพาดบ่าพาเดินเข้าไปรวดเร็ว กำปั้นน้อย ๆ ดิ้นรนทุบตีระดมแผ่นหลังแกร่งรุนแรง เขาไม่เจ็บแค่แสบ ๆ คัน ๆ เด็กดื้อไม่ยอมทำตามคำสั่งก็ต้องเจอบทลงโทษแบบนี้แหละ

คนสนิทมองเจ้านายช้อนอุ้มร่างบอบบางแต่ฤทธิ์เยอะเข้าสู่ข้างในห้องพักโรงแรมหรูหราที่มีระบบรักษาความปลอดภัยสูงแอบเป็นห่วงคุณผู้หญิงจะบอบช้ำจากเงื้อมมือเสือร้ายที่ซุกซ่อนไว้ น้อยคนรู้ว่าเจ้านายสร้างภาพลักษณ์สุภาพบุรุษแสนดีเพื่อทำการโปรโมตสินค้าแก่พวกสื่อข่าว

ความจริงการันย์คือเพลย์บอยร้ายกาจระดับเสือร้ายตัวพ่อ ก็ได้แต่หวังว่าเจ้านายมีความอดทนต่อคุณหนูนกน้อยจะไม่รุนแรงไปมาก

การันย์โมโหเดือดดาลที่ถูกเธอท้าทายเขา วินาทีนี้เขาไม่ฟังคำร้องขอเว้าวอนอะไรทั้งสิ้น ชายหนุ่มแบกร่างนกน้อยเข้ามาข้างในห้องพักชั้นสูงสุด นกน้อยหอบหายใจแรงพลางหันมองซ้ายขวาแอบหวาดกลัวว่าเขาจะทำอะไรอย่างที่ว่าจริง

จนกระทั่งเขาวางร่างเล็กลงบนเตียงกว้างอย่างแรง เธอพยายามพลิกตัวหนีแต่กลับกลายว่าเป็นการเชิญชวนเขากระโจนเข้าหา นกน้อยกัดปากแน่นด้วยความเขินอาย

หน้าแดงก่ำร้อนผ่าวหลังถูกร่างสูงคร่อมทาบทับและจรดลมหายใจเป่าร้อนลงแผ่นหลังขาวเนียนที่เปิดกว้างชวนเซ็กซี่ สร้างอารมณ์ดิบเถื่อนของเขาตื่นขึ้น อดใจที่จะขบเม้มสร้างรอยแดง ๆ อย่างหมั่นเขี้ยวไม่ได้

กลิ่นกายหอมหวานทำให้เขาแอบสูดดมมัน การันย์โกรธเธอที่แต่งตัวล่อตาผู้ชายต่างหาก เปิดไหล่กว้าง โชว์อกอวบอิ่มใหญ่คู่แฝด กระโปรงสั้นรัดรูปจนแทบเห็นสะโพกผายกลมกลึง เขาหวง หวงทุกอย่างที่เป็นของนกน้อย

“คนอันธพาล! พานกน้อยกลับบ้านเถอะ พี่การันย์”

นกน้อยเม้มปากกำมือแน่น กัดฟันยอมอ้อนวอนพูดจาอ่อนหวานเรียกตัวเองว่านกน้อยตามที่เขาต้องการ แต่ขอโทษเขาไม่ใช่พ่อพระที่จะยอมใจอ่อนยวบกับมารยาหญิง

“สายเกินไปแล้วละนกน้อย พี่เคยอดทนไม่ทำอะไรน้องตั้งหลายครั้งเพราะยังเห็นว่านกน้อยยังเรียนไม่จบ แต่คราวนี้พี่ไม่รออะไรอีก วันนี้นกน้อยจะต้องเป็นของพี่”

การันย์คำรามกราดเกรี้ยวใส่นกน้อย ก่อนขบเม้มดูดดึงทำรอยแดงจุดซอกคอขาวเนียนด้านหลังด้วยความหลงใหล

มืออีกข้างที่ว่างจับยึดตรึงข้อมือสองข้างของหญิงสาวไว้กับที่นอน นกน้อยหลับตาลงรวดเร็ว หัวใจดวงน้อยเต้นโครมครามแทบทะลุออกมานอกอกพยายามข่มมันไว้ว่าเธอตื่นกลัว

ร่ำร้องในใจว่าจะมาเสียตัวให้ผู้ชายเจ้าชู้ถ้าไม่อยากถูกเสียใจภายหลังกับสิ่งที่หวนคืนกลับมาไม่ได้ นกน้อยคิดวิธีงัดเอาจริตเสแสร้งมารยาหญิงที่เคยเห็นอ้อนรักทำกับพี่ชายเธอเพื่อหลบหลีกการเสียตัวที่อาจเกิดขึ้นในไม่ช้า

‘ร้อยทั้งร้อย พวกผู้ชายมักพ่ายแพ้น้ำตาผู้หญิง โดยเฉพาะผู้หญิงที่พวกเขารัก พอเห็นน้ำตาของคนที่เขารักบ่งบอกว่ายังไม่พร้อม เขาก็พร้อมจะหยุด กลัวว่าจะทำให้เธอเสียใจ แต่วิธีนี้จะใช้ได้ผลกับพี่การันย์ไหม ลองดูก็ไม่เสียหายอะไร แล้วหาวิธีการหลบหลีก’

เขามัวสนใจเรือนร่างสวยงามตรงหน้า ชายหนุ่มเลื่อนไล้ปากร้อน ๆ ระดมจูบสำรวจเนื้อตัว มือหนาที่ว่างค่อยสอดเข้าไปใต้ชายเสื้อ ใช้ปลายนิ้วหยาบบีบเบา ๆ ทักทายอกอวบกำลังหดตัวเป็นไตแข็ง แอ่นอกเด้งสู้มือร้ายได้ดี ร่างกายเธอสั่นระริกค่อยเปล่งเสียงสะอึกสะอื้นราวกับว่านกน้อยของเขากำลังร้องไห้

“ฮึก ฮื่อ ๆ พี่การันย์ น้องไม่คิดเลยว่าพี่จะกลายเป็นคนแบบนี้ น้องไม่น่านับถือพี่เป็นเพื่อนสนิทพี่เซตเลย”

นกน้อยจำใจฝืนร้องไห้ เค้นตัวเองบีบน้ำตามารยาหญิง แสร้งตัวสั่นระริกคล้ายกับคนไม่เคย แต่เธอก็ไม่เคยมีอะไรกับผู้ชายคนไหนจริง ๆ ก็ได้แต่หวังว่าเขาจะยอมเชื่อการแสดงแนบเนียนของเธอ เธอจะได้ไม่ต้องเปลืองตัวเปลืองใจให้เขามาก

“นกน้อย! น้องร้องไห้”

การันย์พลิกตัวนกน้อยสะอื้นพร้อมกับน้ำตาเอ่อล้นคลอเบ้าต่อหน้าชายหนุ่ม หัวใจแกร่งปวดหนึบชาที่เป็นสาเหตุทำให้คนที่เขาแอบชอบต้องร้องไห้

“ฮึก! นกน้อยเคยคิดว่าพี่การันย์เสมือนเป็นพี่ชายอีกคนของน้อง น้องรู้ว่าพี่การันย์คิดเกินไปกับน้อง แต่ถ้าพี่จะทำแบบนั้น น้องยิ่งจะเกลียดพี่ อย่าหวังว่าจะได้เจอหน้าน้องอีก แต่ถ้าพี่ไม่สนก็ทำเลยค่ะ น้องไม่ขัดขืน”

นกน้อยทำทีแสร้งร้องห่มร้องไห้บีบน้ำตาหญิงตัดพ้อน้อยเนื้อต่ำใจ อีกใจเต้นตุ่ม ๆ ลุ้นระทึกว่าเขาจะยอมหยุดหรือจะไปต่อ และเธอยังไม่พร้อมที่จะตกเป็นของใคร

“พี่ขอโทษที่ทำให้น้องตกใจ พี่สัญญาว่าจะไม่ล่วงเกินนกน้อยไปมากกว่ากอดจูบ หอมแก้มเท่านั้น จนกว่าน้องจะพร้อมเต็มใจเป็นของพี่เอง แต่พี่ไม่ยอมให้น้องไปคบใครได้ เพราะพี่จับจองน้องไว้ตั้งนานแล้ว”

การันย์ใจสั่นกระตุก พ่ายแพ้น้ำตาผู้หญิงตรงหน้าที่เขาแอบชอบเนิ่นนานและไม่เปลี่ยนใจ ไม่ว่าอดีตหรือปัจจุบัน ดวงตาคมเข้มก็มองแต่เธอคนเดียว

“ฮึก ฮื่อ ๆ พานกน้อยกลับบ้านนะคะพี่การันย์ น้องจะไม่บอกให้พ่อแม่ ให้พี่เซตรู้ว่าพี่จะทำอะไรน้อง”

นกน้อยแอบยิ้มกริ่มกับแผนการเอาตัวรอดค่อนข้างใช้ได้ผล เก็บพิรุธไว้ไม่ให้เขาสังเกตเห็นว่าเธอแกล้งร้องไห้ ทว่าวาจาต่อมาจากปากเขาแทบทำเอาหน้าหวานซีด ปากคอสั่นไปหมด

“อยู่กับพี่ก่อน เลิกร้องไห้ได้แล้ว เดี๋ยวตาช้ำไม่สวยเอา พี่จัดแจงเสื้อน้องให้”

การันย์ข่มความปรารถนาที่มีต่อสาวน้อยไว้เพียงไม่อยากถูกเกลียดจากคนแอบหมายปอง เขาดึงตัวนกน้อยสวมกอดปลอบประโลม กดจูบหน้าผากมนแผ่วเบา ก่อนจัดแจงเสื้อผ้าแอบโป๊ขัดหูขัดตาเขานิด ๆ ให้เรียบร้อย

“ตะ แต่ว่า”

เธออยากกระทืบเท้าด้วยความขัดใจ อุตส่าห์เล่นละครตบตาสาวน้อยใสซื่อไร้เดียงสาอ่อนระทวยเพื่อหลุดพ้นจากสถานการณ์คุกคาม เขายังไม่เชื่อใจเธออีก อีตาพี่การันย์บ้า!

“ไม่มีแต่ พี่ขออนุญาตพ่อแม่น้องแล้ว”

การันย์กดจูบแผ่นหลังมือเนื้อนุ่ม หอมด้วยพร้อมลุกขึ้นเดินตรงไปยังโต๊ะลิ้นชักข้างเตียงนอนกว้าง หยิบกล่องกำมะหยี่สีน้ำเงินออกมาเปิดดู ก่อนเอาแหวนเพชรน้ำงามเม็ดใหญ่ขึ้นมาตรงหน้าหญิงสาวด้วยแววตาแสนรัก นกน้อยเงยหน้ามองเขาด้วยสายตาไม่เข้าใจ

“พี่จะขอหมั้นจับจองน้องนกน้อยเอาไว้ก่อน เมื่อถึงเวลานั้นเมื่อไหร่ น้องจะปฏิเสธพี่ไม่ได้อีกถ้าหากพี่ต้องการ พี่จะหาฤกษ์แต่งงานให้เร็วที่สุด”

การันย์ไม่รอคำตอบจากนกน้อย เขาต้องการมัดมือมัดชกเธอด้วยการสวมแหวนหมั้นจับจองน้องสาวเพื่อนกลายมาเป็นว่าที่เมียในอนาคต นกน้อยอึ้งช็อคพูดไม่ออกชั่วคราว

พอรู้ตัวอีกทีก็พบว่าแหวนหมั้นได้ประดับไว้นิ้วของเธอเรียบร้อย เธอพยายามจะถอดมันออกแต่ถูกสายตาดุดันทำเอาฝืนใจจำนน

“ห้ามถอดแหวนหมั้นของพี่ออก ถ้าไม่อยากถูกจับปล้ำทำเมียเสียก่อน”

ตอนนี้อารมณ์เขายังคุกรุ่นอยู่ จำเป็นต้องข่มกลั้นมันไว้ไม่ให้ล่วงเกินเธอมากกว่า ดวงตาคมเข้มพราวระยับมองร่างเล็กกำลังนั่งตัวสั่น สั่นเพราะเธอโกรธคนบ้าอำนาจ ชอบบีบบังคับหมั้นให้ซึ่ง ๆ หน้า ไม่ถามสักคำว่าเต็มใจหรือเปล่า

“ลามก คนเผด็จการ” บ่นอุบอิบส่งค้อนควักกับคนเอาแต่ใจ

“เธอเป็นคู่หมั้นของพี่แล้ว ไม่มีสิทธิ์คบใครคนไหนได้อีกนอกจากคู่หมั้นตัวเอง”

การันย์กระตุกยิ้มมุมปากพึงพอใจสวมกอดคู่หมั้นสาวหมาด ๆ แนบอกกว้างเอาไว้ ลูบเรือนผมสวยงามส่งกลิ่นหอมกรุ่นเย้ายวนใจ เขารู้ทันว่าเธอแกล้งร้องไห้เพราะยังไม่พร้อมเท่านั้น

ตอนนี้เธอคือคนของเขา ผู้ชายหน้าไหนห้ามมีสิทธิ์แตะต้องของรักของหวงของการันย์ ดวงตาฉายแววลุกโชนเมื่อนึกถึงหัสดินทร์ คนที่เธอรักแล้วเกือบจะได้คบเป็นแฟนคนแรกเปิดตัวถ้าหากไม่ถูกคนของเขาสกัดกั้นดาวรุ่งเสียก่อน

เขาจะทำให้เธอลืมมันแล้วหันมาสนใจเขาแค่คนเดียวด้วยลีลา ชั้นเชิงและประสบการณ์มีมากกว่าล่อลวงให้ตกหลุมพรางรักของการันย์เอง!