“ทำไมเอกสารเบิกงบของแผนกจัดซื้อยังไม่ได้รับการอนุมัติ!”
รมิตาที่กำลังนั่งเหม่อคิดไปถึงเรื่องที่คุยกับแป๋วแหววในห้องแพนทรีสะดุ้งขึ้นมาจากภวังค์
ตรงหน้าคือชายร่างผอมสวมแว่นตาอายุประมาณห้าสิบกว่ากำลังยืนจ้องหน้าเธอราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ เขาชื่อวสุเป็นหนึ่งในผู้ถือหุ้นของฝ่ายบริหารที่มีตำแหน่งเป็นผู้อำนวยการฝ่ายจัดซื้อ
“เอ่อ เรื่องนั้น…”
รมิตาจำได้ว่าชยพลเป็นคนรับช่วงต่อเรื่องเอกสารการเบิกงบ ทว่ายังไม่ทันที่รมิตาจะได้อธิบาย แฟ้มเอกสารที่อยู่ในมือของวสุก็ลอยลิ่วเข้ามาหารมิตาด้วยความแรง
สันแฟ้มเอกสารแข็งแรงกระทบเข้ากับไหล่ข้างขวาพอดิบพอดีจนรู้สึกเจ็บร้าวลงไปทั้งแขนจนน้ำตาเล็ด
“โอ๊ย!”
“มารยา! เอกสารขอเบิกงบประมาณส่งมาให้เกือบเดือนแล้ว มีสิทธิ์อะไรมาสั่งให้คนของฉันเอาไปแก้”
“แต่ยอดมันไม่ตรงกับตอนรายงานในที่ประชุมนะคะ ถ้ามีรายการอื่นเพิ่มควรจะเขียนชี้แจงและลงรายละเอียดให้ชัดเจน”
รมิตาฝืน
