ติ๊ด~
เสียงแจ้งเตือนเครื่องมือแพทย์ดังขึ้น ทำให้ร่างอรชรเพิ่งกลับมาจากการไปฝากครรภ์ตกใจรีบเดินมาดู
"พี่สิงห์คะพี่สิงห์!!!" ร่างอรชรเอ่ยร้องเรียก เมื่อเปลือกตาหนาเลื่อนเปิดแต่ดูเหมือนไร้ทิศทาง ทำใจดวงน้อยกระตุกวูบหล่นพร้อมความกลัวที่มากกว่าเดิม
"ขอทางให้หมอตรวจดูคนไข้หน่อยนะครับ" เป็นเสียงของแพทย์หนุ่มเดินเข้ามา ทำให้เธอต้องยอมปล่อยมือหนา มีมดแดงที่รีบวิ่งมาประคองลำตัวบอบบางให้เดินไปนั่งรอหน้าห้องแทน
"ทำไมพี่สิงห์เป็นอย่างนั้นล่ะคะ บัวใจไม่ดีเลยนะ" สองมือเรียวเล็กประสานกันตรงหน้าตักขา ระหว่างที่นั่งกลุ่มนึกถึงผลของการหยุดยานอนหลับ กลัวว่าทำร้ายให้สิงห์มีอันตรายทางอ้อม
"ไม่เป็นไรนะคะคุณบัว พ่อเลี้ยงต้องไม่เป็นอะไรค่ะ" คนบอกรีบทิ้งกายข้างเจ้านายสาว บรรยากาศมันเต็มไปด้วยความอึดอัดและน่ากังวลในอาการของสิงห์ ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงมีท่าทีผิดปกติขึ้นมา
"....." ร่างอรชรยังนั่งรออยู่หน้าห้อง
