รัก(ใหม่)ใช่เธอ (ล่ารักฉบับไบรท์)

ผัวใหม่

เช้าวันถัดมา...

หลังจากที่ตื่นนอนได้สักพัก หญิงสาวตัวเล็กเจ้าของใบหน้าสวยหวาน ดวงตากลมสีดำสนิทตามแบบฉบับไทยแท้ ตอนนี้เธออาบน้ำแต่งตัวเสร็จเป็นที่เรียบร้อย เผยให้เห็นผิวนวลผ่องขาวสะอาด

เมื่อวานตอนเย็นเธออาบเพียงผ่านๆ เท่านั้น เพราะเธอมีเรื่องให้คิดมากพอสมควรจนไม่อยากทำอะไร สภาพจึงดูดีน้อยกว่าตอนนี้หน่อย ส่วนวันนี้เธอเลือกที่จะอาบน้ำแต่งตัวเพื่อไปเรียนตอนเช้า

"ยิ้มสิยิ้ม "

หญิงสาวจ้องมองตัวเองผ่านกระจก ใบหน้าด้านซ้ายของเธอไม่บวมเป่งเท่าเมื่อวาน มีเพียงมุมปากที่เขียวช้ำ แต่เธอกลับไม่สนใจ นี่ไม่ใช่ความผิดของเธอ คนที่อายควรจะเป็นคนทำมากกว่าสิ ตอนนี้เธอตัดสินใจเเล้วว่าเธอจะพยายามกลับไปเป็นยิ้มที่สดใสและเข้มแข็งคนเดิมให้ได้

แกร๊ก!! เพียงแค่ประตูห้องเปิดออกก็พบกับแผ่นหลังกว้างของชายหนุ่มตัวโตคนเดิม เขาสวมเสื้อยืดสีขาวกับกางเกงนอนสีดำ ผมลองทรงสีน้ำตาลถูกมัดเป็นจุกเล็กๆ เผยให้เห็นใบหน้าตามแบบฉบับลูกรักของพระเจ้า คิ้วคมเรียงสวย จมูกโด่งขนาดมองด้านข้างเพียงฝั่งเดียวยังทำเธอตะลึงได้ขนาดนี้

แต่สิ่งที่ทำให้เธอตกตะลึงมากกว่านั่นก็คือภาพตรงหน้า ซึ่งตอนนี้เขาคนนั้นกำลังกวาดห้องทำความสะอาดอยู่พอดี ผู้ชายคนเมื่อวานแวบเเรกที่เธอเห็นภายนอกดูนิ่งขรึม และน่ากลัวเกินกว่าจะหาคำมาบรรยายได้

ตอนนี้เขากำลังตั้งใจทำงานบ้านอย่างขะมักเขม้น พลางเปิดเพลงฟังเพิ่มบรรยากาศในการทำงานไปด้วย ซึ่งมันขัดกับรูปร่างหน้าตาของเขาแบบสุดๆ

"อ้าว ยิ้มจะไปเรียนวันนี้เหรอ?"

"อืม" เธอพยักหน้าเบาๆ เป็นการตอบรับ

"ทำไมไม่บอกเราตั้งแต่เมื่อคืน โอเคขึ้นเเล้วใช่ไหม?"

"เราโอเค"

"งั้นรอเดี๋ยวนะ อาบน้ำแป๊บเดียว"

ว่าเเล้วเขาก็รีบเก็บไม่กวาด ไม้ถู อุปกรณ์ทำความสะอาดเข้าที่ เเละก้าวยาวๆ เข้าไปในห้องของตนโดยไม่สนใจจะรอฟังเธอที่กำลังจะอ้าปากถามคำถามเลยสักนิด

เธอยืนตะลึงอยู่สักพัก ทำไมเขาถึงทำตัวสบายๆ ไม่ได้เคร่งขรึมอะไรขนาดนั้น ทั้งๆ ที่เพิ่งเจอเธอได้ไม่นาน ไม่แน่ใจว่าเธอคิดไปเองหรือเปล่า? ที่รู้สึกว่าเขาทำตัวสนิทสนมคล้ายกับรู้จักเธอมาก่อนหน้านี้

คิดไปคิดมาเธอก็ทิ้งตัวลงนั่งรอชายหนุ่มอย่างแปลกประหลาด อาจจะด้วยเพราะเธอเองไม่สามารถออกจากห้องได้หากไม่มีเขาด้วยแหละมั้ง...

"..-_-...."

"...°_°..."

"ยิ้มเป็นอะไรหรอ?"

ไบรท์ที่นั่งฝั่งตรงข้าม เอ่ยถามขึ้นทำลายความเงียบ เพราะหญิงสาวตรงหน้าเอาแต่ทำหน้าเบื่อโลก สลับกับมองผู้คนรอบข้าง ไบร์ทที่ยังคงนั่งทำหน้านิ่งเป็นหุ่น ก็อดที่จะถามไม่ได้

"......" เธอไม่รู้จะตอบอย่างไรดี หากจะบอกว่าอึดอัดกับสายตาที่มองมา ก็ไม่กล้าบอกเขาตรงๆ

ทั้งสองมาถึงมหาลัยเร็วกว่าปกติ จึงต้องมานั่งรอด้านล่างตึก เพื่อเข้าเรียนในชั่วโมงถัดไป โดยสาเหตุที่ทำให้เธอนั่งทำหน้าเหมือนคนอึไม่ออก ก็เพราะว่าตั้งแต่ที่เดินเข้ามา เธอก็ต้องเจอเข้ากับสายตาผู้คนมากมายที่มองเธอแปลกๆ เอ๊ะ!หรือมองหนุ่มลูกครึ่งตัวโตที่เดินตามหลังเธอทุกฝีก้าวกันแน่?

"ไม่สบาย?" ชายหนุ่มเอ่ยถามเสียงเรียบ ต่างจากเวลาที่อยู่กับเธอสองคน ตั้งแต่ลงจากรถมาเขาก็เอาแต่ทำหน้าเรียบเฉย ดูน่ากลัวเช่นเดิม

"เปล่า สบายดี"

"ยิ้ม ๆ ๆ ๆ"

เสียงแหลมร้องเรียกชื่อหญิงสาวที่นั่งหายใจไม่เต็มท้องให้รีบหันกลับไปมองทันที ร่างสาวนักศึกษาสวมกระโปรงสั้นรัดรูปกำลังวิ่งจนหอบมายังบริเวณที่เธอนั่งอยู่กับหนุ่มลูกครึ่งหน้าโหด

"หวัดดีรี่"

เธอคือ "เชอรี่" เพื่อนสนิทในห้องที่รู้จักกันช่วงตอนอยู่ปีสอง เชอรี่เป็นสาวเเซ่บตัวแม่ สวยสะกดไปทุกมุม ต่างจากเธอที่ดูธรรมดา ไม่มีอะไรน่าดึงดูดเลยสักนิด

"แฮ่กๆ โอ้ย เหนื่อย~ ยิ้มมานานแล้วเหรอ?"

"สักพักแล้ว"

"เห้ย! หน้าไปโดนอะไรมา"

เมื่อหญิงสาวผู้มาใหม่เริ่มหายเหนื่อย จึงแหงนหน้ามองผู้เป็นเพื่อนชัดๆ ก็พบว่ามุมปากของเธอมีรอยเขียวช้ำอย่างกับคนโดนตบมา

"ไปโดนใครตบมาเนี่ย"

"............." ยิ้มไม่กล้าตอบ เธอทำได้เพียงหลบตา เมื่อเช้าก็คิดว่าตัวเองจะเริ่มเป็นคนใหม่ แต่สุดท้ายพอนึกถึงเรื่องนี้ขึ้นมา เธอก็ยังเป็นแค่ยัยตัวอ่อนแอเหมือนเดิมสินะ...

"ยิ้ม ไอ้กันต์ทำใช่ไหม?"

คล้ายกับเพื่อนสนิทเธอจะรู้ทัน หญิงสาวสวยใบหน้าจัดจ้านกัดปากเเน่น พร้อมกับข่มกลั้นอารมณ์

"ได้เวลาเข้าเรียน"

จู่ๆ เสียงทุ้มที่เอ่ยขึ้นอย่างคนไม่สนโลก เรียกให้สายตาของทั้งสองสาวหันไปมองเขา ซึ่งก่อนหน้าผู้มาใหม่ไม่ได้สังเกตุเห็นเลยสักนิด เพียงเเค่ได้หันมาเจอะเจอกับหนุ่มลูกครึ่งที่ลุกมายืนประกบหลังเพื่อนเธอตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้ เล่นเอาเธอมองตาค้างอ้าปากหว๋อ!

พ่อเจ้าแม่เจ้า... แน่ใจนะว่าเนี่ยคนจริงๆ ...

"คะ คน รึเปล่า?"

เชอรี่หันมาสบตากับผู้เป็นเพื่อนที่ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ ก็เพื่อนเธอเล่นถามคำถามแบบนี้เเล้วจะให้เธอยิ้มออกได้อย่างไรกัน

"คนๆ" ยิ้มพยักหน้าพลางน้ำตาคลอ เธออยากจะร้องไห้ ยิ่งรับรู้ได้ว่าเขามายืนประกบหลังจนตัวจะชิดกับเธออยู่แล้วเธอยิ่งกดดันและอึดอัด

"ใครหรอ? ทำไมมาด้วยกัน"

เมื่อปรับตัวให้เป็นปกติ จากตกตะลึงอ้าปากค้าง ก็แปรเปลี่ยนมาเป็นสงสัย และใคร่รู้แบบสุดๆ เธออยากรู้จริงๆ ว่าหนุ่มหน้าฝรั่งที่สาวๆ เห็นเป็นต้องหายใจไม่ทั่วท้องนั้น เป็นอะไรกับเพื่อนเธอกันเเน่

".........."

เมื่อถูกเพื่อนถาม ยิ้มจึงหันกลับไปมองชายหนุ่มด้านหลังอีกครั้ง ปรากฏว่าใบหน้าของเขาไม่แสดงอารมณ์ใดๆ ออกมาเลยสักนิด เอาแต่ยืนตัวตรงหน้านิ่งขรึม ไม่พูดจา เพียงแค่เหม่อมองไปข้างหน้าซึ่งผ่านหัวเธอสองคนลิบลิ่ว นั่นเขากำลังเครียดกับต้นไม้ที่อยู่ตรงนั้นหรือเปล่านะ? ตอนจะมาก็ยังเห็นยิ้มเเย้มอารมณ์ดีอยู่เลย...

"อะ เอ่อ นี่ไบรท์ ปะ เป็น..." หญิงสาวเอ่ยติดๆ ขัดๆ เธอไม่รู้ว่าจะบอกเพื่อนอย่างไรดี เขาเป็นอะไรกับเธอ เธอเองยังไม่รู้ด้วยซ้ำ แล้วจะให้ตอบคนอื่นได้อย่างไร

"ผัวใหม่"

คนที่เอาแต่ยืนทำหน้านิ่ง ตอบกลับแทน ทำเอาทั้งสองอ้าปากค้าง ที่หนักน่าจะเป็นยิ้ม เธออึ้งจนแทบจะเป็นลม ให้ตายเถอะ! เขาต้องเสียสติไปแล้วแน่ๆ นี่ไม่ใช่ข้อตกลงที่คุยกันไว้นี่นา! เธออยากจะวิ่งไปกระโดดลงถังขยะ แล้วรอให้คนช่วยเก็บเธอไปทิ้งไกลๆ ที ขอร้อง!!