รัก(ใหม่)ใช่เธอ (ล่ารักฉบับไบรท์)

สมชาย

เช้าวันถัดมา...

ก๊อกๆ ๆ เสียงเคาะประตูห้องที่อยู่ข้างกัน ยิ้มตื่นตั้งแต่เช้าตรู่เพื่อมาทำความสะอาดห้อง แม้วันนี้จะเป็นวันหยุดไม่มีเรียนก็ตาม แต่เพราะเธอคุ้นชินกับการตื่นขึ้นมาทำงานบ้านแต่เช้า ตั้งแต่เด็กตอนอยู่กับยายที่ต่างจังหวัดยายก็จะพาตื่นตั้งแต่เช้ามืด เธอจึงติดเป็นนิสัยที่แก้ไม่เคยหายสักที

หลังจากที่เธอทำทุกอย่างเสร็จแล้ว แต่ห้องนอนข้างๆ ยังไม่เปิดประตูออกมาสักที เธอจึงเกิดความสงสัย และเคาะประตูเรียกเขาอยู่นานกว่าที่เจ้าของห้องจะเปิด

" ไบร์ท ตื่นหรือยัง?"

"ไบร์ท ฮัลโหล "

แกร๊ก ประตูห้องถูกเปิดออกตามด้วยร่างของคนตัวโตที่สวมเพียงกางเกงนอนตัวจิ๋วเพียงแค่ตัวเดียว ด้านบนเปลือยเปล่าเผยให้เห็นหุ่นล่ำสันที่เต็มไปด้วยรอยสักสุดเท่ ซึ่งตอนเเรกเธอมองว่ามันน่ากลัว แต่ไปๆ มาๆ กลับมองว่ามันคือศิลปะบนร่างกาย ดูมีสไตล์ไปอีกแบบ

และอีกอย่างที่เธอได้เรียนรู้นั่นก็คือ "รอยสัก" ไม่ได้วัดคุณค่าและนิสัยของคน...

"มีอะไรเหรอ?"

ท่าทางงัวเงีย บวกกับผมเผ้าที่กระเซอะกระเซิงนั่น ไม่ได้ทำให้เขาดูหล่อน้อยลงเลยสักนิด ขนาดหน้าสดตอนตื่นนอนยังกร้าวใจขนาดนี้ นี่เธอกำลังคิดอะไรอยู่เนี่ย!

"เปล่า เราแค่เห็นไบร์ทไม่ออกมาสักที เลยลองเรียกดู"

"เมื่อคืนนอนดึกนิดหน่อย เข้ามาก่อนสิ"

"ไม่เป็นไร แค่ถามเฉยๆ งั้นพักผ่อนต่อเถอะ ไม่กวนเเล้ว"

"เข้ามาเถอะ"

ไม่ว่าเปล่า...เขายังคว้าตัวเธอลากเข้าห้องอย่างหน้าไม่อาย ก่อนจะปิดประตูพร้อมกับลงกลอน เดี๋ยวก่อนนะ! นั่นเขาจะทำอะไร เธอแค่มาเคาะประตูเรียกเท่านั้น เขาคิดจะทำอะไรเธอกันแน่

"จะทำอะไร! ไบร์ท ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ ล็อกห้องทำไม"

"ไม่มีอะไร ติดนิสัยเฉยๆ"

เมื่อหลุดพ้นจากมือหนาที่โอบเอวเธอไว้ ยิ้มก็รีบดีดตัวออกห่างเขาทันที จู่ๆ ก็เกิดตกใจกลัวเขาขึ้นมาแปลกๆ

"เห้ย ไม่ต้องตกใจขนาดนั้น ไม่ได้ทำอะไรจริงๆ แค่อยากให้เข้ามาดูสมชายให้หน่อย"

"ห๊ะ? อะไรคือสมชาย?"

เธอเบิกตากว้าง แสดงท่าทีตกใจและแปลกใจเล็กน้อย กับประโยคที่เขาเอ่ยขึ้น ในห้องนี้มีอะไรที่หมายถึงสมชายงั้นเหรอ?

"นั่นไง เมื่อคืนเผลอตะคอกใส่มัน งอนใหญ่เลยทีนี้"

เขาพยักพเยิดไปบนหัวเตียงกว้างที่มีเจ้าแมวเปอร์เซียตัวอ้วนกลม ขนสีเทาฟูฟ่องน่าขยี้ นั่งทำหน้าตึงอยู่ตรงนั้น จริงๆ มันก็ทำหน้าปกติ แต่เขาเสริมเรื่องนิดหน่อยเพื่อหลอกล่อให้แม่สาวจอมซื่ออยู่ต่อนานๆ เป็นแผนเขาแหละ ...

"น้อง โอ้ย~เอ็นดู"

ได้ผล...คนตัวเล็กรีบไต่ขึ้นไปบนเตียงกว้าง เป้าหมายของเธอคือเจ้าแมวตัวนั้น เธอยิ้มกว้างอย่างคนอารมณ์ดี ค่อยๆ นอนคว่ำลงบนเตียงและทำท่ายืดแขน ยื่นมือไปเกาคางให้เจ้าสมชาย ที่พอมันเห็นเธอปุ๊บก็เอียงคอทันทีคล้ายกับอยากรู้ และดูท่ามันจะพอใจมากเมื่อยิ้มบรรจงเกาคางบ้างสลับกับหัว ทำเอามันถึงกับหลับตาเคลิ้มเลยทีเดียว

"ขออุ้มหน่อยนะ~"

เมื่อเห็นว่าเจ้าตัวกลม ไม่มีท่าทีต่อต้านเธอเเล้ว เมื่อกี้ที่เธอนอนเกาคางแบบนั้น นั่นเพราะหยั่งเชิงดูว่ามันจะกัดเธอหรือเปล่า แต่ดูท่ามันก็ดูเป็นมิตรดีจึงพอวางใจได้

ยิ้มเปลี่ยนจากท่านอนมาเป็นนั่งขัดสมาธิโดยอุ้มเจ้าสมชายไว้บนตัก พร้อมกับฟัดแก้มซ้ายขวามันอย่างเอ็นดู

"ไบร์ท มันชื่ออะไรนะ?"

"สมชาย"

"ใครตั้งเนี่ย ฮ่าๆ ๆ "

"เราตั้งเอง ตอนนั้นคิดชื่อไม่ออก"

เขาว่าพลางขยับตัวขึ้นมานอนตะแคงบนเตียง จ้องมองเธอคนนั้นอย่างไม่ละสายตา เขาอยากมองเธอนานๆ อยากเห็นมุมที่เป็นธรรมชาติของเธอให้มากกว่านี้

"นายเป็นฝรั่งจริงป่ะเนี่ย ดูแต่ละชื่อแต่ละคำ ฮ่าๆ "

เขานี่ก็แปลกคนดีเนอะ...หน้าฝรั่งแต่คำพูดคำจาชัดถ้อยชัดคำ แถมบางคำยังสรรหาคิดค้นขึ้นมาใช้ได้อย่างน่าประหลาด

"ว่าไงสมชาย ได้ข่าวว่างอนเหรอ?"

"เมี้ยว~" เจ้าขนฟูตอบรับจนเธออดเอ็นดูในความน่ารักของมันไม่ได้ ปกติเธอก็ชอบสัตว์อยู่แล้ว อยากเลี้ยงแมวก็หลายครั้งแต่ไม่มีโอกาส พอมาเจอแบบนี้จะไม่ให้เธอชอบยังไงไหว

"ชอบเหรอ ถ้าชอบก็เข้ามาเล่นกับมันบ่อยๆ นะ" รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ยกขึ้นที่มุมปาก

"เอามันออกไปข้างนอกไม่ได้เหรอ?"

"มันชอบคลุกตัวอยู่เเต่ในห้องนี้น่ะสิ ตั้งแต่เลี้ยงมาก็เห็นมันจะออกไปเฉพาะเวลาอึกับฉี่ แล้วก็เวลาหิว"

"ปกติของสัตว์แหละ งั้นเดี๋ยวลองอุ้มมันไปห้องเราดู"

ว่าเเล้วเธอก็ลุกกระโดดลงจากเตียงทันที โดยไม่สนใจคนที่นอนเสยผมอวดหุ่น โชว์เป้าตุงยั่วยวนเลยสักนิด เขาอุตส่าห์แอ็คเท่อยู่นานสองนาน หวังจะให้เธอชายตาแลสักหน่อย แต่ก็เปล่าประโยชน์ เธอไม่สนใจอะไรนอกจากแมวตัวเดียวเลยสักนิด!

"เดี๋ยวก่อนๆ "

เมื่อร่างนั้นอุ้มแมวออกไปแล้ว ปัง! ตามด้วยเสียงปิดประตู ยังคงมารยาทดีหันกลับมาปิดประตูให้เขา อื้ม...โอเค ดีเลย ๆ

" ที่เเอ็คนี่ไม่มีความหมายเลยว่างั้น เฮ้อ~"

"เขาก็ไม่มองมึงบ้างเลยเนอะ น่าสงสารว่ะไอ้ลูกชาย"

จะว่าเขาเพี้ยนไปแล้วก็ไม่เชิง ไบรท์ก้มลงพูดกับน้องชายไซส์ยักษ์ที่อยู่ภายใต้กางเกงนอนสีดำตัวจิ๋ว อุตส่าห์อยากโชว์ แต่สาวเจ้าดันไม่เหลียวแล ไม่รู้ว่าควรจะน้อยเนื้อต่ำใจเลเวลไหนดีนะ...