แอบรักเลขาตัวแสบ

เริ่มหึงแรง

การันต์อุ้มแก้มหอม มาวางที่เตียง

ดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมตัวไว้ให้แล้วนั้งลงข้างๆหญิงสาวโดยเอาหลังนั้งพิงหัวเตียงไว้เขาใช้มือปัดผมออกจากแก้มใส่ของเธออย่างเบา

"เธอบอกว่าฉันไม่มีหัวใจ หัวใจฉันมันอยู่กับเธอไงแก้มหอม"

พูดเสร็จการันต์ก็ก้มลงไปจูบแก้มหนักหนึ่งครั้ง

"อือออ..."เธอครางขึ้นมาอย่างขัดใจ ใช้มือลูบแก้มไปมา แล้วขยับตัวหาท่านอนใหม่

[หมับ] เธอหันมากอดขาการันต์ไว้แน่น

แถมยังยกหัวเอาหน้ามาซุกไว้ทีต้นขาเขาอีกด้วย

"หึ..หึ...ถ้าเธอเห็นตัวเองในสภาพนี้จะทำหน้ายังไงนะ" การันต์นั้งให้เลขากอดอยู่แบบนั้น เขานั้งมองหน้าหวานๆของเลขาที่อยู่กับเขามา 4 ปี เป็น 4 ปีที่เขาไม่รู้เลยว่าเขาไปหลงรักเธอตอนไหน รู้ตัวเองอีกทีเขาก็ขาดเธอไม่ได้เเล้ว เขาเคยคิดว่ามันเป็นเเค่ความผูกพัน เคยชินที่อยู่ด้วยกันมานาน แต่เขาก็รู้สึกหงุดหงิดทุกครั้ง

ที่มีผู้ชายเข้าใกล้เธอ แม้แต่ลูกค้าของเขาที่พยายามจีบเธอเขาก็จัดการสกัดขาไว้หมด จนทุกคนรู้หมดแล้วว่าท่านประธานการันต์หวงเลขามากแค่ไหน มีแต่เลขาตัวแสบของเขานี้แหละที่ไม่รู้อะไรเลย

แม้กระทั้งเวลาที่เขานอนกับผู้หญิงคนอื่นเขายังคิดถึงแต่หน้าเธอ จนหลังๆมาเขาเริ่มไม่มีอารมณ์ที่จะทำเรื่องอย่างว่ากับผู้หญิงคนอื่นเลย

"ยายแม่มด"

การันต์พูดและยิ้มอยู่คนเดียว

เขานั้งหลับไปในท่านั้น พอใกล้เช้าเขาก็เดินกลับห้องเขาไป

แก้มหอมตื่นมาในตอนเช้าที่ไม่ค่อยสดใส

นักเธอขยับตัวลุกขึ้น เอามือกุมขมับ

"โอ้ยยยย...มึนหัวไปหมด"

เธอค่อยๆเรียบเรียงความทรงจำ เธอเมาแล้วมานอนที่คอนโดท่านประธานแล้วก็ภาพตัดไปเลย แต่ที่แน่ๆเธอต้องรีบกลับไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าที่คอนโดตัวเองก่อน

"ชิบหายแล้วกี่โมงแล้ววะเนี้ย"

เธอยกข้อมือจะดูนาฬิกาไม่มี มองหากระเป๋ากับโทรศัพท์ก็ไม่มี เธอรีบลุกเดินไปที่ประตูเปิดออก เจอกับการันต์ที่กำลังเปิดประตูห้องนอนของเขาออกมาในสภาพที่พร้อมเข้าบริษัทแล้ว

แก้มหอมตาโตประธานพร้อมแล้วแต่เลขายังหัวฟูพึ่งตื่นออกจากที่นอน

"ท่านประธานจะไปแล้วหรอค่ะแล้วหอม

ละ แล้วนี้กี่โมงแล้ว เห็นโทรศัพท์กับกระเป๋าหอมไม"

การันต์ยืนกอดอกพิงขอบประตูมองเลขาสาว

"จะเอาคำตอบไหนก่อนดี ผมก็ออกมารอคุณและก็จะไปส่งคุณที่คอนโด ตอนนี้หกโมงเช้า โทรศัพท์กับกระเป๋าคุณอยู่ตรงโน้นน..ครับ"

แก้มหอมมองตามสานตาเขารีบเดินไปหยิบกระเป๋ากับโทรศัพท์

"ไปค่ะสายแล้ว"เธอพูดขึ้น

"เดียวผมว่าคุณไปล้างหน้าแปลงฝันสักหน่อยไม"

แก้มหอมยกมือจับหน้าจับผมตัวเอง

"สภาพหอมแย่ขนาดนั้นเลยหรอค่ะ"

"ผมกลัวคนข้างนอกจะว่า

ว่าผมกระทำชำเราคุณมากกว่า"

"บอกว่าหน้าหอมแย่จนดูไม่ได้ดีกว่าไมคะ ขอเวลา 5 นาทีค่ะ"

แก้มหอมพูดงอนๆแล้วสะบัดหน้าเข้าห้องไปอีกรอบ

"พร้อมแล้วค่ะไปกัน"

5 นาทีผ่านไปเธอเปิดประตูออกมา พร้อมกับใบหน้าที่สดใส่กว่าเดิม

การันต์ยิ้มเลขาของเขาเป๊ะเรื่องเวลาเสมอ

"ยิ้มอะไรค่ะ"

"เปล่าครับไปกันเถอะ"

การันต์พูดพร้อมกับเดินนำออกไป

"ขอบคุณค่ะ"

แก้มหอมเอ่ยในขณะที่กำลังเปิดประตู

รถลงไป หลังจากการันต์จอดรถใต้ถุนคอนโดเธอ แล้วก็รีบวิ่งปู๊ดขึ้นคอนโดไป

การันต์มองตามส่ายหัวยิ้มๆ

แล้วเขาก็ถอยรถออกไป

8.30

"อ่าว..พี่หอมวันนี้เกิดอะไรขึ้นค่ะพี่หอมมาถึงบริษัทแป็ดโมครึ่งพอดีเลย"

น้องฟ้าใสรุ่นน้องในออฟฟิศเอ่ยแซวเธอ เพราะปกติเธอจะมาก่อนแป็ดโมงทุกวัน

"ท่านประธานเข้ามายังค่ะ"

แก้มหอมถามกลับ

"มาแล้วค่ะ คงนั้งรอพี่หอมชงกาแฟให้อยู่

น่าอิจฉาพี่หอมจัง ได้ชงกาแฟให้ท่านประธานทุกวันเลย"

"ลองเปลี่ยนกันดูสักวันไมจะได้รู้ว่าไม่ได้น่าอิจฉาอย่างที่คิด"

"ใครจะกล้าคะ แค่ท่านประธานไม่เห็นพี่หอมแปบเดียวก็ฟาดงวงฟาดงาไปทั่วแล้ว

แค่คิดก็สยองแล้วค่ะ"

"ก็ไม่ขนาดนั้นหรอก พี่ไปก่อนนะสายแล้วจากที่พวกเธอโดนพี่จะโดนไปด้วย"

พูดเสร็จแก้มหอมก็เดินเข้าห้องทำงาน

ก๊อกๆๆ

"สวัสดีค่ะ"

แก้มหอมเอ่ยทักทายการันต์ที่นั้งเซ็ค

งานอยู่ที่โต๊ะทำงานของเขา

"สวัสดีครับ 8.30 พอดี"

การันต์วางปากกาลงแล้วพิงหลังลงไปที่เก้าอี้ทำงานตัวใหญ่

"ท่านประธานค่ะ หอมไม่ได้มีปีกบินได้นะคะ กว่าคุณจะไปส่งหอมถึงคอนโดก็จะเจ็ดโมงครึ่งอยู่แล้ว นี้ดีนะคะที่พี่คิวเขาบิดบิ๊กไบค์มาส่งหอมไม่งั้น เก้าโมงหอมก็ไม่ถึงหรอกค่ะ"

การันต์ได้ยินแบบนั้นก็หน้าตึงทันที

"ทำไมต้องให้คนอื่นมาส่ง"

การันต์ถามขึ้นเสียงเข้ม

"หอมออกมาเจอเขาพอดีนี้ค่ะ พี่คิวบอกบิดแปบเดียวถึงหอมก็เลยมากับเขาคุณก็รู้เวลานี้รถติดจะตาย"

"ทีหลังไม่ต้องให้ใครมาส่ง คุณมาไม่ทันก็โทรบอกผมสิ"

"อะไรค่ะ ทำไมต้องดุด้วยมันไม่ใช้แค่คุณนะคะ พนังงานคุณก็ตั้งเท่าไหร่ ถ้าหอมมาสายก็เป็นตัวอย่างที่ไม่ดีให้คนอื่นเห็น

มันก็จะไม่เป็นผลดีกลับบริษัทนะคะ"

"แล้วเมื่อเช้าทำไม่คุณไม่บอกให้ผมรอ แต่คุณไปบอกคนอื่น"

"คุณการันต์คุณเป็นเจ้านายหอมนะคะ จะให้หอมบอกให้รอรับหอมไปทำงานด้วย ได้หรอค่ะ"

"แต่คุณเลือกที่จะบอกคนอื่น"

การันต์มองเลขาตาเขม็ง

"เฮ้อออ...ก็หอมบอกแล้วไงค่ะว่าบังเอิญ

เจอกับพี่เขาพอดี ช่างเถอะค่ะ เดี๋ยวหอม

ไปชงกาแฟให้นะคะจะได้อารมดี"

แก้มหอมว่างกระเป๋าไว้ที่โต๊ะและเดินออกไปชงกาแฟให้เจ้านายหนุ่ม

"เป็นไงค่ะพี่หอมหน้าบูดออกมาเชียว"

"เฮ้อออ..ก็ท่านป่ะธานนะสิไม่รู้อารมณ์เสียมาจากไหน"

"พี่หอมยังโดนแล้วพวกเราจะเหลือหรอค่ะวันนี้มีประชุมด้วยตายแน่ๆพวกเรา"

"ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะ เดี๋ยวพี่ไปชงกาแฟก่อนนะ"

พูดเสร็จแก้มหอมก็เดินออกไป

"ไม่เหลือละสิไม่ว่า"ฟ้าใส่พูดต่อคนเดียว

"กาแฟมาแล้วค่ะ"

แก้มหอมยกมาวางไว้ให้ที่โต๊ะ เขายังก้มหน้าอ่านเอกสารต่อ แก้มหอมเดินกลับไปที่โต๊ะ เพื่อเช็คตารางงานให้เขา

เหมือนทุกๆวัน

"ขออนุญาตแจ้งตารางงานวันนี้นะคะ

10.00 น มีประจำชุม

13.30น มีนัดเซ็นสัญญากับมิสเตอร์หวัง

15.30น คุณสุชาติขอเข้าพบ

คุณการันต์ต้องการแก่ไขอะไรไมคะ"

"ไม่ ตามนั้นได้เลย"

"รับทราบค่ะ"

แก้มหอมเดินกลับไปที่โต๊ะเพื่อทำงานต่อ

ไลน์ๆๆ

เสียงข้อความดังขึ้นที่ไอเเพดแก้มหอม

การันต์แอบเหลือบตามอง แก้มหอมหยิบ

ไอแพดขึ้นมาดูเธอเลื่อนรูปภาพไปเลื่อยๆ

"คุณเปรมส่งแบบงานมาแล้วดิฉันส่งให้

ท่านประธานในเมลนะคะ"

ไลน์

ไลน์

ไลน์

เสียงข้องความก็ยังดังต่อเนื่องมาเลื่อยๆ

การันต์ขมวดคิว

"ดิฉันส่งไปแล้ว ช่วยตรวจดูให้ด้วยนะคะ คุณเปรมเขาจะได้ส่งไปที่ฝ่ายผลิต"