แอบรักเลขาตัวแสบ

ยายตัวแสบ

"เดี๋ยวค่ะ แล้วท่านประธานไม่ไปกับแม่เสือสาวอกตูมคนนั้นแล้วหรอค่ะ"

แก้มหอมขืนตัวไว้ ไม่ยอมเดินต่อ

"ไม่ไปแล้ว ไปกันเถอะดึกมากแล้วพรุ่งนี้มีประชุมเช้าไม่ใช่หรอ"

"โถ้..นึกว่าห่วงหอมที่แท้ห่วงงาน ชิ"

แก้มใส่พูดใส่เจ้านาย

"คุณนี้เมาแล้วดื้อเหมือนกันนะแก้มหอม"

"หอมไม่ใช้เด็แล้วนะคะ"

"ไป..ขึ้นรถเดี๋ยวนี้เลย"

"แล้วอย่ามาโทษหอมนะ ที่ไม่ได้ไปขึ้น สวรรค์ชั้นดาวดึงส์กับผู้หญิงของคุณอ่ะ"

เขาเปิดประตูรถแล้วจับแก้มหอมยัดเข้าไปในรถเสร็จเขาก็เดินอ้อมมาขึ้นรถแล้วขับออกไป

"คุณการันต์ค่ะ

หอมขอร้องอย่างหนึ่งนะคะ

ถ้าคุณจะมีภรรยา ขอแบบใจดีๆหน่อยนะคะผู้หญิงของคุณแต่ละคนไม่ไหวเลยค่ะ

ถ้าได้มาเป็นเจ้านายนะ หอมตายแน้ๆ"

"เมาแล้วพูดไปเลื่อยเลยนะแก้มหอม"

"หอมจริงจังนะคะ"

"ผมยังไม่มีภรรยาตอนนี้หรอก คุณไม่ต้องห่วง"

"แต่พูดถึงอายุขนาดท่านประธานก็ควรจะหาภรรยาได้เเล้วนะคะ"

"ทำไม คุณอยากให้ผมมีมากเลยหรอ"

เขาถามขึ้น

(เขาบอกว่าคนเมาไม่พูดโกหกถ้าจะจริง)

"ใช่ค่ะ ถ้าคุณมีภรรยาหอมจะได้มีเวลาหาผู้มั่งไงค่ะ"

"นี้คุณว่าเป็นเพราะผมหรอคุณถึงไม่มีแฟน"

"ก็ช่ายยย..ไงค่ะเนียเลิกงานแล้วก็ต้องเดินตามคุณต้อยๆอยู่เเบบเนีย หอมจะ

เอาเวลาที่ไหนไปหาละคะ"

"คุณก็ไม่ต้องมีไง ไม่เห็นยาก"

"เห็นแกตัวไปหรือป่าวค่ะ คุณนะเดือนๆหนึ่งกินผู้หญิงไปกี่คน แล้วคุณดูหอมสิ

อายุ 26จะ27แล้วนะคะ ยังไม่เคยกินผู้ชายเลย..ฮื้ออๆๆ..คิดๆดูแล้วจะ

ปล่อยให้ตัวเองแห้งเหี่ยวไปเฉยๆมันก็

เสียด้ายตัวเองนะคะ"

"หึหึ...คุณอยากกินมั่งว่างั้นเถอะ"

"แต่ก็มีคนมาจีบหอมอยู่นะ แต่หอมก็ไม่ชอบพวกเขาอยู่ดี

"หอมขอถามคุณหน่อยได้ไมค่ะ"

"ถามมาสิ"

"เวลาคุณนอนกับผู้หญิงคุณรักพวกเขาไม"

"มันเป็นความพอใจของทั้งสองฝ่าย

มันไม่ใช้ความรัก"

"คนเรามีอะไรกับคนที่ไม่รักได้หรอ หรือว่าหอมจะลองดูค่ะ"

"หยุดเลยนะแก้มหอมหยุดความคิดคุณซะ"

"อืมมม..ใช่ค่ะหอมไม่คิดแล้วปวดหัว

แล้วอ่ะ"แก้มหอมกุมขมับ รู้สึกมึนหัวตุบๆ

"คิดมากเรื่องผู้ชายจนปวดหัวเลยนะคุณเนีย"

"นั้นนะสิคะ"เธอยอมรับกับเขาตรงๆ

"หึหึ คุณนี้น้าา แล้วจะเดินขึ้นห้องไหวไมเนีย"

"ไหวสิค่ะ เพื่อเจอผู้ใจดีหอมอาจจะได้กิน

ผู้วันนี้ก็ได้นะคะ..คริคริ"

"ถ้างั้นคุณก็ไม่เห็นไปหาที่อื่นเลย ผมก็ผู้ชาย"

"ท่านประธานนะหรอค่ะ ไม่เอาอ่ะ คนอะไรไม่มีหัวใจ"

"คุณรู้ได้ไง"

"รู้สิค่ะ ท่านประธานนอนกับผู้หญิงมาเนีย 10 นิ้วของหอมยังไม่พอนับเลยค่ะ ต้องยืมนิ้วคนอื่นมานับเพิ่มถึงจะพอ ถ้าคุณมีหัวใจคุณจะนอนกับผู้หญิงไปทั่วแบบนี้

หรือค่ะ หอมละไม่เข้าใจเลยจริงๆหอมอยากจะเอามีดมากรีดแล้วเปิดเข้าไปดูว่าคุณนะมีหัวใจหรือป่าว"

"หึหึ ไปถึงแล้ว"เขาพูดขึ้น

"ถึงแล้วหรอค่ะ"เธอตั้งใจมองดีๆ นี้มันไม่ใช่คอนโดเธอสักหน่อย

"นี้มันคอนโดท่านประธานนิค่ะ"

"คืนนี้คุณนอนห้องผมก็แล้วกัน"

การันต์เอ่ยขึ้น เขาชักไม่อยากปล่อยเธอไว้คนเดียวแล้วสิ

"ทำไมละคะ ถ้าคุณขี้เกียจขับรถไปส่งหอมเรียกGrabมารับก็ได้ค่ะ"

แก้มหอมกำลังหยิบโทรศัพท์ออกจากกระเป๋า

"นอนนี้แหละ พรุ่งนี้เช้าผมไปส่ง"เขาพูดพร้อมกับรวบเอาทั้งโทรศัพท์ทั้งกระเป๋าของเธอไปถือไว้ แล้วอ้อมไปเปิดประตูประคองเธอลงมาจากรถ

"เดี๋ยวสิค่ะ จะให้หอมนอนที่นี้จริงหรอค่ะ"

"ก็ใช่ไง คุณไม่ต้องห่วงหรอก ห้องผมมีห้องน้อนหลายห้อง"

"หอมไม่ได้กลัวเรื่องนั้นหรอกค่าา หอมรู้ยังไงคุณก็ไม่พิศวาสหอมหรอก หอมแค่รู้สึกว่ามันไม่เหมาะสมหรือป่าวค่ะ แต่ก็ชั่งเถอะ..ไปค่ะ ขึ้นคอนโดกัน"

พูดเสร็จเธอก็เดินนำเขาเข้าไปข้างใน ถึงแม้จะเซซ้ายนิดขวาหน่อย แต่เธอก็ประคองตัวเองไว้บนรองเท้าสูง3 นิ้ว

"คุณอาจจะคิดผิดก็ได้แก้มหอม"การันมองตามหลังเลขายิ้มๆ

เธอไปยืนพิงกำแพงรอเขาอยู่หน้าลิฟท์

"คุณการันต์กลับมาแล้วหรอค่ะ"

เสียงอิงอรร้องทักดังขึ้นอยู่หน้าประตู

"อ้อ..ครับพอดีพรุ่งนี้มีประชุมเช้าอยู่ดึกไม่ไหวครับ"

"หรอค่ะ อรก็พึ่งกลับมาถึงค่ะ"

เธอพูดพร้อมกับส่งยิ้มมาให้ชายหนุ่ม

"ครับยังไงผมขอตัวก่อนนะครับ"การันต์หันไปเห็นแก้มหอมยืนพิงลิฟท์หลับอยู่

เลยรีบเขาไปประคองเธอไว้กลัวว่าเธอจะล้มลง พร้อมกับอีกมือก็กดเรียกลิฟท์

อิงอรเดินตามมาทันเขาอยู่หน้าลิฟท์

เธอมองแก้มหอมอย่างไม่ค่อยพอใจ

"ถ้าอรมีเจ้านายแบบนี้อรรักตายเลยนะคะ เลขาเมายังพากลับห้องมาด้วย"

อิงอรพูดขึ้น

"ครับ...เขาอยู่กับผมมานาน อยู่กับแก้มหอมผมไม่ต้องระแวง เพราะเขาไม่เคยเเสดงออกให้ผมอึดอัดใจ"

อิงอรหน้าชา

ติ๊งง...

ประตูลิฟท์เปิดออก

"จะขึ้นไปพร้อมกันไมครับ"

"ค่ะ"เธอตอบพร้อมกับก้าวเข้าไปในลิฟท์

"หอมไหวไม"เขาพยายามเรียกสติเธอ

"ไหวค่ะ แต่ตอนนี้หอมมึนหัวไปหมดเเล้ว"เธอพูดพร้อมกับหลับตาปี๋ทรงตัวไม่อยู่ การันต์จากประคองไว้เลยต้องดึงให้แก้มหอมเอาตัวมาพิงเขาไว้หน้าเธอพิงอกเขาพอดี เขาใช้แขนสอดเข้าใต้รักแร้ โอบไปข้างหลังเธอเพื่อดึงเธอเข้ามาหาตัวเขา อีกมือก็ถืดกระเป๋าแก้มหอมไว้

อิงอรยืนมองภาพนั้นอย่างไม่พอใจ เธอเองก็หมายตาเขาไว้นานแล้ว แต่ก็ยังไม่มีโอกาสเขาถึงเขาได้สักที

ติ๊งง..

ประตูลิฟท์เปิดออกอิงอรก็เดินออกไปทันที

การันต์ก้มลงมองคนตัวเล็กที่ยินผิงอกอยู่ในอ้อมแขนเขา

"ยายตัวแสบเอ้ยย"

"ฮึ..คุณว่าฉันหรอ"แก้มหอมเงยหน้าขึ้น ในขณะที่หน้ายังซบอยู่กับอกเขา ทำให้หน้าผากชนกับริมฝีปากเขาพอดี

การันต์กดริมฝีปากลงไปจุ๊บหน้าผากมน

หนักๆแบบเนียน

ติ๊งงง..

ประตูลิฟท์เปิดออก การันต์พาแก้มหอมเดินเขาไปในห้อง เขาวางเธอลงโซฟา

พอก้นถึงโซฟาเธอก็ทิ้งตัวลงนอนทันที

"ฮื้อออๆๆ มึนหัวจังเลยค่ะ"

"ไหวไมข้าวหอม"

"สภาพหอมไหวหรอค่ะ"

"ไหนบอกคอแปบไง แปบเดียวหงายท้องละสิไม่ว่า"

"อย่าพึ่งซ้ำเติมกันได้ไมค่ะ"

"อึก..ไม่ไหวแล้วค่ะ"เธอรีบลุกขึ้นนั้ง

"พาหอมไปห้องน้ำหน่อย"เธอยกมือขึ้นสองข้างแต่ยังหลับตาอยู่

"เห้ยย..จะอวกหรอ"การันต์ถามขึ้น

"อืมม เร็วๆหอมไม่ไหวแล้ว"การันต์รีบประคองเธอไปที่ห้องน้ำ

พอถึงห้องน้ำแก้มหอมนั้งลงตรงชักโครก

"ท่านประธานออกไปเลยค่ะปล่อยหอม

ไว้นี้แหละ"

"คุณแน่ใจนะ"

"แน่ใจค่ะ"

"งั้นผมออกไปรอข้างนอกแล้วกัน"

"ปิดประตูให้หอมด้วย"

การันต์เดินออกมารอข้างนอก เสียงข้างในก็เงียบไป

เขาเดินวนไปวนมา ก็ยังไม่มีเสียงอะไร

ก๊อกๆ

"หอม...แก้มหอม"เขาเรียกเธออยู่ข้างนอก ไม่มีเสียงตอบรับ

เขาเลยตัดสินใจเปิดประตูเข้าไป

ภาพที่เห็น

"หลับ...หลับจริงหรอ...แก้มหอม"

เขาเข้าไปประคองและเรียกให้เธอได้สติ

แต่ดูเหมือนจะไม่เป็นผล

"ฉันจะไม่ปล่อยให้เธอไปเมากับใครแบบนี้เลยแก้มหอม"

การันต์มองหน้าเลขาสาวแล้วเผลอยิ้มออกมา