เธอเป็นต้นเหตุ
1335 Words
ก๊อกๆๆ
แก้มหอมเปิดประตู้เข้ามาพร้อมกับกาแฟ
แต่ก็ไม่เห็นเงาของเจ้านายหนุ่มแล้ว
"สงสัยไปเข้าห้องน้ำ"
เธอบ่นคนเดียวเพราะในห้องทำงานของเขามีห้องน้ำส่วนตัวอยู่ด้านใน เขาเคยบอกให้เธอใช้ห้องน้ำในห้องนี้แต่เธอรู้สึกว่าไม่เหมาะก็เลยไม่เคยได้ใช้ห้องน้ำเขาเลย เธอเดินไปนั้งที่โต๊ะเพื่อเตียมเอกสาร
ที่จะต้องประชุมในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้านี้
"อ้าาาา...บ้าซิบ"
การันกัดกรามแน่น ยืนตัวเกร็งกระตุกถี่ๆ เมื่อเข้าได้ปลดปล่อยน้ำสีข้าวขุ่นออกจากรางกาย
"ยายตัวแสบ เธอจะรู้ไมว่าเธอเป็นต้นเห็นให้ฉันเป็นแบบนี้"
เขาเช็ดทำความสะอาดมังกรของเขาที่ตอนนี้มันเริ่มสงบลงแล้วหลังจากได้
พ่นพิษออกไปแล้วเก็บเข้าที่ เขาจัดระเบียบเสื้อผ้าขยับเนคไทให้เข้าที่ ซับเหงื่อบนใบหน้าก่อนจะเดินออกมาที่โต๊ะ
"ฉันกำลังจะเข้าไปตามเลยค่ะ อีก5 นาที
เปิดประชุมแล้วนะคะ เดี๋ยวฉันขอไปเตียมเอกสารก่อนนะคะ"
"อืมม เดี๋ยวผมตามไป"
แก้มหอมมองหน้าเขา รู้สึกว่าเขาผิดปกติ
อะไรสักอย่างแต่ก็มองหาไม่เห็น
"จะกินผมหรือ"เขาเห็นเธอจองหน้าเขา
เลยพูดแกล้งเธอ
"หอมไม่หิวค่ะ ขอตัวนะคะ"
เธอพูดเสร็จก็เดินออกไป การันต์หัวเราะตามหลัง
"ฉันจะอดทนได้นานแค่ไหนแก้มหอม"
เขาพูดคนเดียว และก็ลุกขึ้นเตียมตัวเข้าห้องประชุม
หลังประชุมเสร็จ
"ขอบคุณนะคะพี่หอม ฟ้าบอกแล้วว่ามีแต่พี่หอมคนเดียวที่จะช่วยพวกเราได้"
ฟ้าใส่กับเพื่อนพากันมายืนห้อมล้อม
ขอบคุณแก้มหอม ที่การประชุมวันนี้ผ่านไปได้ด้วยดี แถมดูท่านประธานยังจะอารมณ์อีกด้วย
"ไม่ใช้เพราะพี่หรอ ท่านประธานอารมณ์ดีเองมากว่า"
"ไม่จริงหรอกเพราะพี่หอมนั้นแหละเชื่อฟ้าสิ บางทีฟ้าเห็นคุณการันต์นะมองพี่หอมแล้วก็ยิ้มด้วยนะ"
"นี้ๆพอเลยเพ้อเจ้อกันไปใหญ่ละ ไปพักกินข้าวกันได้เเล้ว พี่จะไปดูคุณการันต์
ก่อนเดี๋ยวโมโหหิวอีก"
พูดเสร็จเธอก็เกินออกไป
"หรือว่าท่านประธานจะชอบพี่หอมว่ะ"
ฟ้าใสตั้งคำถามหลังจากที่แก้มหอมเดินออกไป
"เป็นไปได้นะแก สังเกตุเวลาพี่หอมเดินไปที่แผนกอื่นดิไล่ให้พวกเราไปตามหา"
เพื่อนรวมงานช่วยเสริม
"แต่พวกเขาก็ทำงานด้วยกันมานานแล้วนะ อาจจะเป็นความเคยชินก็ได้มั่ง"
พนักงานหนึ่งในสามพูดขึ้น
"แต่ฉันเห็นสายตาของท่านประธานที่มองพี่หอมในห้องประชุมหวานเชื่อมเลยนะถ้าเป็นฉันมีหนุ่มๆมามองฉันแบบนั้นนะ
ฉันละลายไปแล้ว"ฟ้าใสพูดขึ้นพร้อมกับท่าเขินไปด้วย
"พอๆไปกินข้าวกันฉันหิวแล้ว"
"ออๆไปๆ"แล้วทั้งหมดก็เดินไปกินข้าวกัน
" มิสเตอร์หวังจะมาถึงในอีก10นาทีนะคะ
เดียวฉันจะลงไปรอรับด้านล้าง แล้วไปเจอกันที่ห้องรับรองเลยนะคะ"
แก้มหอมรายงาน
"ครับ"
เขาตอบ แล้วแก้มหอมก็ลงลิฟท์มารอลูกค้ารายใหญ่ของบริษัท
"สวัสดีค่ะ มิสเตอร์หวัง"
แก้มหอมยกมือสวัสดี หลังจากมีชายหนุ่มนักธุรกิจรูปหล่อลงมาจากรถ พร้อมกับสาวสวยคนหนึ่งที่น่าจะเป็นเลขา
"สวัสดีครับคุณแก้มหอม ไม่เจอกันนานสวยขึ้นนะครับ"แก้มหอมยิ้มรับ
"ขอบคุณค่ะ"
"มารู้จักกับเลขาผมหน่อยครับ นาเดียนี้คุณแก้มหอมเลขาคุณการันต์ คุณแก้มหอมนี้นาเดียเลขาผมครับ"
"สวัสดีค่ะคุณนาเดีย"
แก้มหอมเอ่ยทักทายก่อน
"สวัสดีค่ะคุณแก้มหอม"
นาเดียตอบอย่างเป็นมิตร
"เชิญด้านในเลยดีกว่านะคะ"
แก้มหอมเดินนำทั้งสองมายังลิฟท์
ก๊อกๆๆ
"เชิญค่ะ"
แก้มหอมเคาะประตูและเปิดให้แขกเข้าไปก่อน
"สวัสดีครับมิสเตอร์หวังเชิญนั้งก่อนครับ"
การันต์ทำหน้าที่เจ้าบ้าน
"สวัสดีครับคุณการันต์ นี้นาเดียเลขาผมครับ"
"สวัสดีครับคุณนาเดียวันนี้ได้เห็นตัวจริงสักทีตัวจริงสาวกว่าที่คิดนะครับ"
"สวัสดีค่ะ ขอบคุณมากค่ะคุณการันต์"
"ทุกอย่างเป็นไปในทางที่ดีใช่ไมครับคุณหวัง"
"ครับกำลังดีเลยครับ"มิสเตอร์หวังตอบ
อย่างรู้กันสองคน
ก๊อกๆๆ
"เครื่องดื่มมาแล้วค่ะ"
แก้มหอมมาพร้อมกับฟ้าใสที่ยกถาดเครื่องดื่มเข้ามาเสิร์ฟ
พอทุกอย่างเรียบร้อยแล้ว การเซ็น
สัญญาก็ผ่านไปได้ด้วยดี
"ขอบคุณมากครับที่ยังไว้ใจผม"การันต์เอ่ยขึ้นหลังเซ็นสัญญาเสร็จ
"ก็สินค้าคุณมันดีจริงๆนี้ครับ"
มิสเตอร์หวังเอ่ยตอบ
"ขอบคุณมากครับ ยังไงเย็นนี้ให้เกียรติ
ผมได้เลี้ยงมื้อค่ำสักมื้อได้ไมครับ"
การันต์เอ่ยขึ้นพร้อมกับมองไปที่คู่ค้ากับเลขาสาว
"ได้สิครับยินดีเลย"
"ขอบคุณครับ เดี๋ยวผมให้แก้มหอมส่งนัด
ให้นะครับ"
"ได้เลยครับ ยังไงวันนี้ผมต้องขอตัวก่อน"
มิสเตอร์หวังพูดขึ้น
"ครับผม"
"ผมหวังว่ามื้อคำคืนนี้จะได้เจอ
คุณแก้มหอมด้วยนะครับ"มิสเตอร์หวังหันมาพูดกับแก้มหอม
"เออ..."
"มานะคะคุณแก้มหอม นาเดียจะได้ไม่เหงา"
"ยังไงแก้มหอมก็ต้องไปอยู่แล้วครับ"
การันตอบให้เสร็จสับ
"ใช่ไมครับแก้มหอม"การันต์หันมาถาม ไฟท์บังคับให้ตอบได้เเค่คำตอบเดียว
"ค่ะ แล้วเจอกันนะคะ"แก้มหอมหันไปหานาเดีย
"ค่ะ แล้วเจอกัน"
แล้วทั้งสองก็กลับไป
การันต์กับแก้มหอมเดินกลับมาที่ห้อง
ฟ้าใสรีบเดินเข้ามาหา
การันต์ขมวดคิ้ว
"มีอะไรหรือเปล่าจ้ะแก้มใส"
เป็นแก้มหอมทร่ถามขึ้น
"เออ..มีคนมาขอพบท่านประท่านค่ะ ฟ้าบอกเขาแล้วว่าท่านประธานติดคุยกับลูกค้าอยู่เธอก็ไม่ฟังค่ะ ตอนนี้นั้งอยู่ในห้องค่ะ"ฟ้าใสบอกอยางกลัวๆ เพราะเธอรู้ว่าท่านประธานไม่ชอบให้ใครมา วุ่นวาย
ในห้องทำงาน นอกจากได้รับอนุญาต ถึงเขาไปได้
การันต์รีบเดินเข้าไปในห้องทันทีที่ฟ้าใส่
พูดจบ
"ไปทำงานเถอะจ้ะ"แก้มหอมบอกฟ้าใส
"ค่ะพี่หอม"
แก้มหอมก็เดินตามการันต์เข้าไปติดๆ
เธอรู้ทันทีว่าแขกข้างในจะต้องเจอกับอะไร เพราะนี้ไม่ใช้คนแรก
"การันต์ขาาา มาแล้วหรอค่ะ แขรอคุณตั้งนานคิดถึงจังเลยค่ะ"แขไขรีบเดินมา
หาชายหนุ่มแล้วจุ๊บแก้มการันต์เบาๆ
สายตาเธอหันมาเห็นแก้มหอมเดินตามเข้ามา
"นี้เธอยายเลขา ไม่เห็นหรือไงว่าเจ้านายเธอมีแขกอะห๊ะจะเข้ามาทำไมย๊ะ"
แก้มหอมถอนหายใจ
"ขอโทษค่ะ"แก้มหอมกำลังจะเกินออกไป
"ผมไม่ได้สั่งให้คุณไปแก้มหอม"
แก้มหอมหยุดแล้วหันกลับมามองเขา แล้วเดินไปนั้งที่โต๊ะทำงานของเธอ
"แม้...การันต์ค่ะ นานๆเราจะได้เจอกันสักทีแขก็อยากอยู่กับคุณสองต่อสองบ่างสิคะ"
"ใครอนุญาตให้คุณมาหาผมที่นี้"
การันต์หันมาถามแขไขอย่างเอาเรื่อง
"ก็คุณไม่ไปหาแขเลยนิคะ โทรมายายเลขาก็บอกแต่คุณติดประชุม แขคิดถึงคุณนี้ค่ะ"เธอเดินเข้ามากอดออเซาะ
การันต์
"คุณกำลังล้ำเส้นผมแขไข"
"แขขอโทษค่ะต่อไปนี้แขจะไม่มาหาคุณ
ที่นี้อีก แต่วันนี้เราไปหาที่เงียบๆคุยกันดีกว่านะคะ"แขไขใช้หน้าอกอันใหญ่โต
ของเธอเบียดเขาไปในอกเขา
- Writer
