เพียงรักเดียว เพราะความรัก ต้องมีเพียงรักเดียวเท่านั้น แต่อดีตคนรัก ที่มองเห็นเธอ เป็นเพียงตัวเลือกของเขา ทำให้เธอ ต้องเดินออกมาจากชีวิตเขา และตั้งใจว่า จะใช้ชีวิตของตัวเองให้ดี แต่แล้ว มีใครคนหนึ่ง เดินเข้ามา ตั้งใจรักเธอ เฝ้ารอและทะนุถนอมเธออย่างดี เขามอบตำแหน่ง รักเดียว ให้เธอ
เป็นคำถามที่ยังคงค้างคาใจ และเฝ้าหาคำตอบมาตลอดนั่นคือ เราหมดรักกันตอนไหน? เมื่อชีวิตการแต่งงาน เริ่มต้นจากความแค้น แล้วการใช้ชีวิตคู่ของสามีภรรยา ระหว่างเขาและเธอ มันจะดำเนินไปอย่างไร “ฐาคะ เจ้าสาวของคุณกลับมาแล้วนะคะ เรายังจะใช้ห้องนี้ต่ออีกหรือ” “ช่างเขาเถอะ คุณนอนต่อได้ อย่าไปสนใจเธอเลย” ฝ่ามือหยาบเอื้อมสูงขึ้นไปรั้งให้หญิงสาวเอนตัวกลับลงมานอน ท่อนแขนกอดกระชับขยับชายผ้าห่มขึ้นมาคลุมให้จนถึงไหล่ “ถ้าทนดูภาพบาดตาบาดใจไม่ไหว คืนนี้เธอจะลงไปนอนห้องคนรับใช้ข้างล่างก่อนก็ได้นะ” เป็นการแสดงความห่วงใยจากสามี ที่พา ‘หญิงอื่น’ มาหลับนอนบนเตียงที่ควรเป็นเพียงของเขาและเธอ ปุณณดาแค่นยิ้มออกมาในเงามืด มือวางผ้าเช็ดตัวชื้นใส่ลงไปในตะกร้าหวาย ก่อนจะหันมาส่งยิ้มเยือกเย็นอย่างท้าทาย “ขอบคุณที่เป็นห่วงค่ะ ฉันไม่ได้แต่งงานเข้ามาในตระกูลก้องเกียรติไพบูลย์ เพื่อที่จะมานอนบนเตียงหลังนี้หรอกนะคะ ฉันมีสิ่งที่สำคัญกว่านั้น”
เพราะไม่อยากถูกเรียกว่าโคแก่กินหญ้าอ่อน เฮียเสือเจ้าของไร่สุรารักษ์จึงผลักไสคนเด็กกว่าถึง 10 ปีให้ออกห่าง แต่เด็กมันดันขี้ยั่วตาใสเตรียมทอดสะพานอยู่ทุกวัน หากโดนเขาจับตึงสักทีจะเอาให้ขาสั่นกันเลยทีเดียว “เฮียเสือว่ามันใหญ่ขึ้นมั้ย” “เออ เท่าหัวเด็ก” “หนูหมายถึงน้องแมวตัวใหญ่ขึ้นมั้ย” “นึกว่าหมายถึงนม.. กล่อง”
น้องบลูนายเอกของเรื่องรับจ้างเป็นอีหนู หรือที่ทุกคนรู้จักกันในชื่อ ‘ขายบริการ’ แต่ที่น้องมาทำงานนี้ไม่ได้เกี่ยวกับเรื่องเงินเลย ทำเพราะชอบการมีเซ็กซ์กับผู้ชายหน้าตาดี อีกอย่างน้องเลือกลูกค้ามากๆๆ ต้องไม่ใช่คนที่มีเมียอยู่แล้ว และที่สำคัญ ต้องหน้าตาดี ด้วยความที่บลูสวยและดูซุกซนเหมือนแมวคุณหนู ดังนั้นลูกค้าที่มาจ้างน้องให้ไปเป็นอีหนูจึงเยอะมากๆ วันนึงสับรางแทบไม่ทัน แล้ววันหนึ่งก็มีงานจ้างด่วน ซึ่งเป็นแค่งานทานข้าว ไม่ได้มีการขึ้นเตียง ลูกค้ารีเควสต์มาว่า ‘ขอคนหน้าเหมือนแมว’ แล้วมันจะมีใครล่ะ เจ๊วุ้นซึ่งเปรียบเสมือนคนจัดหาลูกค้าให้เด็กในสังกัดเลยส่งงานนี้ให้บลู แล้วงานนี้แหละที่ทำให้บลูได้เจอกับพิภู(พระเอก)เป็นครั้งแรก ยัยน้องบลูตอบรับงานตั้งแต่เห็นรูปรอยสักหมาป่าที่แผ่นหลังพิภู ทั้งที่ในรูปเห็นหน้าไม่ชัดด้วยซ้ำ แล้วในที่สุดคนทั้งคู่ก็ได้เจอกัน บลูชอบพิภูมากๆ เหมือนเจอคนที่ตรงสเปก อยากได้ อยากโดน ยั่วตาใสใส่พี่ผู้ชายตลอด แต่งานในครั้งนี้แค่กินข้าวเท่านั้น บลูเลยตั้งใจทำหน้าที่ ซึ่งพิภูในตอนแรกค่อนข้างดูรำคาญบลูมาก ก็อย่างว่าแหละ เจอเด็กมันดื้อใส่อะ พอจบงานนี้ก็มีเหตุให้บลูกับพิภูเจอกันอีกครั้ง และมันเป็นการเริ่มความสัมพันธ์ที่แสนลึกซึ้งขึ้น น้องบลูแม้ว่าภายนอกจะดูเป็นยัยคนสวยขา ขี้ยั่ว ซนเหมือนแมว แต่ความจริงแล้วน้องมีแผลในใจที่ใหญ่มากและเก็บมันไว้กับตัวเองมาเนิ่นนาน ไม่มีใครรู้ว่าน้องคือเด็กกำพร้าที่ถูกครอบครัวใจดีรับมาเลี้ยง มีพี่ชายเป็นถึงนักร้องดัง แม้ว่าจะถูกชุบชูมาอย่างดี แต่บางอย่างมันทำให้น้องต้องเจียมตัวตลอดว่าตัวเองเป็นแค่เด็กคนหนึ่งที่ถูกรับมาเลี้ยง ทว่าฟ้าหลังฝนมักสวยงามเสมอ แผลในใจถูกเยียวยาหลังบลูเปิดใจคุยกับทุกคนในครอบครัว อีกทั้งยังมีพิภูช่วยเยียวยาบาดแผลนั้น ความสัมพันธ์ระหว่างเด็กขายกับลูกค้าคนโปรดขยับขึ้นอย่างรวดเร็ว จนรู้ตัวอีกทีบลูกับพิภูก็เป็นแฟนกันแล้ว
“เธอโชคดีแค่ไหนแล้วที่ฉันเก็บเธอมาเลี้ยงดู ถ้าไม่ได้ฉันเธอคงเป็นอีตัวไปแล้วแววตา” “ค่ะคำก็อีตัวสองคำก็อีตัว ถ้าย้อนเวลาไปได้หนูก็จะเป็นอีตัวดีกว่าเป็นเด็กเสี่ยอีกค่ะ” “ถ้าไม่ได้ฉันเธอไม่ได้มายืนปากดีอยู่แบบนี้หรอกแววตา ป่านนี้คงแหกขาให้ตาแก่พุงพลุ้ยไปแล้ว ขอโทษเสี่ยมาซะดี ๆ แล้วเสี่ยจะอภัยให้กับความดื้อและเอาแต่ใจของเธอ” “ทำไมหนูต้องทำล่ะ หนูไม่ได้ผิดซะหน่อย เสี่ยนั่นแหละผิด” “ได้ถ้าพูดไม่รู้เรื่องแบบนี้เธอก็ไปทำงานซะ” “ดี หนูก็อยากแหกขาให้คนอื่นเหมือนกัน เผื่อจะลีลาดีกว่าเสี่ย “เออดี อยากขายตัวโชว์นมโชว์ของของเธอให้คนอื่นดูก็เชิญ ไปแต่งตัวซะ” “ค่ะ หนูจะแต่งให้เซ็กซี่เลยค่ะเสี่ย” "เออดี....ฉันจะดูคนปากเก่งมันทำงาน"
“พี่ช่วยฉันได้ไหมคะ?”ก่อนจะขึ้นรถเธอถามเขาย้ำอีกครั้งพร้อมกับจับแขนเขาแน่น เธออยากได้ความมั่นใจว่าเขาจะช่วยและไม่ทิ้งเธอไปกลางคัน“ช่วยให้ยายฉันปลอดภัยจากคนพวกนั้น แล้วพี่ต้องการอะไรจากฉัน ฉันจะให้พี่ทุกอย่าง”“หมายความว่าไง?”คาเตอร์หรี่ตามองเธอเหมือนสงสัยคำพูดของเธอ มองก็รู้ว่าเธอไม่มีอะไรจะให้เขา ผู้หญิงที่ทำงานตัวเป็นเกรียวหัวเป็นน็อตขนาดนี้จะมีปัญญาอะไรมาชดใช้อะไรให้เขาได้นอกเสียจากว่า…“ตัวฉันค่ะ พี่เอาไปได้เลย ฉันจะยอมพี่ทุกอย่างขอแค่รับปากว่าจะช่วยฉันและยายให้ปลอดภัยไปตลอด”คาเตอร์เหยียดยิ้มออกมาอย่างไม่เชื่อว่าผู้หญิงแบบเธอจะเสนอตัวเองให้เขาเพื่อแลกกับความปลอดภัยของตัวเอง แต่ทว่ามันคงเป็นอย่างเดียวที่เธอจะให้เขาได้“เธอแน่ใจนะที่พูดออกมา”
ติ๊ง! แทนไท : เป็นไง ได้คอนแทกต์เขาไหม หลังจากที่ผมเปิดประตูเข้าห้องตัวเองได้ไม่นาน ไอ้แทนไทเพื่อนสนิทของผมก็ส่งข้อความเข้ามาถามว่าผมได้คอนแทกต์เขาไหม ทุกคนไม่ต้องสงสัยหรอกว่าคอนแทกต์เขาที่เพื่อนผมหมายถึงคือใคร ถ้าไม่ใช่ผู้หญิงที่ผมฉุดกลับมาด้วยกันเมื่อกี้นี้ ใช่ครับน้ำตาล...ชื่อนี้ทำให้ผมแทบนอนไม่หลับมาหลายคืนเลยทีเดียว เพราะความโก๊ะของเธอที่เผลอบอกรักผมในลิฟต์เมื่อหลายวันก่อน และท่าทางที่ดูสดใสบวกกับหน้าตาสะสวยจนผมแทบจะละสายตาไม่ได้ในวันนั้น เธอสร้างความประหลาดใจแก่ผมมาก เพราะผู้ชายที่ไม่เคยคิดจะสนใจผู้หญิงแบบผม ไม่เคยคิดจะสนใจเรื่องความรักแบบผม ดันใจเต้นแรงกับเธอซะงั้น เพราะแบบนั้นพอผมมีโอกาสได้พบเธออีกครั้งในคืนนี้ ผมก็เลยไม่อยากทิ้งโอกาสในการเข้าหาเธอ ไทเกอร์ : เป็นเสืออยากได้เหยื่อก็ต้องค่อยๆ ย่องสิวะ ตะครุบทีเดียวเดี๋ยวเหยื่อก็แตกตื่นหรอก
ก็แค่วันไนต์กับเพื่อนชายคนสนิท ในคืนที่มันเมาเพราะอกหัก แต่พลาดไปนิด เลยได้ยัยหนูน่ารักมาดูต่างหน้า แล้วเพื่อนก็กลับไปคืนดีกับแฟน เธอไม่อยากเป็นตัวปัญหาของเขา จึงบอกทุกคนว่า ป๊ะป๋าของลูกไปสวรรค์แล้ว ****** "กล้าดียังไงถึงบอกลูกว่า ฉันไปสวรค์แล้ว" "บุญหัวแค่ไหนแล้วที่ฉันไม่บอกลูกว่า แกไปนรก" "กมลฉัตร !" "ว่าไงคะ คุณแสนกล้า !" สองสายตาสบประสานกัน ไม่มีใครยอมใคร "ฉันเป็นพ่อของตาหวานนะ ฉันอยากรับผิดชอบ" "ไม่จำเป็น ลูกคนเดียวฉันเลี้ยงได้" "อ้อ! ลูกคนเดียวเลี้ยงได้ใช่ไหม งั้น" แสนกล้าเว้นจังหวะการพูด เขาจ้องหน้าแม่ของลูกด้วยสายตามุ่งมั่น ก้าวเท้าเข้าไปใกล้เธออีกนิด "อะไร!" กมลฉัตรมองเขาอย่างไม่ไว้ใจ "...งั้นก็มีสองคน เธอจะได้ยอมให้ฉันช่วยเลี้ยง" "กรี๊ด ! ไอ้แสน ! อย่านะ !
สิ่งต้องห้ามของ อาร์เจ : ผู้หญิงที่ร้ายกาจ สิ่งต้องห้ามของ มัดหมี่ : เด็กวิศวะ เกียร์ 74 แต่เพราะเขาและเธอ...คือของยกเว้นของกันและกัน… “ถึงหน้าจะดูเหี้ย…แต่ที่เห็นเนี่ย Good boy นะครับ” [อาร์เจ X มัดหมี่] By Dariztra.
เมื่อ 'พราว' ต้องย้ายมาอยู่บ้านกับ 'ลุงเดฟ' เพื่อนสนิทของพ่อและแม่ที่อังกฤษ ความวุ่นวายที่เกิดขึ้นกับหัวใจทำให้เธอต้องงัดสกิลการอ่อยขั้นเทพตัวเองออกมา เพื่อมัดใจเพื่อน(รัก)ของพ่อกับแม่ ให้มาเป็นคน(รัก)ของเธอ ☆●☆●☆●☆●☆●☆●☆●☆ แนะนำตัวละคร เดฟ/เดวิส ลอยเซนลาจ เจ้าของฟาร์มไข่มุกในประเทศอังกฤษและยังมีบริษัทค้าอัญมณีที่ส่งออกทั้งในและนอกประเทศ นิสัย : เงียบขรึม มีความเป็นผู้นำสูง ในส่วนลึกเจ้าชู้เพล์บอยตัวพ่อ รูปร่างลักษณะ : ผมสีน้ำตาล ตาสีฟ้า ผิวสีน้ำผึ้ง ร่างกายกำยำ อายุ : 45 ปี ส่วนสูง 192 Cm. น้ำหนัก 65 Kg. พราว/พัชราภา สิงห์ระสาวงศ์ ลูกสาวคนเดียวของนักธุรกิจตระกูลดังในประเทศ ที่ฝันอยากจะเรียนปริญญาโทมหาวิทยาลัยที่พ่อกับแม่เคยเข้าศึกษาแต่ว่าสอบเท่าไหร่ก็ไม่ผ่านจนถึงครั้งสุดท้ายเธอก็ได้จริง ๆ ด้วยความเป็นห่วงว่าไปอยู่ต่างบ้านเมืองจะเกิดอันตรายเลยฝากเธอที่เป็นลูกให้เพื่อนรักดูแลแทน นิสัย : น่ารักสดใส ขี้อ้อน เอาแต่ใจบ้าง ถ้าได้รักใครแล้วจะฝังใจ รูปร่างลักษณะ : ผมสีดำ ตาสีน้ำตาล ผิวสีขาว อายุ : 23 ปี ส่วนสูง 168 Cm. น้ำหนัก 47 Kg. สัดส่วน 36-24-34 ************************* คำเตือน นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้เขียน เหตุการณ์หรือสถานที่ไม่มีอยู่จริง โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านมีคำพูดหยาบคาย รุนแรง การต่อสู้และการใช้อาวุธ ทำให้เกิดฉากนองเลือด