รายการจัดอันดับหนังสือของ Dreame

สิ่งที่เธอกับครอบครัวทำไว้...แค่คำว่าขอโทษของเธอ คิดว่ามันจะหายกันอย่างนั้นเหรอ ฉันเฝ้าภาวนา...อย่าให้โลกเหวี่ยงเธอมาเจอกันอีกเพราะผลกรรมที่เธอจะได้รับมันจะสาสมเลยทีเดียวล่ะ ภาพที่ทั้งสามคนที่เดินเข้าไปในห้องนอนของหนูยิ้มเห็นคือ เด็กหนุ่มสาวที่ร่างกายเปลือยเปล่านอนกอดกัน โดยที่หนูยิ้มกำลังหลับซบอยู่ในอ้อมแขนของวาตะ ซึ่งขณะนั้นทั้งสองคนหลับทั้งคู่ “วาตะตื่น ตื่นเดียวนี้ลูก” นวลจันทร์เดินเข้าไปปลุกหลานชายด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความตกใจ “มีอะไรกันครับ” วาตะเอ่ยถามด้วยเสียงที่งัวเงียเพราะเพิ่งตื่น แถมตอนนี้เขายังปวดหัวอีก “เกิดเรื่องขนาดแกยังจะมาถามอีกว่าเกิดเรื่องอะไร” วาตะมองใบหน้าของยายอย่างไม่เข้าใจในสิ่งที่ยายของเขากำลังพูด “หนูยิ้มลูก หนูยิ้ม” โฉมฉายเรียกลูกสาวของตัวเองที่ยังคงหลับใหลอยู่นาน และเพียงไม่นานหนูยิ้มก็ตื่นขึ้น “แม่มีอะไรเหรอคะ” “เกิดอะไรขึ้น ทำไมหนูกับพี่เขา” “จะอะไรก็ช่างเถอะ วาตะแต่งตัวแล้วกลับบ้าน” นวลจันทร์พูดอย่างไม่สบอารมณ์ “กลับได้ยังไง ลูกของฉันเสียหายนะยาย” โฉมฉายเอ่ยออกมาเพราะเธอไม่มีทางปล่อยให้อีกฝ่ายไปทั้ง ๆ ที่ทิ้งลูกของเธอไว้แบบนี้ “หนูยิ้มบอกไปสิลูกว่าเมื่อวานเกิดอะไรขึ้น แล้วเราเป็นอะไรกับพี่เขา” แม่ของหนูยิ้มบอกให้ลูกสาวพูดออกมา “เอ่อคือว่า…เมื่อวานนี้หนูยิ้มไม่รู้” “งั้นเป็นอะไรกับวาตะ” เพ็ญประภาเอ่ยถามพร้อมมองใบหน้าของอีกฝ่าย “แฟนค่ะ…ไหนๆ ก็เป็นแบบนี้แล้ว ให้หนูยิ้มแต่งงานกับพี่วาตะได้ไหมคะ” หนูยิ้มที่บอกสถานะตัวเองออกไปว่าเป็น ‘แฟน’ ทั้งที่วาตะยังไม่เคยบอกหนูยิ้มออกไปเลย เขาที่มีความรู้สึกดีๆ ให้แต่เนื่องจากหนูยิ้มยังเด็กมากเขาจึงยังไม่ได้คิดไปถึงขึ้นนั้น “หนูยิ้ม” วาตะที่ได้ยินแบบนั้นทั้งโกรธทั้งโมโห เขาเดินออกไปจากบ้านหนูยิ้มด้วยท่าทีไม่สบอารมณ์ เพราะสิ่งที่หนูยิ้มบอกออกมานั้นเหมือนเป็นการยอมรับว่าทั้งคู่มีอะไรเกินเลยกันไปแล้ว ......................................... “ สามแสน เรื่องนี้จะจบ” เลิศชัยพ่อของหนูยิ้มคิดอยู่นานก่อนจะเอ่ยออกมา แต่เขาเชื่อว่าพ่อและแม่ของวาตะจ่ายให้พวกเขาได้ “ได้ แต่ลูกสาวคุณจะต้องห้ามเข้าใกล้ลูกชายของพวกเราอีกต่อไป” ทศพลอยากให้เรื่องทั้งหมดจบลง เมื่อทั้งสองฝ่ายตกลงกันได้แล้ว คือ พ่อแม่ของวาตะจบเรื่องนี้ด้วยเงินสามแสนบาท และห้ามให้หนูยิ้มติดต่อกับวาตะอีกเข็ดขาด ทั้งวาตะและหนูยิ้มไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย 4 ปีต่อมา ภายในมหาวิทยาลัยชื่อดังอย่าง อเบรนตัน ตอนนี้มีเหล่านักศึกษาทั้งเก่าและใหม่ที่เดินทางเข้ามาภายในมหาวิทยาลัยอย่างต่อเนื่อง ด้วยเพราะวันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรก ทำให้เหล่านักศึกษามารวมตัวกันมากมายแต่มีเฟรชชี่สาวคนหนึ่งที่มีผิวขาวผ่องออร่าราวกับไข่มุกทำให้เธอดูสวยจนน่าจับจ้องมอง “น้องคนสวยชื่ออะไรเหรอครับ” เสียงทักทายที่ดังออกมาทำให้เจ้าของใบหน้างามนิ่งมองไปยังอีกฝ่าย “หนูยิ้มค่ะ” “วาตะ/วาตะ/วาตะ” “ห๊ะ” วาตะตกใจไม่น้อยที่อยู่ ๆ เพื่อนก็เรียกตัวเองด้วยเสียงที่ดัง “ขอร้องโลกอย่าเหวี่ยงเธอมานะเพราะผลกรรมที่เธอจะได้รับมันจะสาสมเลยล่ะ” ไม่มีนอกกาย ไม่มีนอกใจ #วาตะทวงคืนรัก ขอเรียนนักอ่านที่น่ารัก โปรดทำความเข้าใจก่อนอ่านนะคะ เนื้อหาของนิยายเรื่องนี้เกี่ยวกับความรักของชายหญิง เนื้อเรื่องทั้งหมดเป็นการสมมติขึ้นมาจากจินตนาการของผู้เขียน จึงอาจจะมีบทที่ไม่เหมาะสมและไม่สมจริง เนื้อหาเหมาะสำหรับผู้มีอายุ 18 ปีขึ้นไป เนื่องจากมีเนื้อหาเกี่ยวกับการร่วมเพศ ตัวละครมีความสีเทาอาจไม่สมเหตุผล บางตัวละครมีพฤติกรรมที่ไม่ควรทำตามหรือลอกเลียนแบบ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านนะคะ ขอให้นักอ่านที่น่ารักสนุกกับการอ่านนิยาย และสุดท้ายนี้โปรดแสดงความคิดเขียนอย่างสุภาพ ให้เกียรติซึ่งกันและกันค่ะ ........................................ นิยายเรื่องนี้สงวนสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ.2537

เพราะชีวิตไม่ได้สวยหรูเหมือนเจ้าหญิงในนิยาย มันจึงเป็นแรงผลักดันให้เธอต้องกระเสือกกระสนที่จะมีชีวิตที่ดีขึ้น ‘เพลงรัก’ หญิงสาววัย 20 ปีที่มีชะตาแสนอาภัพ ต้องกระเสือกกระสนทำงานเลี้ยงตัวเองและครอบครัวตั้งแต่อายุ 10 ขวบ อาศัยอยู่ในสลัมหลังเล็กริมคลอง ตั้งแต่เกิดมาเธอไม่รู้จักคำว่า ‘ความอบอุ่น’ ตั้งแต่จำความได้มาเธอไม่เคยเห็น ‘ตัวอย่างที่ดี’ จากคนที่ได้ชื่อว่าแม่เลยสักครั้ง “อีเพลงรัก! นี่มึงกล้าซุกเงินกูเหรอ!!” “แม่!! แต่นั่นมันเงินที่หนูจะเอาไปจ่ายค่าเทอมนะ อย่าเอาไปเงินของหนูไปเลยนะแม่” "เงินที่มึงได้มามันก็คือเงินกู! ถ้ามึงยังซุกเงินกูอีก กูจะให้พ่อเลี้ยงลากมึงไปขายตัวซะให้เข็ด!!" “แม่!!” ในตอนที่เธอคิดว่าชีวิตกำลังจะจบสิ้นทุกอย่าง ใครจะรู้ว่าจู่ ๆ ทุกอย่างรอบตัวเธอดูเหมือนจะเปลี่ยนไป ตั้งแต่วันที่ได้เจอกับเขา ‘การันต์’ มาเฟียหนุ่มวัย 28 ปี ผู้เจนจัดสนามกาม ชายหนุ่มผู้ครอบครองธุรกิจสีขาว สีเทา และสีดำทั้งในและต่างประเทศแบบนับไม่ถ้วน ไม่เคยคิดจะจริงจังกับใคร และยังไม่มีใครที่จะเข้ามาในสายตาเขาเลยสักคน.. จนกระทั่งได้มาเจอกับเธอ “คุณ.. สนใจรับเลี้ยงผู้หญิงสักคนไหมคะ” “อะไรนะ!” “ให้หนูทำอะไรก็ได้ งานบ้านงานเรือน ซักผ้า ถูบ้าน กวาดบ้าน หุงข้าว หนูทำได้หมดเลย หรือว่า..” เธอหยุดนิ่งหลุบตาลงมองพื้นด้วยหัวใจที่เต้นรัว ลมหายใจกระตุกขาดห้วง ก่อนจะกัดริมฝีปากแน่นและพูดต่อด้วยเสียงที่เบาเสียจนแทบจะเป็นเสียงกระซิบ “จะให้เป็นผู้หญิงของคุณก็ได้” “นี่เธอกำลังจะขายตัวให้ฉันเหรอ” “หนู..” “เธอคิดว่าเธอเป็นใคร.. เธอแน่ใจเหรอว่าเธอสะอาดพอจะเอาตัวมาเสนอให้ฉัน” กรันย์พูดด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก พร้อมทั้งใช้สายตาที่คมกริบกวาดมองใบหน้าของผู้หญิงตรงหน้าอย่างดูแคลน “ฉันไม่ชอบกินของเก่า ของมือสอง หรือของที่ใครใช้แล้วหรอกนะ!” //////// การันต์ : เพลงรัก ยินดีต้อนรับเข้าสู่โลกของ #เดิมพันรักลับ นิยายเรื่องนี้เป็นแนวมาเฟีย ธงส้ม ธงแดง พระเอกทำธุรกิจมืด มือเปื้อนเลือด ไม่เกรงกลัวกฎหมาย ในตอนที่นางเอกเสนอตัวให้กับเขา มาเฟียหนุ่มคนนี้ก็กวาดสายตามองแล้วว่า เธอสามารถเป็นสินค้าให้เขาได้ ส่วนนางเอกมาจากจุดต่ำสุดของชีวิต ตั้งแต่จำความได้ถูกแม่ทุบตีมาตลอด เด็กคนหนึ่งที่เห็นแม่เอาผู้ชายเข้ามามีอะไรกันในบ้าน โดยไม่สนใจเลยว่าเธอจะกำลังมองอยู่ เป็นแบบนั้นตั้งแต่จำความได้จนอายุ 20 ปี จนวันที่ความรู้สึกสุดท้ายของเธอถูกครอบครัวทำลายลง เธอยอมที่จะเอาตัวเข้าแลกให้กับผู้ชายที่เพิ่งเห็นหน้าไม่ถึงครึ่งชั่วโมง เพื่อที่จะให้ตัวเองหลุดพ้นจากสิ่งที่ได้ชื่อว่าครอบครัว ยอมเป็นเด็กเลี้ยง เด็กลับ หรืออะไรก็ได้ตามที่เขาอยากให้เป็น โดยที่ไม่รู้เลยว่าตัวตนจริง ๆ ของผู้ชายตรงหน้านั้นเป็นใคร!

คำโปรยตัวเอกที่จับฉลากได้บทพระเอกเขาหล่อ เขารวย เขาK...ใหญ่คำเตือน ทั้งนอกกาย ทั้งนอกใจ #เตือนแล้วนะ #อย่ามาด่าที่หลังละ ในวันที่พระเอกขอหย่า...กลับกลายเป็นตอนสุดท้ายของนิยาย ที่ไม่มีใครรู้ว่าจะจบยังไง?เพราะไรท์....ได้จากโลกนี้ไปแล้ว